Kardinaal Suenens

118 DE HEILIGE GEEST, LEVENSADEM VAN DE KERK
Er bestaat niet zoiets als een christendom ‘zonder
meer’ dat overblijft door alle verschillen als bijkomstige
varianten te beschouwen. Christus heeft slechts één
enkele Kerk gesticht, met alles wat dat inhoudt. Onze
verdeeldheid, bron van blijvende ergernis, geeft ons
niet de machtiging om het essentiële en het accidentele
te definiëren in functie van de wisselvallige omstandigheden
van de geschiedenis. Deze eis zullen we moeten
onthouden wanneer we later de pastorale richtlijnen
aangeven.
Wanneer christenen elkaar slechts zouden willen
vinden op basis van die kleinste gemene deler, dan zou
dat een negatie zijn van de echte oecumene. Zoiets zou
zelfs kunnen uitlopen op een christendom zonder Kerk,
zelfs zonder doopsel, of op een superkerk zonder fundament.
Het is niet zonder belang dat de toegang tot de
eenheid duidelijk afgebakend zou blijven zodat iedereen
in perfecte getrouwheid en zonder in doctrinele
verwarring te vervallen, aan de toenaderingspogingen
zou kunnen deelnemen.
Het eerste gebod van de oecumenische beweging
is dat men het oprechte geloof van de ander moet respecteren:
we zouden hierin reeds tekort schieten als we
zomaar zonder onderscheid te maken, al wat ons verdeelt
als ‘bijkomstig’ zouden bestempelen.
Men zou van begin af aan de katholieken vragen
essentiële geloofspunten te verloochenen en de oecumenische
dialoog volkomen in het slop laten lopen, als
men bijvoorbeeld zou stellen dat bij het ‘fundamentele’
een christendom hoort dat:
-wel Christus aanvaardt maar niet de Kerk;
StuCom 0235
www.stucom.nl