Jaarverslag 2004 - De Mandel

3.7. Strengere controle van reglementeringen en dreigende rechtszaken
verhogen de bedrijfskosten
De Mandel had in het verleden de reputatie om de maatschappij te zijn met de geringste
personeelskost per verhuurde woning in Vlaanderen. Dit betekent onmiddellijk dat de bedrijfskosten
hierdoor ook lager lagen dan bij andere collega’s. Het verwachtingspatroon van klanten en overheid is
echter van die aard dat zij een steeds grotere dienstverlening eisen die enkel kan ingevuld worden
door bijkomend personeel.
Ook bij de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij is het personeelsbestand in tien jaar tijd sterk
toegenomen, waardoor steeds meer mensen met behulp van steeds betere informaticaondersteuning
controle gaan uitoefenen over de correcte toepassing van wetgeving en reglementering. Deze evolutie
is nieuw, maar doet zich uiteraard niet enkel voor bij De Mandel. Ook bij de andere sociale
huisvestingsmaatschappijen is de toename van het personeelsbestand in tien jaar tijd opvallend te
noemen.
Uit echte of vermeende schandalen blijkt soms dat de werk- en handelswijzen die de sociale
huisvestingsmaatschappijen gedurende vele jaren gevoerd hebben, economisch efficiënt was, maar
niet altijd wettelijk correct.
De verstrenging van de controle op diverse wetgevingen (een fenomeen die zich ook op andere
domeinen van de samenleving voordoet) zorgt er voor dat ook De Mandel naar haar klanten steeds
strenger en ambtelijker moet optreden. In die zin moeten ook de plaatsbezoeken, die uitgevoerd
worden bij huurders die op de grijze lijst staan, gekaderd worden en moet ook het scherpere toezicht
op de huurprijsberekening en op het onderhoud bezien worden. Vooral bij het onderhoud en de
veranderingswerken zijn de risico’s steeds groter. De mondigheid van de burger en de voorbeelden
die zij op televisie in fictie of realiteit zien, doen huurders gemakkelijker naar de rechtbank gaan om
hun al dan niet vermeende gelijk te bekomen.
In die zin moet spijtig genoeg vastgesteld worden dat sociale huisvestingsmaatschappijen nu een
veroordeling krijgen of een dreiging van veroordeling krijgen voor het gemakkelijk toepassen van
zaken die vroeger altijd evident waren. Zo is in november de huisvestingsmaatschappij uit Schaarbeek
schuldig bevonden aan onvrijwillige doodslag als gevolg van verstikking in de badkamer door
zuurstofgebrek van een dertienjarige jongen en dit zijn feiten uit december 1999. Ook bij de sociale
huisvestingsmaatschappijen van Wervik en Lauwe kwamen reeds gelijkaardige dagvaardingen
binnen. In Beringen werd de directeur van de Kantonale Bouwmaatschappij bijna persoonlijk
veroordeeld voor een vermeende racistische toewijzingspolitiek gedurende twintig jaar van de
bouwmaatschappij. De vraag moet gesteld: Zal het indekken van dergelijke risico’s door het
aanwerven van steeds meer en hoger opgeleid personeel economisch verantwoord blijven?
3.8. Van verkiezingsthema tot beleidsnota
Waarschijnlijk stond het thema “wonen” nog nooit zo duidelijk op de voorgrond bij verkiezingen als in
de aanloop naar de verkiezingen van 13 juni 2004 voor het Vlaamse parlement. Zowat alle partijen
leken het erover eens te zijn dat het thema “wonen” in de voorbije paarsgroene legislatuur veel te
weinig beleidsaandacht had gekregen en dat de nood voor een betere huisvesting prioritaire aandacht
moest krijgen. Bijna 75.000 kandidaat-huurders in gans Vlaanderen (op een totaal van 130.000
aangeboden woningen), een duidelijke eisenbundel van het Platform Wonen, het niet bereikte doel
van 15.000 woningen bovenop het normale investeringsritme… waren duidelijke pijnpunten die het
gebrek aan beleidsaandacht bloot legden. Wonen stond alleszins in de top drie van de meest
belangrijke punten in de verkiezingsstrijd. De spectaculaire verkiezingsoverwinning van het Vlaams
Blok noodzaakte echter de vorming van een vijfpartijenregering. Dit maakte natuurlijk de vorming van
een regeerakkoord niet eenvoudiger. Onmiddellijk werd duidelijk dat wonen en zeker sociale
huisvesting een steeds minder prominente plaats zou gaan opnemen, dan dat dit in de
verkiezingsstrijd het geval was. Er bleef een grote ambitie bestaan, maar de klemtoon ging in de
eerste plaats naar privéwoningbouw en – renovatie en eigendomsverwerving. Alhoewel de
doelstelling niet letterlijk in het regeerakkoord staat, wil de Vlaamse regering toch 15.000 sociale
woningen bouwen in de volgende vijf jaar. Ook de invoering van een Vlaamse huursubsidie wordt
onderzocht, verlaging van registratierechten, verhoogde renovatiepremies, nieuwe bouwkavels, het
omvormen van sociale bouwmaatschappijen naar woonmaatschappijen zijn thema’s die vermeld zijn
in het regeerakkoord.
13