Download - Bonger Instituut

De problematiek doet zich gelden op verschillende niveaus in het uitgaansleven. Het (se-
lectieve) toelatingsbeleid van sommige clubs en discotheken staat vaker ter discussie.
Relatief veel allochtone bezoekers klagen dat ze vanwege hun uiterlijk gedupeerd worden
door portiers. Dit geldt meer specifiek voor Marokkaanse jongens.
Op de events ligt het zwaartepunt vooral bij de portiers- en politiecontroles. Sommige
panelleden, waaronder ook politieagenten, spreken van een ‘zero-tolerance’ beleid. Tijdens
Fast Forward Parade duldde de Rotterdamse politie geen alcohol op straat en mocht
er ook niet in het openbaar geblowd worden. In Amsterdam is er, naast de portiers,
vooral forse kritiek op de handelswijze van de politie op grote dance-events. Sommige
danceorganisatoren hebben publiekelijk hierover hun beklag gedaan. Een reden waarom
de Bond van Dance Organisaties (BVD) in 2007 gestart is met de site www.tolerantie.nu
om informatie te geven over de rechten en plichten van festivalbezoekers. Tevens wordt
de mogelijkheid geboden om een persoonlijke klacht in te dienen. Ook in de noordelijke
en oostelijke regio’s zijn er klachten van gebruikers en niet-gebruikers over het stringente
en soms vernederende politieoptreden tijdens party’s. Een politieagent (KP2) verklaart
bijvoorbeeld dat vooral de hardcore feesten extra scherp in de gaten worden gehouden.
Ook in Amsterdam zij er scherpere politiecontroles op verschillende dancefeesten. Dergelijke
acties leveren altijd tientallen arrestaties per feest op wegens drugsbezit. De eerste
hulp op party’s (EHBD van Educare) merkt op dat dit mogelijk ook invloed heeft op het
aantal gesignaleerde gezondheidsverstoringen tijdens feesten met een streng toelatingsbeleid.
Hoewel de gezondheidswerkers nog geen hard verband kunnen leggen, rijst wel
het vermoeden bij de medewerkers dat de openheid van partygangers op de EHBD
wegebt. Het gebruik van middelen wordt vaker ontkend. Het moment dat de EHBD wordt
geconfronteerd met gezondheidsverstoringen is meer verschoven naar een vroeger tijdstip.
Dit duidt er mogelijk op dat sommige bezoekers in de problemen komen omdat ze al
voor de controle (meer) pillen gaan slikken. Panelleden nemen vooralsnog echter niet
waar op grote schaal dat uitgaanders gevaarlijker gaan gebruiken.
Setkenmerken
Leeftijd
Setkenmerken als leeftijd, geslacht, etniciteit, opleiding en sociaal economische
status kruiden het uitgaanscircuit. Wat betreft leeftijd zijn er soms treffende verschillen
tussen de publieksgroepen. Sommige clubs in de grote (studenten)steden
trekken vooral jongvolwassen stappers, waarvan een deel behoort tot
de trendsetters en/of trendvolgers. Het publiek, gemiddeld rond 25 jaar, is vaak
hoger opgeleid en heeft een ruim bestedingspatroon. In Rotterdam en Amsterdam
is een aanzienlijk deel van de stappers zelfs ouder. De clubs en disco’s met
een bredere en meer hitgevoelige muziekprogrammering trekken eerder een
jonger publiek, van beneden de 25 jaar. In de grote regionale plattelandsdisco’s
is de leeftijdsrange nog kleiner omdat veel bezoekers beginnende stappers zijn,
vaak niet ouder dan 21 jaar. Cafébezoekers laten een vergelijkbaar beeld zien.
De grote uitgaanscentra in het land trekken een publiek dat rijp en groen is. Er
zijn caféstraten waar bijna alleen maar jongeren komen, maar ook (grand)cafés
36