Beminde - Gordon van Veelen

51
Dit is wat ik wel vaker merk. Je krijgt met iemand een gesprek
en op een goed moment gaat het over Jezus en dan blijkt, dat
je niet de enige bent, die met die persoon over Jezus heeft gesproken.
God is al bezig zijn net van liefde over iemand uit te
spannen om hem of haar te vangen.
Het blijkt enigszins gecompliceerd te zijn om Kutna Hora te
verlaten. Nergens staat aangegeven, waar de bus die naar het
station gaat, stopt. Na wat vragen sta ik uiteindelijk op de goede
plek. Ik ben wat te vroeg.
Op een goed moment zie ik een paar Chinese meisjes enigszins
gespannen rondkijken. Ze zijn duidelijk op zoek. Als ze vlakbij
zijn, besluit ik het initiatief te nemen. “Zoeken jullie de bus naar
het station?” vraag ik.
“Ja, we moeten terug naar Praag, maar we kunnen de bus niet
vinden”, antwoordt één van de drie in goed Engels. “Nu, hier
komt over tien minuten een bus naar het station en vandaar
vertrekt een directe trein naar Praag”.
Na enige overleg besluiten ze zich ook maar op deze bushalte
op te stellen. Ik vraag ze, waar ze vandaan komen en ze vertellen
me, dat ze alledrie afkomstig zijn uit Taiwan.
Na even zitten we met z’n vieren in een treincoupé. Het gesprek
gaat eerst verder met wat toeristisch gepraat over mooie
plekjes, die je toch beslist bezocht moet hebben. Zo gaat het al
gauw over landen en volken en de verschillen in culturen en
volksaard.
Zo vertel ik iets over het grote contrast tussen de ambitieuze en
hardwerkende Chinezen, die ik in Suriname ben tegengekomen
en de inheemsen (Indianen), die veel minder ambitie tonen en
veel minder bezig schijnen te zijn met ‘een betere toekomst voor
onze kinderen’.
“Wat deed u daar in Zuid-Amerika?” vraagt één van de drie
studentes.
Hoe leg ik dat in een paar woorden uit? Ik besluit de volle waar-