berichten. - Vereniging tegen de Kwakzalverij

ons kort geleden nog onderzocht en nu gaan
wij weer met de medicijnen van den dokter
door. Mijn broertje lift nog den geheelen dag
op bed, maar ik ben al bijna den geheelen dag
op en als het mooi weer is ga ik ook al wat
/andelen."
Een gevaarlijk kranten-artikel.
Dit is de titel van onderstaand stuk, dat wij
aan Vox Medioorum ontleenen :
„In het Rotterdamsch Nieuwsblad van 6 Januari
1906 prijkt een artikel, dat den, in ^deze
dagen de aandacht trekkenden titel draagt :
Ruggemergsontsteking (Genickstarre).
Voorbehoeding- Genezing.
„Dat artikel, niet onderteekend, blijkt niets
anders te zijn dan een, van een kort inleidinkje
voorziene, vertaling van „eene beschouwing",
die de voortreffelijke Medicus, Dr. LAHMANN
van het sanatorium op Weisser Hirsoh bij Dresden
in zijn „mededeelingen aan vroegere kurgasten"
over deze ziekte verzond. In hoeverre
deze beschouwingen op rekening gesteld moeten
worden van den voortreffelijken medicus, dan
wel van den voortreffelijken vertaler (de redactie ?)
blijkt er niet duidelijk uit ; maar in ieder geval
draagt de redactie van dit Nieuwsblad dan toch
de verantwoordelijkheid. ^
„Die verantwoordelijkheid nu achten wij zeer
.groot, omdat de gevolgen van zulk een schrijven
zeer gevaarlijk kunnen wezen, en wij komen
er toe, om hier dit stukje tot een onderwerp
van bespreking te maken, omdat er alle kans
bestaat, dat de medici die gevaarlijke gevolgen
zullen tegen komen, indien werkelijk de epidemische
meningitis hier te lande zich gaat vertoonen.
Het geheele stukje is van wetenschappelijk
oogpunt beschouwd niet veel waard en
wanneer het als een gewoon krantenartikeltje
gelezen en vergeten wordt, zal de menschheid
er niet veel schade bij lijden. Maar zulke would-be
wetenschappelijke vertoogen op medisch gebied
worden door de leeken meestal zeer hoog
eschat en het zou ons dus niets verwonderen,
als andere kleine periodieken het begeeriglijk
nebben overgenomen en dus niet alleen onder
de lezers van dit Rotterdamsche orgaan de wijsheid
van Dr. LAHMANN verspreid en bewaard
zou worden.
„In het algemeen zijn wij niet ingenomen
met het steeds toenemende geschrijf over medische
zaken in gewone, voor leeken bestemde
dagbladen en tijdschriften, maar stukjes als
het hier bedoelde vormen niets minder dan
een nieuw soort van kwakzalverij en wel een
soort, die misschien nog gevaarlijker is dan de
gewone omdat ontegenzeggelijk door de lezers
van zulke kranten aan de redactie groote autoriteit
wordt toegekend. En het feit, dat hier
de mededeelingen ontleend worden aan den
„voortreffelijken medicus Dr. LAHMANN" zal het
gewicht er van in de oogen van het publiek nog
versterken — geen kwakzalverij is gevaarlijker,
dan die welke onder den naam van een geneesheer
wordt uitgeoefend.
„Wat bevatten nu die zoo hooggeroemde
mededeelingen ? In de eerste plaats wenken
voor de voorbehoeding der ziekte, die op zich
zelf niet kwaad zijn, al worden zij ook niet
zóó nauwkeurig gegeven, dat de uitvoering in
alle opzichten zonder gevaar aan de leeken kan
worden overgelaten. Dan een korte, maar voldoende
afkeuring van alle médicamenteuse behandeling
en van de lumbaalpunctie, met een
uitvoerige aanprijzing van de door Dr. LAHMANN
gevolgde behandelingsmethode met warme baden.
JSr wordt verklaard, hoe het heete bad werkt
— er wordt toegegeven „dat er zich gevallen
voordoen, o. a. bij de tuberculeuse hersenaandoening,
dat heete baden niet helpen, doch
dit ligt aan den patient, niet aan de methode",
en dan volgen de voorschriften voor het heete
bad. Deze voorschriften zijn zeer uitvoerig,
zoodat ongetwijfeld de leeken zich wel in staat
zullen achten, ze getrouw op te volgen.
„Wij willen hier natuurlijk geen partij kiezen
vóór of tegen de badbehandeling van meningitisgevallen,
maar wij meenen dat er wel geen medicus
zal wezen, die in zulke gevallen aan de familie­
leden van zijne patiënten de toepassing durft
overlaten van de volgende middelen.
