Beminde - Gordon van Veelen

27
Een sterke golf van emoties maakte zich van me meester. Ik
kon mijn tranen niet bedwingen en moest vreselijk huilen. Ik
weet, dat dit mijn reactie was op een sterke aanwezigheid van
de Heer. Toen zei Hij: “Ja, Oost-Europa, de wereld van de Oosters-Orthodoxe
kerk, daarheen ga Ik je sturen. Dat wordt een
belangrijk deel van je werkterrein”. Hij sprak verder: “Je gaat
daar zelfs wonen en Ik zal je daar tot zegen stellen”.
Niet dat ik snap, hoe dat verder in zijn werk zal gaan. Dit is
inmiddels de zoveelste keer, dat de Heer over Oost-Europa
spreekt, maar nog nooit voelde ik zo’n sterke aanraking in mijn
emotionele leven.
Ik moest denken aan een voorval een paar maanden terug, toen
de Heer tijdens een wandeling tegen me zei: “Ik stuur je naar
een wijd land”. Destijds had ik gedacht: “Wat bedoelt u daar
nu mee? Wat voor wijd land?” Inmiddels wordt het steeds duidelijker.
Als ik denk aan de vlaktes van Polen, Wit-Rusland,
Rusland, Oekraïne, Moldavië en Hongarije en Roemenië... Dat
zijn in ieder geval wijde landen.
Ja, wat zou de volgende stap zijn? Nu weet ik het nog niet,
maar ik merk, dat er in Gods keuken iets voor mij wordt gaargekookt.
De volgende dag had ik opnieuw iets met de Heer te bespreken.
Het ging om de icoon van Elia. Ik had die icoon gekust.
Ook al was het maar uit beleefdheid en respect voor de vriendelijke
hoogwaardigheidsbekleder, die tegenover me stond en
mijn handen vasthield.
Maar natuurlijk kon dat niet! Het was een compromis met de
waarheid. Hoe vaak had ik anderen veroordeeld, die een compromis
sloten door samen te werken met de Rooms Katholieke
kerk in Nederland.
Het erge was, dat ik me niet eens erg schuldig voelde. Maar
dat is natuurlijk niet de norm. De norm is het woord van God,
waarin duidelijk staat, dat we geen gesneden beeld (of geschilderde
icoon) mogen maken en die vereren.