berichten. - Vereniging tegen de Kwakzalverij

Hij gaf me een stuk groen papier, waarop,
behalve wenken, ook nog een drietal dichterlijke
ontboezemingen voorkomen.
Na bedankt (!) en betaald te hebben verliet
ik den heer BRUINS".
Tot stichting van onze lezers laten wij de ons
toegezonden ontboezemingen hier volgen:
„Remedies zijn er ja bij hoopen,
Maar Epo's Cinquoline deed mij weer loopen,
Ja, geloof mij vrij, het is niet zot,
Slechts door 't gebruik van ééne pot M .
„Zijn uw leden stijf of stram,
Gaat gij krom van Rheumatiek,
Laat u wrijven of masseeren,
•Epo's Cinquoline zal u leeren,
-Dat u 6poedig genezen kan".
„Epo's Cinquoline is mijn naam
En groen mijn kleur, waar kwam 't vandaan,
Na een eeuw gesluimerd op deez' aard
Tot Epo mij vond, voor *t menschdom veel waard.
Qualiteit ben ik, en ook wat goed,
De kleur der hoop.slechts alleen is zoet.
TJit vele oliën, van 't beste soort
Gezied, gestookt, zooals 't behoort.
Geneest men met mij Rheumatiek wat fijn,
Ja, zal ik verlossen van de pijn
Elk die mij koopt, men wrijft of masse art".
Maar om op de samenstelling van het middel
terug te komen : het scheikundig onderzoek van
•den heer J. VAN RIEL te 's-Gravenhage heeft
aangetoond dat het was een vetachtig mengsel,
groen van kleur, van de consistentie van boter,
waarin aanwezig waren : laurierolie, cajapoetolie,
terpentijnolie en lavendelolie, dus stoffen, algemeen
bekend en die, als wrijf middel bij rheumathiek
zeer dikwijls,' enkele malen met succes, worden
aangewend.
Waarlijk, de hulp van de Epo's Cinquoline-
Maatschappj (?) is hier geheel overbodig.
Meer dan dal, zij is geheel ongewenscht.
Een medicus, die lang in de noordelijke provinciën
heeft gepractiseerd, deelde ons mede dat
laurierbessenolie daar nog gretig wordt gebruikt,
terwijl hij- meermalen dergelijke potjes had
gezien.
Dikwijls worden door die olie belangrijke huiduitslagen
veroorzaakt en in zijn practijk had hij
leelijke gevolgen van dat smeren gezien.
Lachend noemde hij het een kwakzalversmiddel,
waarbij de kwakzalver geneesheer en
apotheker ook nog wat laat verdienen en hij
had de manschen nog al eens gewaarschuwd
zonder dat het veel hielp.
Wel had echter een zijner patiënten, een
juffroaw, zich voorgenomen het nooit meer te
gebruiken, nadat zij dientengevolge een ernstige
huiduitslag had doorgemaakt, 14 dagen lang
hulp in hare huishouding moest bekostigen en
nog een apothekersrekening van / 18 bovendien
had te betalen.
Men zij derhalve gewaarschuwd !
De Firma Bijster veld.
In de A T . Rott. Ct. vi aden wij het volgenie
„Ingezonden stuk" :
.,Een patiënt van dr. (?) Olivier Verhaar
te Rotterdam.
Overschie, l Juni 1906.
Mijnheer de Redacteur.
j In deze week werd ik geroepen b'j eene 32 j.
vrouw, moeder van 4 kinderen, dis bij mijne
komst reeds was overleden.
Op mjne vraag aan den echtgenoot of zij
zonder geneeskundige behandeling ig geweest,
antwoordde hij: „neen. ze werd behandeld door
dr. (?) Olivier Verhaar te Rotterdam". — En
als bewijs h iervoer, overhandigde hij een receptenpapier,
waarop met groote letters gedrukt:
Dr. Olivier Verhaar, en verder door genoemden
geneesheer eronder geschreven : Hevige kou gevat
met veel koorts, veel pjn in de gewrichten.
Begin maar direct aan deze poeders en zorg
voor geregelde ont 1 as ting.
De vrouw was den daaropvolgende ï dag
•een Ijk.
Verder deelde de man mij mede, dat de heer
O. V. zijne vrouw nimmer had gezien of onderzocht,
maar alleen hare urine had bekeken.