1°. Zoodra gedeeltelijke of algemeene krampverschijningen,
pijnen, bewustzijnstoornissen, opwinding
of plotselinge afneming der krachten
ontstaan, één tot drie baden per dag, beginnende
met 36, 25° Celsius door bijgieten van heeter
water, dat men met handbewegingen goed ondereenmengt
stijgende tot 40° C. en op deze temperatuur
door telkens bijgieten houden, gedurende
10 tot 20 minuten naar den ouderdom
van den zieke en den ernst van het geval. (Als
het bad 15 minuten verdragen wordt, mag men
de temperatuur nog wel met 1 of 2 graden ver-
hoogen !)
2°. daarbij afleidende kamer-warme omslagen,
warm-makende lij f omslagen, wattenomwikkeling
om de armen en enkele heete voet- of handbaden.
3°. een doek in gewoon water bevochtigd
om het hoofd, vooral om nek en voorhoofd gelegd
en naar behoefte gewisseld.
4°. in alle gevallen van sterke bewusteloosheid
en slechte ademhaling tot slot der behandeling
in het bad een gewone waterovergieting
van nek en ruggewervels.
5°. De voeding mag slechts bestaan uit water,
water met vruchtensappen, melk, gort en goed
gekookt ooft, goed toebereide, doch niet afgekookte
groenten en zonder azijn toebereide
salade en eerst ten slotte mag bij voortschrijdende
genezing, de gebruikelijke kost worden
toegestaan.
„Zóó zijn de maatregelen, die het Rotterdamsch
Nieuwsblad haren lezers als de beste voorspiegelt.
Het is te hopen, dat de meningitis hier
niet komt, of anders ten minste zoo lang wacht,
dat de woorden van dit nieuwsblad weer door
iedereen vergeten zijn, want anders zullen er
wel eenige patiënten mishandeld worden, door
liefhebbende familieleden, die van de medicijngeneesheeren
niets willen weten en gewoon zijn
zich met den Raadgever in de ziekenkamer
en dergelijke boekjes te behelpen en nu prachtige
raadgevingen uit de krant hebben. En bij
anderen, die onze hulp nog wel inroepen, zullen
wij vooroordeel ontmoeten tegen onze voorschriften,
wanneer wij de heete baden niet willen
voorschrijven, die volgens Dr. LAHMANN alleen
helpen kunnen.
„Naar onze meening heeft Dr. LAHMANN
met zijne mededeelingen een groote verantwoordelijkheid
op zich genomen — maar dat moet
hij voor zich zelf verantwoorden. De redactie
van het Rotterdamsch Nieuwsblad, die deze
mededeelingen hier in ons land heeft verspreid
en bekend gemaakt, heeft die verantwoordelijkheid
overgenomen — waarschijnlijk zonder
te beseffen, hoeveel kwaad die mededeelingen
teweeg kunnen brengen, maar dat neemt de
kwade gevolgen niet weg, die er uit voort komen.
„Wij weten niet of er iets gedaan kan worden
om voor het vervolg zulke gevaarlijke kwakzalversartikelen
te voorkomen. Dat dit wenschelijk
zou zijn is echter naar onze meening boven allen
twijfel verheven."
Het gevaar van Natnurgeneeswijze.
In ons vorig No. namen wij onder bovenstaanden
titel een Ingezonden Stuk op. In verband
hiermede vestigen wij de aandacht op de
volgende advertentie, voorkomende in de Bussumsche
Courant van 24 Febr. j.1. :
„D iamantslijper — Natuurgeneeskundig
e.
Ondergeteekende acht het in het belang van het
algemeen als haar plicht mededeeling van het volgende
te doen:
Ongeveer 1£ jaar geleden was mijn oudste zoon
het middel, om een jongen van een anders wissen
dood te redden, door hem gekleed na te springen,
wijl hij reeds zinkende was in de Bloemgracht.
Dit geval ware misschien spoedig vergeten geworden
(omdat zulks in zijn drukke bruidsdagen plaats
vond), dooh het bleek weldra, dat hij van af dien
dag steeds heviger ging hoesten, zoo zelfs, dat hij
den dag na zijn huwelijk zich onder behandeling
van den doctor moest stellen, welke longontsteking
constateerde, echter was hij spoedig genezen en
kon zijn dagelijkschen arbeid weer hervatten, totdat
hij na eenigen tijd wederom begon te hoesten en
dezelfde verschijnselen zich voordeden. In dien
tusschentijd had hij kennis gemaakt met den
diamantslijper Kram te Bussum, van wien hij vernam,
dat deze, toen hij eens ernstig ziek was, zich
zelven had genezen, door zich te behandelen naar
voorschriften uit een boek, van den natuurgeneeskundige
dr. Kühn. Indien de patient zich nu ook
door hem wilde laten behandelen, dan kon hij best
zonder doctor "genezen, want voor alle ziekten
stonden raadgevingen in dat boek. En vreemd mag
het klinken, maar het is helaas ! een waarheid, dat
velen spoedig op zulke vriendelijke ? aanbiedingen
ingaan en zich door zulke leeken laten behandelen,
waarvan natuurlijk de treurigste gevolgen niet
kunnen uitblijven.
