Download hier de PDF-versie van het tijdschrift Tax Audit ... - IBR

16-17
Het gaat om individuele initiatieven, omdat
er momenteel geen bindende wettelijke bepalingen
bestaan op dat vlak. In Frankrijk
bijvoorbeeld ondertekende een twintigtal
middelgrote accountantskantoren een overeenkomst
met Afnor om een gemeenschappelijke
kwaliteitscontrole in te voeren waaraan
een onafhankelijke accreditering verbonden
is. Zij ontwikkelden dus een kwaliteitslabel,
en de accountantskantoren die willen toetreden,
zijn welkom op voorwaarde dat zij het
Charter naleven. Het is een goed initiatief,
en ik vind dat de instituten zouden moeten
overwegen om criteria voor de interne
kwaliteitscontrole voor de cijferberoepen te
publiceren.
TAA: Enkele jaren geleden publiceerde de
Europese wetgever, inzake boekhouding, een
zogeheten IAS-IFRS verordening. De auditrichtlijn
machtigt de Europese Commissie
tot het goedkeuren van auditnormen op basis
van de ISA-normen (International Standards
on Auditing). Is het gebruik van die normen
wenselijk in Europa?
AK: De meeste Lidstaten zijn gewonnen voor
de toepassing van de ISA-normen. Bovendien
moet de auditrichtlijn binnen een jaar
(29 juni 2008) in nationaal recht omgezet
zijn en voorziet ze in het principe van de verplichte
toepassing van de ISA’s. Tegen de achtergrond
van de toenemende mondialisering
is het niet wenselijk dat de jaarrekeningen
van ondernemingen die in New York, Sjanghai
of Parijs genoteerd zijn, op verschillende
manieren geattesteerd worden. De ‘stakeholders’
moeten over dezelfde betrouwbaarheidsgaranties
kunnen beschikken ten aanzien
van de jaarrekeningen, waar die ook worden
bijgehouden. De ISA-normen zijn één van
de middelen om die betrouwbaarheid te
verhogen. Anderzijds zijn die normen en hun
terminologie zeer sterk doordrongen van de
Angelsaksische cultuur en worden ze daarom
soms minder goed onthaald door de Latijnse
landen. De bevestigingsbrief die het IBR recent
verspreidde, lag bijvoorbeeld moeilijk bij
bepaalde kmo’s.
Met de IFRS doet zich net hetzelfde probleem
voor; de Europese cijferberoepen
hebben zich de voorbije 25 jaar te weinig
laten horen bij de internationale instanties.
Vijfentwintig jaar geleden konden zij zich
niet voorstellen dat het merendeel van de
boekhoudkundige normen zou worden uitgevaardigd
door privé-instanties die hoofdzakelijk
door personen met Angelsaksische achtergrond
worden geleid. Vandaag getroosten de
Angelsaksische beoefenaars van economische
beroepen zich veel meer inspanningen om tot
internationale of Europese normen te komen
dan hun collega’s op het Europese vasteland.
TAA: Volgens u moeten de ISA-normen
dus de homogeniteit waarborgen bij de
certificatie van de rekeningen. De IFRSnormen
hebben echter alleen tot doel de
geconsolideerde jaarrekeningen van de beursgenoteerde
vennootschappen, dat zijn 7.000
ondernemingen in Europa, te harmoniseren,
terwijl de ISA’s betrekking hebben op alle,
al dan niet genoteerde vennootschappen, en
dat zijn er 800.000 in Europa. Is dat niet
tegenstrijdig?
AK: Die vraag wordt de laatste tijd wel vaker
gesteld: heeft het zin een audit met twee snelheden
te organiseren? Zelf ben ik daar geen
voorstander van, want het kan verwarring
scheppen bij de ‘stakeholders’; zij moeten
evenveel vertrouwen kunnen stellen in de
certificatie van de rekeningen, ongeacht of
het om een beursgenoteerde vennootschap
dan wel om een KMO gaat. De oplossing ligt
misschien in de idee van één gemeenschappelijk
boekhoudkundig referentiestelsel – niet
noodzakelijk dat van de IFRS – voor de
800.000 vennootschappen in Europa die onderworpen
zijn aan een verplichte controle.
TAA: U vindt een gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel voor genoteerde
vennootschappen en KMO’s dus wenselijk?