De vrouw moest begraven worden en diarvoor
U natuurlijk een bewijs van een geneesiundge
noodig. Tot mijn spijt kon ik aan het
verzoek van den begrafenisbode — een dergelijk
bewijs af te geven — niet voldoen, omdat ik de
vrouw nimmer behandeld had. Ik schreef daarom
den heer O. V., dat op hem de verplichting
rustte het bewijs van overlijden te verstrekken.
De secretaris der gemeente vertelde mij den volgenden
dag dat de heer O. V. lijkschouwing had
gedaan en door hem een doodsverk'aring was
afgegeven.
Aan de wet is nu voldaan ; de vrouw kan
begraven worden op grond van de verklaring
van een bevoegd persoon, die de vrouw nooit
in haar leven heeft gezien en zich dus ook niet
persoonlijk van hare identiteit of van hare
ziekte heeft kunnen overtuigen. Als ik nu nog
hierbij voeg, dat de arme drommel (een bakkersknecht)
aan den heer O. V., — die onrechtmatig
den doctorstitel voert en alleen door zijn
bevoegdheid van plat-telandsch, stedelijk heelen
vroedmeester de kwakzalvers-affaire van
Bijsterveld dekt en aan den gang houdt, — voor
de 1'jkschouwing / 5 moest betalen, d«n geeft
dit voor de zooveelste maal een treurig kijkje
op de vele zegeningen (?) en weldaden (?), die
de firma Bijsterveld & Co. op het domme en
helaas ! arme publiek doet nederdalen ! Zouden
deze 6 gulden, 'n armen stakker en 4 weesjes
afgeperst, niet gebrand hebben in de hand van
O. V., toen hij ze aannam en vervolgens van
uit de schamele woning, vol van droefheid en
rouw, stapte in een sierlijke en prachtige equipage
van den kwakzalver Bijsterveld, hem welwillend
afgestaan voor zijn bezoek aan Overschie ?
Ik hoep 't, maar geloof 't niet!
Hoogachtend,
UEd. Dr.,
Dr. C. VAN SCHOUWEN".
Op dit stuk, is, in de N. B. Ct., een correspondentie
gevoerd tusschen de heeren Olivier
Verhaar en dr. Van Schouwen. Daar dit o. i.
niets aan de zaak verandert, nemen wij die
stukken niet over. (RED.)
Fransche specialité's.
Meer nog dan ten onzent schrijven de Fransche
geneeskundigen een of andere spécialité
waarin een door' hen doelmatig geacht medica- I
ment voorkomt, op recept voor, met het logisch gevolg,
dat het publiek steeds meer doctor's wachtkamer
voorbijgaat en het hem uit etiket bekend
geworden geneesmiddel rechtstreeks uit een of
andere apotheek, van deze preparaten ruim voor- '
zien, betrekt. O ver dergelijke pharmaceutische
stoutigheden worden dan ook in geneeskundige
tijdschriften luide klachten aangeheven, doch
eigen ordonnanties blijven tengevolge van medische
gemakzucht toch in de minderheid.
Dat daardoor de handel in specialité's moet
bloeien is nog al duidelijk en niet minder dat de
fabrikanten steeds met meer producten ter markt
komen.
Nu is gebleken, en de „Association générale
de Pharmacie de France" heeft dit onlangs onder
de aandacht van alle Fransche geneeskundigen
gebracht, dat meerdere pharmaceuten of pharmaceutische
handelsverenigingen aan geneesheeren,
die den verkoop van door hen in den
handel gebrachte spécialités bevorderen, eenig
percentage toekennen of donaties doen aan ge-,
neeskundige ondersteunings- of weduwen-fondsen. |
Bedoelde medisch-pharmaceutische coöperatie,
ofschoon feitelijk bij de wet verboden, heeft
niettemin reeds vele aanhangers gevonden en
verschillende geneeskundigen zien zelfs in een
geïiteresseerl zijn bij den verkoop van geneesmiddelen
eene zeer gewenschte verbetering hunner
achteruitgaande sociale positie.
Openlijk is zekere Dr. TIBUB in de Annales
médicales als hun woordvoerder opgetreden, door
te verklaren, dat waar een arts de keuze heeft
tusschen een middel waarvan de fabrikant alleen
de winst opstrijkt of een ander van gelijke therapeutische
waarde, doch waaraan ook de geneeskundige
wat verdient, hij wel zal doen op
het laatste middel zijne keuze te bepalen.
Wel ontveinst D^ TIBUB zich niet, dat gewetenlooze
personen van een dergelijk systeem
misbruik zullen maken, doch de drang der omstandigheden
doet hem daarover heen stappen.
