PDF, 3.58MB - Impact

Ben, Renz en Douwe bezig met de slangen van de dompelpomp.
Dan valt een muur van de Koningkerk. De muur komt
in één klap naar beneden en binnen een aantal seconden is de
grond bezaaid met brandende brokstukken.
Één van de brandweerlieden heeft gezien dat er twee collega’s
liepen op de plek waar de brokstukken terechtgekomen zijn.
Er wordt ook geroepen ‘er liggen mensen onder’. De twijfels
en vraagtekens komen op. Hoe kon dit nou gebeuren? Het
gebied was toch afgezet? De eerste constatering: ‘we zijn er
twee kwijt’. ‘Nee’ klinkt het stellig ‘het gaat om drie personen’.
De verwarring is groot.
Vrees wordt waarheid
De ploeg gaat zoeken tussen de brokstukken. Als eerste
wordt Douwe gevonden. Douwe wordt herkend aan de rode
band op zijn helm. Een teken van zijn bevelvoerdersfunctie.
Een collega roept ‘Douwe….’. Het blijft vervolgens stil. De
ploegleden beseffen dat zij niets meer voor Douwe kunnen
doen en gaan op zoek naar hun tweede collega. Er leeft nog
hoop… misschien dat zij op tijd zijn.
Na tien minuten zoeken, roept iemand van de ploeg ‘ik zie
een gele jas’. De ploeg neemt aan dat het tweede slachtoffer
Ben is omdat hij al vermist werd.
Één collega blijft volhouden dat een derde persoon vermist
wordt. Het zoeken begint opnieuw en als de ploegleden
geteld worden, ontstaat er onduidelijkheid over Renz. Was hij
wel of niet gesignaleerd bij de dompelpomp? Collega’s van
andere korpsen zetten de zoektocht voort. Minuten zijn voor
het gevoel uren. Er is ook geen zicht op waar een derde
slachtoffer kan liggen. Na lang wachten wordt het derde
slachtoffer gevonden door collega’s van een ander korps.
Zodra dit bekend wordt bij de Haarlemse collega’s gaan ze
naar de plek toe. Door herkenningstekens en het zien van
bepaalde kledingstukken wordt het duidelijk dat het echt om
Ben en Renz gaat.
Waarom?
Brandweer Haarlem is drie collega’s kwijtgeraakt. De verslagenheid
is tastbaar. Vragen spelen door de hoofden van de
ploegleden. Waarom? Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Drie
ervaren brandweermannen. Het had ons ook kunnen overkomen……
Een tweede muur valt en er raakt wat materieel bedolven.
Gelukkig geen slachtoffers. Opluchting daarover wordt weer
opgevolgd door een machteloos gevoel en steeds weer de
vraag ‘hoe heeft het kunnen gebeuren?’. Op bepaalde vragen
zullen we nooit een antwoord krijgen.
Uitgerukt om 22.00 uur met de 586. In
Haarlem was het een complete chaos.
Afleggen Kloppersingel en water verzorgen
bij het kosterhuis in de Zöcherstraat.
Onmogelijk door ramptoerisme. Melding
gehoord over vermissing personeel, het kippenvel
zat dik op onze armen. Gebeld naar
huis. Als er twee auto’s van een begrafenisonderneming
voorbij komen, staan wij bij
elkaar. Wat een afschuwelijke nacht.
Tijdens de verdere werkzaamheden is de
broederschap tussen alle korpsen enorm.
Toch ben ik blij dat wij rond half 5.30 uur
weer terug zijn op de kazerne. Thuisgekomen
bij mijn nog slapende kinderen
breek ik. Dankbaar dat ik veilig thuis ben.
Deze nacht zal ik nooit meer vergeten.
Irma Schoolmeester
Brandweer Beverwijk
Foto: Theo Kelderman
5