AK: Binnen vijf tot tien jaar zal de Europese
economie misschien niet meer aantrekkelijk
genoeg zijn voor het kapitaal als er
geen gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel is voor genoteerde vennootschappen
en KMO’s. Wij stellen nu al vast
dat talrijke dochterondernemingen van grote
groepen hun rekeningen volgens het IFRSstelsel
opmaken om ‘geïntegreerd’ te kunnen
worden in de geconsolideerde rekeningen.
Bovendien zullen vele KMO’s vroeg of laat
waarschijnlijk bij een grote groep gevoegd
worden en zullen zij dus hun rekeningen willen
omzetten op basis van een gemeenschappelijk
boekhoudkundig referentiestelsel. Ik
weet niet of het zal gaan om een IFRS of een
“IFRS light”, of nog een ander systeem, maar
het is hoe dan ook wenselijk dat we beschikken
over een wereldwijd gemeenschappelijk
referentiestelsel dat aanvaardbaar is voor alle
economische spelers. Daartoe is een belastinghervorming
nodig, zodat de ondernemingen
niet verplicht zijn jaarrekeningen op
te maken om boekhoudkundige redenen, en
weer andere jaarrekeningen om fiscale redenen.
Als de politieke instanties vinden dat we
naar een gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel moeten evolueren, moet dit
referentiestelsel de basis vormen van de belastinggrondslag.
TAA: Kunt u een overzicht geven van het
werk van de FEE op het vlak van de fiscaliteit?
AK: De Vice-Voorzitter van de FEE, belast
met de fiscaliteit, is Stefano Marchese, mijn
Italiaanse collega. Binnen de FEE zijn er
diverse werkgroepen rond de verschillende
aspecten van fiscaliteit: BTW, de andere indirecte
belastingen en de directe belastingen.
Er wordt gewerkt aan richtlijnen die mikken
op fiscale consolidaties van de resultaten en
op harmoniseringen van de heffingsgrondslag
van de registratierechten.
TAA: Is het interessant om Vice-Voorzitter
van de FEE te zijn?
AK: Het is ontzettend interessant om België
te vertegenwoordigen in de FEE. België mag
dan een klein land zijn, het wordt gerespecteerd.
België wordt beschouwd als een land
van compromissen, waar de vertegenwoordigers
van de cijferberoepen goede contacten
hebben met de politieke overheid en de
toezichthoudende instanties, wat hen de mogelijkheid
geeft om dingen te veranderen. De
Belgische vertegenwoordigers in de werkgroepen
worden geprezen om hun ervaring, hun
goede dossierkennis en hun meertaligheid.
Belgen (maar niet alleen zij) voelen zich goed
bij de FEE, de contacten zijn uitstekend en er
wordt naar ons geluisterd.
TAA: Welke voordelen biedt een vertegenwoordiger
van het beroep in het Uitvoerend
Comité van de FEE voor de revisoren, de
accountants en de belastingconsulenten?
AK: Steeds meer beslissingen worden op Europees
niveau of op het niveau van de IFAC
genomen. Wanneer de FEE haar mening
geeft aan de IFAC of aan de Europese instellingen,
heeft die uiteraard veel meer gewicht
dan het standpunt van een geïsoleerde Lidstaat.
Wanneer België een boodschap wil
overbrengen, heeft het veel meer kans op
succes als het eerst het antwoord van de FEE
kan beïnvloeden, dat dan weer een impact zal
hebben op haar standpunt ten aanzien van de
IFAC of de Europese instellingen.
De FEE is bovendien een geloofwaardige gesprekspartner
voor de Europese Commissie.
Voor de hoge ambtenaren van de Europese
Commissie is het niet mogelijk om elk van
de 27 Lidstaten te horen over elk element van
het dossier. Als wij willen dat de Europese
Commissie een bepaald argument bespreekt,
moeten wij noodzakelijkerwijs een Europese
organisatie aanspreken. Een Lidstaat of een
instelling die denkt op eigen kracht de Europese
Commissie of het Europees Parlement te
kunnen beïnvloeden, is volgens mij naïef. De
Europese Unie is zo breed geworden dat de
stem van één Lidstaat niet (meer) in staat is
de balans te doen overhellen.
Een sterke aanwezigheid van de Belgische
instituten bij de FEE is dus volgens mij essentieel.
Interview afgenomen door Christine Cloquet
(IAB) en Michel De Wolf (IBR), met de
medewerking van S. Ghilain, R. Lassaux,
R. Van Boven en L. Verboogen