Profiel van de verzoekers van de ombudsdiensten - Vlaamse ...

Representativiteit van de steekproef
Om te kijken of onze steekproef representatief is, vergelijken we enkele gekende
basiskenmerken van de respondenten met basiskenmerken van de globale
steekproef. We bekijken in feite in welke mate de responsgroep representatief
is ten opzichte van de onderzoeksgroep voor bepaalde kenmerken.
We kunnen dit alleen doen voor de respondenten van de Vlaamse ombudsdienst.
Met behulp van de Chi-kwadraattoets 6 kijken we of de groep respondenten
van de Vlaamse ombudsdienst representatief is ten opzichte van de globale populatie
van verzoekers en zeker zo belangrijk, ten opzichte van de getrokken
steekproef. We gaan voor elke variabele afzonderlijk na of de verkregen respons
in de categorie gelijk is, door de responsfrequenties te vergelijken met de aantallen
in de populatie. In Tabel 1 gaven we reeds aan welke verzoekers werden
gecontacteerd.
Om de representativiteit te testen, bekijken we de gegevens geslacht, kwalificatie
van de klacht en woonplaats.
Voor geen van deze gegevens kunnen we concluderen dat er een bepaalde
groep significant sterker is vertegenwoordigd in onze steekproef. In bijlage 2
worden de tabellen gepresenteerd.
Voor geslacht keken we naar het aanvankelijke bestand van de Vlaamse ombudsdienst
en vergeleken de groep respondenten met de globale populatie en
de steekproef. Uit onze bevraging bleek namelijk dat verzoekers soms klacht
indienen in naam van hun partner, om allerlei redenen. Dit aspect komt later
aan bod.
Bij de steekproef werden 58.2% mannelijke verzoekers geregistreerd, in het
bestand van de Vlaamse ombudsdienst blijkt dit 58.9% te zijn. We kunnen wel
stellen dat het aantal echtparen lichtjes oververtegenwoordigd is in onze analyses
(doch niet significant).
6 De nulhypothese stelt dat waargenomen verdeling afgeleid uit de steekproef overeenkomt met de verwachte
verdeling binnen de onderzoekspopulatie waaruit de steekproef werd getrokken. Wanneer we bij de Chi-
Kwadraattoets een p-waarde vinden die hoger is dan de kritische grenswaarde van 0.050, kunnen we die
nulhypothese niet verwerpen. In dat geval is er geen wezenlijk verschil tussen de waargenomen verdeling en
de verwachte verdeling. (Verlet, e.a. 2002: 8)
17