Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
25<br />
merkt. Van pure schrik deed ik mijn handen nu naar voren. Op<br />
dat moment pakte hij mijn beide handen vast. Ik kon nergens<br />
meer heen. Ik was ‘ge<strong>van</strong>gen’.<br />
Toen vertelde hij me, dat het <strong>van</strong>daag de naamdag was <strong>van</strong> de<br />
bijbelse profeet Elia (<strong>van</strong>daar, dat die naam me tijdens de ‘preek’<br />
was opgevallen). Hij legde uit: “Elia bad tot God, dat het niet<br />
zou regenen. En toen regende het drie jaar niet”. Ik reageerde,<br />
dat ik de Bijbelse geschiedenissen goed kende.<br />
Nog altijd had hij mijn handen vast. “Als u de Bijbel kent, dan<br />
hebt u geen bezwaar om de icoon <strong>van</strong> Elia te kussen”, zei hij,<br />
alsof dat heel <strong>van</strong>zelfsprekend was. Direct naast mij stond de<br />
katheder, waarop de icoon lag, bedekt door een glasplaat. Hij<br />
bewoog mijn handen zo, dat de katheder met de icoon precies<br />
tussen ons in stond. Door de verkeerde lichtinval zag ik alleen<br />
maar de glasplaat schitteren.<br />
Hij verkeerde kennelijk in de verwachting, dat ik nu voorover<br />
zou buigen en de icoon zou kussen. Ik had niet de moed om<br />
“Nee” te zeggen en boog me maar voor het gezag en de vriendelijkheid<br />
<strong>van</strong> mijn gastheer. Ik boog me voorover en kuste de<br />
glasplaat. Al die tijd had ik het idee, dat ik geleefd werd; alsof<br />
ik er bij stond en naar mijzelf keek. Ik, een protestant, komend<br />
uit een lange traditie <strong>van</strong> protestanten, die om hun geloof werden<br />
vervolgd, had nu een ikoon gekust! Dit had ik nooit voor<br />
mogelijk gehouden.<br />
Achteraf dacht ik: “Elia is nog de slechtste niet om te kussen”.<br />
Uiteindelijk is hij niet dood, zoals de andere heiligen, maar hij<br />
is levend opgevaren en verscheen samen met Mozes aan Jezus<br />
op de berg der verheerlijking. Het rare is, dat ik me niet eens erg<br />
schuldig voelde, hoewel mijn protestantse traditie en theologie,<br />
deze daad ten strengste zouden afwijzen.<br />
Maar ondertussen stond ik daar nog steeds met ‘gebonden’<br />
handen. Dat wil zeggen; hij hield nog steeds mijn handen vast<br />
en ik wilde ze ook niet terugtrekken. Hij ging verder met tegen<br />
me te spreken, terwijl hij me met liefdevolle ogen aankeek. Hij<br />
praatte Duits tegen me, maar doorspekt met Nederlandse woor-
Change language