Op de Bok - juli 2012 - VnV

22
Globetrotten
Tekst: Samantha Plas
“May I have your attention please, rows Charlie one to 30, please start
boarding.” Ik kijk op mijn horloge, nog 20 minuten en dan vertrekt vlucht
SW724 vanuit Las Vegas naar Oakland. Nog slaperig van een korte of
onrustige nacht staat de hele crew gehoorzaam op om in de rij aan te sluiten.
Een bliksembezoek aan de stad met extravagante casino’s en neonverlichting
komt ten einde; op naar de Golden Gate Bridge!
Onlangs heb ik de nieuwste bestemmingen van
ArkeFly aan de westkust van de Verenigde Staten
mogen aanvliegen. Na 24 uur vertoeven in Las
Vegas ‘positionen’ we met de gehele bemanning
naar Oakland om daar nog 48 uur te genieten
van San Francisco, voordat we de motoren starten
voor een lange nacht naar Amsterdam met
een tussenlanding op Los Angeles.
Het klinkt voor de buitenwereld allemaal fantastisch,
bijna als vakantie, maar het tegendeel
is óók waar. Een bioritme wat op ’30° West’
is blijven hangen met negen uur tijdsverschil
maakt een extra vlucht als passagier zwaar. En
dan is deze rotatie nog heilig, aangezien er ook
vluchten zijn waarbij tussen het af- en aanmelden
voor zowel vlucht als positioning amper 24
uur rust zit.
Volgens de FTL zijn er twee vormen van reizen
als bemanningslid:
“2.21 Positioning
The transferring of a crew member from one place
of duty to another place of duty at the behest of
an operator excluding traveling as defined in the
subparagraph 2.29.
2.29 Traveling
All traveling time spent by a crew member during
a transfer between the place of duty and a place of
suitable accommodation or break and vice versa.”
Ook een rotatie van negen dagen
met daarin vijf stretches tussen
vier verschillende tijdzones is niet
onbekend.
In beide gevallen is het vermoeiend. Vooral
het ‘traveling’ komt regelmatig voor bij Arke-
Fly. Positionen hoort bij de flexibiliteit van een
chartermaatschappij. Als men nieuwe routes wil
vliegen of een ACMI uitvoert waarbij meerdere
crews nodig zijn, dan is positioning bijna niet uit
te sluiten. Zo zat het positionen van Oost- naar
West-Mexico en vice versa zelfs in ons
standaardpakket - voor zover dat bij een chartermaatschappij
standaard kan heten.
Ook een rotatie van negen dagen met daarin vijf
stretches tussen vier verschillende tijdzones
is niet onbekend. En daarbij nog twee positioningvluchten
om in al die landen te komen. Het
resultaat was een zware week waarin drie keer
door de nacht werd gevlogen. Gelukkig voor de
crew bestaat deze rotatie niet meer.
Niet alleen de grenzen van de WRR maar ook de
grenzen van het menselijk lichaam worden op die
manier van tijd tot tijd opgezocht. Gewild of niet.
Zo loopt een ACMI van Amsterdam naar Dubai
met tussenstop op Milaan en aansluitend
een positioningvlucht van vierenhalf uur naar
Colombo, uit op een duty van ongeveer 23 uur.
Door vertraging op zowel Amsterdam als Milaan
en een check-in die voor onze neus sluit, missen
we de vlucht op Dubai. Het wordt dus wachten op
de volgende vlucht naar Colombo, vijfenhalf uur
later… Als we eindelijk zijn geland in Sri Lanka
doet de bus er anderhalf uur over om naar het
hotel te rijden. Het is ongeveer half vier in de
middag, lokale tijd, als we in het hotel aankomen.
De terugvlucht naar Amsterdam is niet vertraagd,
dus is de wake-up de volgende ochtend
om kwart over zeven. Om half acht ‘s avonds
lig ik in bed, maar mijn lijf kan dit tijdsverschil
en het grote slaaptekort niet aan. Het gevolg is
dat ik de volgende morgen in de bus zit met een
plastic zak op schoot voor noodgevallen. Ik laat in
het midden of ik deze heb moeten gebruiken…
Zo extreem als hiervoor beschreven is het niet
altijd. Er zijn zeker ook vluchten waarbij ik de
tijd dood met koffie en een boek van reisgoeroe
Floortje Dessing. Of ik maak een plan voor de
komende 48 uur, wat erin resulteert dat ik als
moeder de Gans met negen collega’s achter me
aan door de stad wandel. Ik heb dan tenminste
wel de highlights gezien die ik wilde zien!
Echter, de tijd dat ik na een nacht in Cancun
alleen doorvlieg naar Orlando om daar de crew
te vergezellen voor maar liefst achttien uur is
geweest. Geen momenten meer om te studeren
of aan een artikel te werken, maar echt rust
nemen in een prima hotel. Dat heeft toch mijn
voorkeur en zeker ook die van mijn collega’s.
Tenslotte willen we als vlieger liever werkend
dan als passagier de wereld over.
Toch brengen deze zogenoemde positioningvluchten
mij soms ook op plekken waar ik normaal
gesproken tijdens het werken voor ArkeFly
of privé met vakantie niet snel zou komen. En
een goede service die door ‘concullega’s’ wordt
aangeboden op een vlucht naar Nairobi maakt
het een stuk aangenamer om als passagier te
reizen. Helemaal als mijn collega’s en ik nog een
plek met extra beenruimte krijgen. En zo bedenk
ik me weer: elk nadeel heb z’n voordeel.
23