dorp - Vereniging kleine kernen Noord-Brabant

edrijvigheid
Bedrijvigheid hoort bij een dorp. Wonen en werken kwamen lange tijd gemengd
voor. Veel bedrijven waren direct verbonden met de landbouw, zoals de molen en
de melkfabriek. De smid ontwikkelde zich tot garagebedrijf, de timmerman werd
aannemer. Het café werd zalencentrum.
Er zijn talloze redenen waarom bedrijven uit dorpen zijn verdwenen. Ze konden er
niet uitbreiden, zijn gestopt, werden bij reorganisatie gesloten of in het kader van
milieubeleid verplaatst. De aannemer verruilt zijn oude stek in het dorp voor een kavel
op het bedrijventerrein 15 kilometer verderop. Op de vrijkomende plek komen nieuwe
woningen. Terwijl bewoners het vroeger heel gewoon vonden als in de naastgelegen
timmerfabriek ‘s zomers de ramen openstonden, klagen nieuwkomers daar wel over.
Het is een kwestie van tijd tot ook dit bedrijf wegtrekt. Dat er nog maar weinig bedrijven
in een dorp zijn, komt ook door de hardnekkigheid van een functionalistisch dogma;
de gedachte dat een bedrijf thuis hoort op een bedrijventerrein. Daarom tref je daar
nu ook bedrijven aan die zonder probleem in het dorp zouden passen: fotostudio,
keukencentrum, fietsenmaker, installateur, ijzerhandel en kantoortjes van allerlei aard.
Soms woont de eigenaar bij zijn bedrijf.
Bedrijventerreinen liggen vaak in de buurt van een doorgaande weg. Het zijn de
eerste gebouwen die je tegenkomt als je het dorp nadert. Het dorpsgezicht wordt
tegenwoordig gedomineerd door loodsen. Bedrijventerreinen zijn niet gemaakt
om mooi te zijn. Ze hebben een zuiver utilitair karakter. Het standaardbeeld wordt
bepaald door dozen van staal en glas in een rechttoe rechtaan verkaveling langs brede
boomloze straten. Landschapselementen van formaat die een tegenwicht zouden
kunnen vormen voor de omvangrijke gebouwen behoren ten onrechte niet tot de
bestanddelen van een bedrijventerrein.
5grote
gebouwen
99