Kardinaal Suenens

OECUMENE EN CHARISMATISCHE VERNIEUWING 139
De aandacht voor de actualiteit van de Geest behoedt
voor elk triomfalisme en clericalisme dat ertoe
geneigd zou zijn om het Rijk Gods te identificeren met
de Kerk, die er het sacrament van is, maar nog niet de
volle realisatie ervan. Het laat ook toe beter te begrijpen
dat de Kerk in de loop van haar geschiedenis ook
periodes van grote geestelijke armoede doorgemaakt
heeft.
Dankzij een vernieuwde gevoeligheid voor het
feit dat het levensnoodzakelijk is open te staan voor de
heilige Geest, wordt deze ecclesiologie vandaag concreet
beleefd in de Charismatische Vernieuwing en ook
elders.
Ongetwijfeld is deze hernieuwde gevoeligheid
voor de heilige Geest die we dezer dagen in de Kerk
zien ontluiken, essentieel voor een waarachtige oecumenische
geestesgesteldheid die een radicale openheid
veronderstelt voor de Geest van God en voor de concrete
gesprekspartner. Dat verklaarde ook paus Paulus in
zijn op 28 april 1967 gehouden toespraak tot de leden
van het Secretariaat voor de Eenheid: “Als er een zaak
is waarvan we moeten erkennen dat we met al onze
menselijke efficiëntie blijvend tekortschieten om ook
maar enig positief resultaat te bereiken, dan is dat wel
de oecumene, die zich steeds duidelijker openbaart als
wezenlijk afhankelijk van de mysterievolle en krachtige
werking van de heilige Geest.” 19
19 Y. CONGAR, ‘Actualité renouvelée du Saint-Esprit’, in Lumen
Vitae, 1972, nr. 27, p.548; vgl. ID., Ministères et communion
ecclésiale, p. 16, nota 30.