KERKLAAN - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

... een huisje te zetten op zijn achterste grond aan de Nieuwe Heerelaan'. Bovendien mocht
hij voor zijn huis, dus in de laan, een straatje van vier voet [1,2 meterl breed leggen én
mochten zijn vensters over de laan openslaan. Ook kreeg hij het recht van 'vrije uitgang'.
Voor deze gunsten moest hij wel jaarlijks zes stuivers recognitie [=belasting] betalen.
De blekers bouwden hun (bedrijfs)panden reeds vroeg van steen in plaats van het toen
gebruikelijke hout. De reden: de dag en nacht brandende fornuizen met hun brandgevaar en
de altijd vochtige omgeving die het hout aantastte.
In 1700 liet bijvoorbeeld Cornelis Coningh aan de laan op de 'rooiweg' een stenen muur
optrekken in plaats van een houten schutting. Ook kreeg hij toen toestemming een keuken te
bouwen welke 'zoude royen' aan de Heerelaan. Het personeel op de linnenbleeken kookte
namelijk zijn eigen potje in de zogenoemde zomerkeuken of 'keuken aan het veld'. Deze
keukens waren te vergelijken met de huidige kantines of schaftlokalen. De benodigde levensmiddelen
konden zij bij de bleker of in de naaste omgeving kopen.
Tegen het eind van de achttiende eeuw raakten de linnenblekerijen in verval. De
textielindustrie had zich verplaatst naar Noord-Brabant en Twente waar de lonen laag waren.
Maar ook het vasthouden aan verouderde bleek methoden kan als een oorzaak van deze
achteruitgang worden genoemd. Vooral langs de Blekerslaan, thans Blekersvaart,
handhaafden zich op de langere termijn de kleerblekers en zij zouden, mede dankzij de
omschakeling van arbeidsintensieve arbeid naar stoom mmac hi nes, tot in de twintigste eeuw
als wasserijen in bedrijf blijven. Opgeheven blekerijen kregen soms een onverwachte
bestemming. Zo was omstreeks 1810 sprake van een sociëteit met kolfbaan en tuinen aan de
noordzijde van de Heerezandvaart waar van ouds een kleerblekerij had gestaan.
De terugval van de linnenbiekerijen viel min of meer samen met de opkomst van de
15