Zoo ook deze jonge man. — Hij liet (ook ten
zeerste aangespoord door zijn vrouw) zich behandelen
door den diamantslijper Kram (aüas natuurgeneeskundige)
en ontving het volgende voorschrift :
Wonen te Bussum, zich voeden met vruchten,
koudwater-omslagen gebruiken, geen melk en in het
geheel geen eieren of vleesch eten. Het resultaat
bleef dan ook niet uit, Mijn zoon werd hoe langer
hoe magerder en zwakker en toen ik na eenigen
tijd, alsook vele der familieleden, hem aanrieden
zich te stellen onder een bevoegd geneeskundige of
opname in een Sanatorium voor longlijders, werd
ons dit zeer kwalijk genomen, want de diamantslijper-natuurgeneeskundige
? had gezegd, dat de
patient zeer goed was, en juist, in tegenstelling van
het systeem in de sanatoriums, om de patiënten
vet te mesten, hij daar erg tegen was.
Er bleef ten slotte voor mij als moeder niets
anders over dan toe te zien, dat mijn zoon op zijn
zachts gezegd, werd mishandeld. Op mijne vele
smeekingen werd mij eindelijk toegestaan, een doctor
in de natuurgeneeskunde bij hem te mogen sturen,
en op mijn verzoek ging dr. Oldenboom naar
Bussum en vond den patient uitgeteerd bij de
kachel. Dadelijk gaf hij hem ander advies; hij
moest in plaats van bij de kachel, in de open lucht
liggen enz. enz., doch het was reeds te laat. Op
mijn vraag den volgenden dag den doctor gedaan,
moest ik vernemen, dat ik hem natuurlijk eerder
had moeten roepen, doch.... misschien kwam hij
er nog wel boven op.
Drie weken later ging hij om het lijk te schouwen.
Wat het voor een moeder is, zoo haar kind te
zien verknoeien, laat zich niet beschrijven, doch
dat behoeft ook niet, alléén, gij allen, die dit leest,
laat het voor u en de uwen een leering zijn niet
te luisteren naar dergelijke vrienden, die u van de
wal in de, sloot helpen, maar, indien gij ziek zijt,
u te wenden tot den man, die wel is waar geen
macht heeft over het leven, maar toch den mensch
heeft genomen tot het voorbeeld van zijn studie,
n.1. de geneesheer.
Mejufîr. A. JÖNSSON.
Amsterdam, Marnixkade 105ui".
Clandestiene invoer van geheimmiddelen.
* Van tijd tot tijd vindt men in de nieuwsbladen
een advertentie : Gemakkelijke bijverdienste voor
dames of heeren uit den netten stand of iets dergelijks.
Zeer dikwijls is het de bedoeling om
hierdoor in relatie te komen met personen die
in staat en genegen zijn om allerlei nauwkeurige
adressen te verschaffen aan buitenlandsche firma's
; adressen van winkeliers, van ambtenaren,
van kleine burgers, van gestudeerden enz. Deze
buitenlandsche firma's, die door den een of anderen
tusschenpersoon zulke advertenties hebben
doen plaatsen, zenden daarna aan de personen,
wier adres haar is opgegeven, vlugschriften,
circulaires, reclames, al of niet gedrukte briefkaarten,
zelfs brieven, waarbij de aandacht
wordt gevestigd op het een of andere zoogenaamd
geneesmiddel door haar in den handel
of in hare fabrieken vervaardigd. Ontzaglijk
moeten de winsten zijn op zulke praeparaten
te behalen wanneer men nagaat, dat, al moge
het drukken dezer geschriften weinig kostbaar
zijn, steeds een groot kantoorpersoneel werkzaam
moet zijn voor de verzending, en de postzegels,
bij duizenden noodig, toch een niet onbeduidend
bedrag aan directe uitgaven vertegen^
woordigen.
Toch duiken er telkens, in het buitenland
vooral, nieuwe handelsondernemingen op, die
met dit bedrijf zaken trachten te doen en als
wettelijk ingerichte vennootschappen of maatschappijen
somwijlen met groote kapitalen werken.
Nu echter de directe verkoop van zulke geheimmiddelen
in verschillende landen wettelijke belemmering
ondervindt streven zij er naar aan
dit bezwaar te ontkomen door de middelen op