hier - girugten

girugten
00 / september 2012
eerstejaarseditie
uit: stad van de toekomst
in Dubai wel eens dat water er duurder is
dan benzine. Dit zou een reden kunnen zijn
dat men tegenwoordig duurzamer omgaat
met water dan met benzine. Voor veel
Emirati’s is het nog ondenkbaar om de luxe
auto’s in te ruilen voor een energiezuiniger
vervoermiddel.
De Verenigde Arabische Emiraten zijn
momenteel het lachertje van de klas qua
duurzaamheid. Gezamenlijk zijn zij even
Oliereserves, dure auto’s, extreme
hoogbouw en skipistes in de woestijn. Dat
is waar de meeste mensen aan denken als
je het over de Verenigde Arabische Emiraten
(VAE) hebt. Zoals te lezen is in het artikel
‘Dubai: 1001 nachten in een Amerikaanse
woestijnstad’ zijn de ontwikkelingen in het
gebied niet echt duurzaam te noemen. Het
gebied tussen de Perzische Golf en Saoedi-
Arabië staat bekend om de grote rijkdom, die
de verschillende oliesjeiks hebben weten
te behalen met de winning van de voor de
wereld broodnodige koolwaterstoffen in de
bodem. Deze rijkdom, in combinatie met een
verzengende hitte het hele jaar door, heeft
eveneens voor de grootste ecologische
voetafdruk per hoofd van de bevolking ter
wereld gezorgd. Als men immers met de luxe
van het westen wil leven in een gebied als
de VAE, heeft men twee dingen nodig. Vers
water en airconditioning. De desalinatie van
het zoute water kost enorm veel energie
en je kunt je voorstellen hoeveel energie
het kost om de Burj Khalifa, met 828 meter
het hoogste gebouw van de wereld, koel te
houden. Naar aanleiding van al deze feiten
hebben de VAE veel kritiek gekregen van
milieuorganisaties en andere landen. De
vraag is, kan het ook anders?
Jazeker, denkt de sjeik van Abu Dhabi,
een van de prinsdommen. In 2006 werd
het Masdar-initiatief gepresenteerd,
ontworpen om oplossingen te vinden voor
een aantal van de grootste uitdagingen die
de mens te wachten staan: energietekorten,
klimaatverandering en een ‘sustainable
society’. En dit wordt niet zomaar een
projectje. De managers van Masdar willen
een stad bouwen die 40,000 mensen
huisvest, met een technologisch instituut
dat zich kan meten met het prestigieuze
Massachusetts Institute of Technology.
Daarnaast moet Masdar een wereldwijd
walhalla worden op het gebied van
Thijs Fikken
milieuvervuilend als ontwikkelingslanden
zoals India en Cambodja. Maar in de jaren
zestig waren de Emiraten even arm als deze
Aziatische landen. Elk land dat een dergelijke
snelle groei doormaakt, ondergaat dezelfde
processen. Echter, de immense welvaart in de
VAE zorgt voor extra druk op hun schouders
om duurzaamheid snel bovenaan de agenda
te plaatsen. In de emiraten ontstaan de
laatste jaren verschillende initiatieven
op het gebied van duurzaamheid. De VAE
Masdar: oase in een olievlek
duurzame energie en dit alles moet ook nog
eens CO2-neutraal blijven draaien. Bovenop
dit alles verlangt de regering van Abu Dhabi
ook nog eens dat het project winst op zal
leveren.
Onmogelijk zeg je? Dat dachten meer
mensen. Maar zoals vaker met projecten
in de VAE (denk maar aan de palmeilanden
voor de kust van Dubai), worden dromen
werkelijkheid. Op dit moment is het Masdar
Institute of Science and Technology aan
het groeien, waarbij studenten de eerste
inwoners van Masdar City zijn. Om de CO2uitstoot
te beperken, worden de gebouwen
goed geïsoleerd om, in het geval van Masdar,
koele lucht te behouden. Door een verbod
op auto’s in de stad is er de mogelijkheid
om smalle, schaduwrijke straten te bouwen
die als windtunnels fungeren: koele wind
wordt efficiënt van de ene naar de andere
kant van de stad geblazen. Daarnaast wordt
er een muur om de stad gebouwd om de
warme woestijnwind buiten te houden. De
gebouwen die al gebruikt worden draaien
op zonne-energie van een zonnecentrale in
het gebied zelf en er wordt gebruikgemaakt
van zonneboilers en geothermie om de
dagelijkse wensen van de bewoners te
vervullen. Duurzame technieken worden op
dit moment nog ontwikkeld en de middelen
die op dit moment toegankelijk zijn hebben
de benodigde capaciteiten om de stad
draaiende te houden simpelweg nog niet
bereikt. Daarom hebben de managers van
Masdar ruimte over gelaten in het plan.
Ruimte die naar mate het project vordert
gevuld kan worden met nieuwe innovatieve
systemen om energie op te wekken of te
besparen.
Natuurlijk is dit project maar een klein
stipje groen in de olievlek die VAE heet en
daar zijn ook de projectmanagers zich van
bewust. Zij stellen dat met Masdar een stap
genomen wordt richting het tijdperk waarin
de oliereservoirs op de wereld uitgeput zijn.
Die stap kan volgens hen het beste genomen
worden nu er nog kapitaal, afkomstig van
de oliereservoirs, aanwezig is in de VAE.
Het belang van het project is volgens hun
niet duurzaamheid, maar ontwikkeling en
daar is wel wat voor te zeggen. Als pluspunt
daarbij is Abu Dhabi de ideale plek om deze
ontwikkelingen te maken, er is immers zon
in overvloed.
Als we kijken naar een project als Masdar City,
zien we dat het wel degelijk anders kan.Het
probleem is alleen dat het geld kost. Zolang
wij, als bewoners van deze wereld, bereid
zijn te investeren in vergelijkbare projecten
waarbij de ecologische voetafdruk wordt
geminimaliseerd, zal deze ontwikkeling
zich voortzetten. Hopelijk werpt het project
zijn vruchten af en zullen meer landen dit
uitstootbesparende concept overnemen.
Om in te haken op het voorgaande artikel:
de voorwaarden voor de ultieme stad van
de toekomst zijn zeker te vinden in de VAEregio.
Geld en innovatie zijn aanwezig. De
enige twijfelfactor in het hele proces is de
mens en zijn prioriteiten zelf, maar met
Masdar heeft de regio zeker een stap in de
goede richting gezet. g
Bron:
\\\ www.masdarcity.ae
13.
hebben goede intenties maar moeten nog veel
leren. Wanneer Dubai duurzamer om weet te
gaan met haar natuurlijke omgeving komt het
weer een stap dichterbij de ultieme stad van de
toekomst. Heeft Dubai dan alle voorwaarden
in huis om de perfecte stad te zijn? g
Bronnen:
\\\ Lonely Planet Dubai
\\\ ‘de droom van Dubai’, Frank Karsten, HP
De Tijd, maart 2007