De kwakzalver glad als altijd zal wel van de
nieuwe richting partij weten te trekken en zijne
mannetjes vinden om samen de schapen te
soheeren.
Hef zal dus zeker voorzichtig wezen medische
aanbevelingen van Fransche spécialités enz. nog
meer dan vroeger te wantrouwen nu men weet,
dat er voor betaald wordt.
's-Gravenhage, Juni 1906.
J. VAN RlEL.
INGEZONDEN
OPEN BRIEF.
Aan den Heer EILEBS, kwakzalver te Leiden.
Mijnheer Eilersf
Niettegenstaande ik u, in antwoord op het
zenden van uw eerste nummer van uw „Wereld-.
vraag" geschreven heb hoe en wat ik van uw
krantje dacht, en u onomwonden geschreven
heb ik er ten tweede malen bij u niet in zou
loopen, schijnt gij den moed, aan mij nog wat
te verdienen, niet op te geven; maar heusch
mijnheer Eilers, ik laat mij hoogst zelden door
een zelfde persoon tweemaal bedriegen en in dit
geval zéér zeker niet.
Misschien ook hebt gij met het zenden van
uw 2e blaadje bedoeld een soort uitdaging of
om eens te laten zien wat gij zoo al durft
schrijven.
Nu mijnheer Eilers in dit geval wil ik u ook
dezen keer mijn opinie wel zeggen.
Bij het lezen van uw 2e Wereldvraag schoot
mij het volgende rijmpje te binnen :
Als apen hoog klimmen willen
Ziet men vaak hun bloote b
want uw tweede „Wereldvraag" is als het kan
nog dommer, verwaander en walgelijker dan de
eerste. De rechte toon slaat gij er voor een
kwakzalver wel in aan, en daarom zal een oningewijde
allicht geneigd zijn de oor en er naar
te laten hangen, maar heusch mijnheer gij kletst j
onzin en maakt u zelvon af.
U schijnt het vooral te kwaad te hebben met
het bestuur der Ver. t. d. Kwakzalverij en bijzonder
over hun onbevoegdheid, maar waarom
men nu juist Doctor moet wezen om over de
praktijken van een boterboer te oordeelen is
mij een raadsel en mij dunkt is ieder mensch
be7oegd zijn evenmensch voor s:hadeen schande
te waarschuwen, ten minste ik neem er de
bevoegdheid wel voor, te meer daar ik uw praktijken
ondervonden heb. Maar mijnheer Eilers
men moet toch een verwaande kwast wezen om
anderen van onbevoegdheid te beschuldigen,
terwijl men zichzelf daaraan of nog erger schuldig
maakt, luister maar !
Zijt gij mijnheer Eilers of waart gij bevoegd
de geneeskunde uit te oefenen ? £jj|
Zijt of waart gij bevoegd de lui voor gevraagde
maar meestal ongevraagde visites en
na een beetje „Hokus Pokus" vijf gulden plus
de reiskosten in ontvangst te nemen of in rekening
te brengen? "-««F"! ****&! -22Äf,$£3 !
Dit mijnheer zijn onbevoegdheden wâàrâan
gij u schuldig gemaakt hebt,' en misschien nog
maakt. Ik meen dat is strafbaar voor de wet.
Dat gij een flinke dosis verwaandheid bezit
bewijst uw 2e blaadje, want daarin zijt gij al
aardig opweg uzelven tot een uitverkorenen des
Heeren te proclameeren, om het menschdom van
zijn lijden te verlossen; maar tot nog toe zijt
gij niets meer dan een aartsleugenaar
ik dat u even bewijzen.
en wil
In uw eerste Wereldvraag geeft gij hoog op
van uw uitvinding en dat gij die niet gratis
behoeft af te staan enz. enz maar ik ben
in het bezit van een circulaire van u waarin
letterlijk staat Een recept mij door een
Amerikaanse he Doc ter gegeven toen ik zelf aan
die ziekte lijdende was enz. enz., hoe klopt dit
nu ? De uitvinding laat ik nu maar voor hetgeen
zij is, maar u begrijpt nu toch als gij zelf
die uitvinding gedaan hebt, gij een leugenaar
zijt en ingeval gij het recept gekregen hebt gij
ook liegt, dat is logisch niet waar ? Maar wat
volgt nu weer hieruit, n.1. dat zoolang'u niet
bewijst de bevoegdheid te bezitten dat gekregen"