Resultaten van de bepaling van de constante van Planck met ...

3 Experiment
3.1 Proefopstelling
Figuur 1: Opstelling
Voor deze proef maken we gebruik van de volgende opstelling:
• Een kwiklamp. In de lamp vervalt kwik, waardoor emissie optreedt en
licht met bepaalde golflengtes 1 wordt uitgezonden.
• De stralen worden geconvergeerd door een lens en op een spleet gericht.
• Deze spleet is onderdeel van een monochromator. Deze bevat een aantal
(deels gekromde) spiegels, die rond kunnen draaien en naar gelang de
stand een bepaalde golflengte doorlaten.
• Het licht uit de monochromator komt op de fotocel. Deze bevat een kathode
en een anode, waardoor de stroom kan worden gemeten
• De fotocel geeft pulsen door aan een signaalverwerker, speciaal voor deze
opstelling gemaakt.
• De computer kan de omgezette signalen in een speciaal programma verwerken.
3.2 Meetmethode
Voordat het werkelijke meten kan beginnen heeft de lamp wat tijd nodig om op
te warmen en maximaal licht uit te zenden. Vervolgens Wordt met behulp van
de computer de stroom gemeten over een reeks golflengten. Daaruit wordt aan
de hand van de gevonden pieken bepaald bij welke standen van de monochromator
de door de kwiklamp uitgezonden golflengten door worden gelaten. Vervolgens
wordt bij deze golflengten de remspanning bepaald. Bovendien wordt een
strooilichtmeting uitgevoerd, waarbij het licht van de lamp niet geconvergeerd
wordt. In het gebied tussen V = 0 en V rem bestaat er een kwadratisch verband
tussen de stroom en de spanning:
I = c(V − V rem ) 2 (3)
Door middel van een aanpassing van deze functie aan de verkregen grafiek kunnen
c en V rem bepaald worden. Op deze manier kan bij verschillende golflengtes
V rem bepaald worden en vindt men h en φ A uit het verband tussen de remspanning
en de golflengte.
1 Emissiegolflengtes kwik (nm): 334, 366, 391, 405, 436, 492, 546, 579.
4