Beminde - Gordon van Veelen

37
jullie doen?” vraag ik nieuwsgierig. “We gaan vandaag samen
naar Riga (hoofdstad van Letland)”. Geweldig, ik ben blij, dat
ze zich voorlopig met elkaar verzoend hebben. Ik wil eigenlijk
afscheid nemen, maar ze kijken mij zo vragend aan, dat mij dat
niet helemaal lukt. Er staat “help” in hun ogen.
“En hebben jullie elkaar vergeven?” vraag ik nog eens. Ze grijnzen
een beetje. Dus nog niet helemaal. Ze vragen mij, of ik weet,
waar de trein naar Riga vertrekt. “Er gaat helemaal geen trein
naar Riga”, antwoord ik. “Er gaan alleen maar bussen naar Riga.
En daarvoor moet je op het busstation voor ‘Long distance’ bussen
zijn”.
“Weet u, waar dat is?” vragen ze mij. “Ja, dat weet ik wel (ik
kom er immers net vandaan). Je moet met tramlijn 2, 3 of 4 en
uitstappen bij de halte ‘Autobussijaam’. Daar vlakbij is het busstation”.
Waarom kijken ze mij zo hulpeloos aan? Zo wereldvreemd
zijn deze meiden toch echt niet.
Waarom heb ik ineens met ze te doen? Ik denk even na. “Ach,
ik breng jullie er wel heen. Ik weet ook, waar je moet zijn voor
de tickets voor de internationale bussen”. Ik zie de opluchting
op hun gezichten.
“Maar we gaan eerst nog ontbijten bij de Mac Donalds”, zegt de
één. Het is heel lang geleden, dat ik me schuldig heb gemaakt
aan Mac Donalds, maar soms moet je jezelf een beetje opofferen.
“OK, dan drink ik daar een kop echte koffie”, antwoord ik.
Na even zitten we gedrieën bij de Mac Donalds; twee meisjes uit
Moermansk en ik. Als zij hun patat en hamburger op hebben en
ik van mijn heerlijke cappuccino heb genoten, gaan we op weg.
Met tram 2 naar het ‘Autobussijaam’.
Als we aankomen, staat de bus naar Riga klaar om te vertrekken.
Over 3 minuten is het zover. “Snel, probeer nog tickets te
krijgen”, maan ik en we rennen naar boven naar het ticketbureau.
Maar zo snel gaat het niet. Als we eindelijk de tickets naar
Riga hebben, is de snelbus al tien minuten weg. De volgende
bus gaat pas om 17.00 uur. In de tussentijd moeten ze zich dus
zien te vermaken.