Beminde - Gordon van Veelen

47
“Nu dan lijk je op haar als twee druppels water. Het is één gezicht”,
reageerde ik. “Dat klopt”, antwoordde zij. “Wij lijken
heel sterk op elkaar. We hebben dan ook dezelfde vader”. Ik begreep
haar opmerking niet en keek haar vragend aan. “Hoezo,
dezelfde vader?”
“Mijn eigen vader is ook de vader van mijn dochter”. Ik kon
het nog niet begrijpen. De volgende zin bracht me nog meer in
verwarring. “Nu, mijn dochter is ook mijn zus”.
Mijn verstand stond stil: “Wat?! Jouw eigen vader heeft bij jou
een kind verwekt?” Ik kon er niet bij, dat iets dergelijks in mijn
parochie kon gebeuren onder mensen, die zichzelf christenen
noemen?
Ik sprak er met mijn intendant over. Totaal verbijsterd vertelde
ik hem het verhaal. Hij boog verdrietig zijn hoofd. “Ja, deze dingen
gebeuren, het is niet anders”.
Ik heb het nog een poosje geprobeerd als Methodisten prediker.
Maar eigenlijk had ik er geen zin meer in.
Na even stond mijn besluit vast: “Wanneer het geloof zo weinig
doet, zo weinig verandering te weeg brengt in de harten van
mensen, dan houd ik het voor gezien”.
Ik ben humanist geworden en eigenlijk ook atheïst. Ik wil alleen
maar daaraan meedoen, wat werkelijke positieve veranderingen
in deze wereld te weeg brengt. Kijk nu eens naar Ghandi.
Hij was iemand, die de toenmalige wereld veranderd heeft.
Toen de onafhankelijkheidsgedachte in India opkwam, werd
daar door de Engelsen fel op gereageerd. Zij zagen hun imperium
ineen storten. Tijdens een vreedzame demonstratie van
ongewapende burgers liet een Engelse kapitein het vuur op de
menigte openen en werden 1700 mensen, waaronder vrouwen
en kinderen gericht doodgeschoten.
Onder de Hindoes ontstond een grote rancune jegens de Engelsen
en velen riepen om wraak. Maar Ghandi reageerde: “Ik wil
dat de Engelsen hier als vrienden weggaan”. Dankzij hem konden
de Engelsen en de mensen van India uit elkaar gaan zonder