Fotoafdruk op volledige pagina - Davidsfonds

Foto 1907. Tussendekspassagiers
• 4
Voor boeking bij de White Star Line kon men terecht bij Frans Van Schandevel, herbergier en
verzekeraar op Ter Linde in Denderhoutem. Hij was ‘geleerd’ en iedereen noemde hem
majoor, wegens zijn militaire carrière. In de daensistische krant ‘Het Land van Aelst’ adverteerde
hij voor de overtocht met de prachtige postboten Olympic & Titanic, de grootste ter
wereld. Voor de eerste reis met de Titanic verkocht Frans Van Schandevel 11 tickets.
Naar de Nieuwe Wereld
Eind 19de - begin 20ste eeuw, opereerden vanuit Antwerpen twee belangrijke maatschap -
pijen: de Red Star Line en de Canadian Pacific Railway. Het spreekt voor zich dat de meeste
landgenoten die naar Amerika wilden de gemakkelijkste en goedkoopste weg kozen en van uit
Antwerpen rechtstreeks naar Amerika vertrokken. Wie met de White Star Line of de Cunard
Line naar Amerika wilde, vertrok vanuit Groot-Brittannië in Liverpool of Southampton.
De reis was een avontuur dat reeds in eigen dorp begon, want weinigen hadden ooit een treinreis
gemaakt.
Als Ruffin de Winter, vier à vijf kandidaten had, bestelde hij bij Raydt & Bruynseels, agent
van de Cunard Line in Antwerpen de tickets. Ruffin begeleidde zijn klanten naar Antwerpen,
waar hij hen bij het agentschap afleverde en zijn commissie opstreek.
Voor het vertrek in Antwerpen volgde nog een medische keuring. Zwangere vrouwen werden
geweigerd. Wie leed aan ontsteking aan de oogleden (trachoom), hartaandoening, schimmelziekte
op de hoofdhuid, longproblemen, kropgezwel en vermoedelijke of onmiskenbare geestesziekte
maakten geen kans en werden
geweigerd.
Wie wel aan boord van het schip werd toegelaten,
diende de bagage ‘te laten
ontluizen’ in speciaal daartoe uitgeruste
ontsmettingszalen. Daarna begon pas de
ellende van de overtocht.
Tot eind 19de eeuw waren derdeklaspassagiers
zogenaamde ‘tussendekpassagiers’ die
logeerden vooronder in het schip, verwijderd
van het betere volk uit eerste en tweede
klas. De leefruimte was berekend op één
vierkante meter per persoon. Het vooronder
was nauwelijks verlicht of verlucht. De
overtocht duurde 10 tot 12 dagen. Ruwe
zee was voor veel mensen een marteling en
al snel zorgden zeezieken voor een onbeschrijflijke
geur op het schip.
Elke dag werden de lokalen gelucht en
schoongemaakt. Het voedsel aan boord
was vaak ondermaats en het drinkwater
had vaak een vreemd roestig kleurtje.
De concurrentiestrijd tussen maatschappijen
deed de kwaliteit van de overtocht in
derde klas gevoelig toenemen. De derdeklaspassagiers
werden ondergebracht in
slaapruimtes van 12 personen, die ook