Profiel van de verzoekers van de ombudsdiensten - Vlaamse ...

1 Situering
van het onderzoek
1. Inleiding
De ombudsdiensten zijn in ons land sinds enige tijd een duidelijk en gekend
fenomeen geworden.
Hoewel België niet zo’n lange traditie kent, kunnen we toch concluderen dat
het ombud-gebeuren kwantitatief en kwalitatief sterk is geëvolueerd.
Omdat de parlementaire ombudsdiensten ook de taak hebben om jaarlijks
een verslag af te leveren, gebeuren er reeds uitvoerige evaluaties van de diensten.
Hierbij heeft men vooral oog voor de klachten: de aard van de klachten, de
problematiek en de kwalificatie.
De informatie over wie juist gebruik maakt van de ombudsdiensten is vrij
summier. In de jaarverslagen beperkt men zich tot enkele ruwe gegevens zoals:
geslacht, geografische spreiding en taal… Momenteel worden er bij de ombudsdiensten
ook niet zo veel gegevens geregistreerd… Men noteert enkel wat noodzakelijk
is voor de verdere afhandeling van de klacht.
Uit de jaarverslagen merken we dat de ombudsdiensten duidelijk een vrij groot
bereik hebben.
In 2001 noteerde men in het College van Federale Ombudsmannen 5338
dossiers. Hierbij zijn er echter nog 1073 dossiers van 2000 en 1140 informatievragen.
Voor 2001 kunnen we dus eerder spreken van 3125 dossiers. Het grootste
aandeel van de klachten handelt over financiën (43 %) en binnenlandse zaken
(15.7%) (Monette, Wuyts, jaarverslag 2001: 28).
In het jaarverslag van de Vlaamse ombudsman van 2001 worden er 3715 klachten
genoteerd. Daarbij zijn er echter nog heel wat klachten die onontvankelijk
werden verklaard of diende men de betrokkenen door te verwijzen naar de geschikte
instanties. Daarnaast zijn er nog een aantal klachten uit 2000. In 2001
werden er 1286 nieuwe klachten genoteerd. In totaal behandelden zij 1916 ontvankelijke
dossiers. Het grootse aantal klachten verwijst naar fiscaliteit (51.3
%) en milieu (11.3 %) (Hubeau, 2002: 58 en 66).
1