verandering-voor-vooruitgang

daarom ook uit de Unie te stappen.
Landen die zich niet houden aan
de verplichtingen inzake gezonde
financiën en structurele hervormingen
moeten in het uiterste geval zelfs
gedwongen de eurozone kunnen
verlaten.
1.2. EEN VOLWAARDIGE VLAAMSE
ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
Vlaanderen tekende een eigen
ontwikkelingssamenwerking uit.
Het heeft daarvoor drie prioritaire
partnerlanden in Afrika: Malawi,
Mozambique en Zuid-Afrika.
Daarnaast lopen er meerjarige
engagementen met Unicef, Unaids,
het Wereldvoedselprogramma (WFP),
de Wereldgezondheidsorganisatie
(WHO) en de Voedsel- en
Landbouworganisatie (FAO).
Gezondheidszorg, onderwijs, landbouw
en veeteelt en sociale infrastructuur zijn
de belangrijkste actieterreinen.
De ontwikkelingssamenwerking van
de Belgische regering legt andere
klemtonen en gebruikt andere
instrumenten. Soms werken Vlaanderen
en België goed samen, soms is er
nauwelijks contact. België heeft
bijvoorbeeld achttien partnerlanden,
Vlaanderen focust zoals gezegd op
drie. Terwijl Vlaanderen de uitvoering
van zijn ontwikkelingssamenwerking
uitbesteedt, doet de federale overheid
dat via de Belgische Technische
Coöperatie (BTC) grotendeels zelf,
in samenwerking met partners.
Bovendien komt de federale
ontwikkelingssamenwerking op
beleidsdomeinen van Vlaanderen
en de andere deelstaten,
zoals onderwijs, universitaire
ontwikkelingssamenwerking en
landbouw. Dat komt de efficiëntie niet
ten goede.
In 2001 voorzag de vijfde
staatshervorming in de splitsing
van het budget ontwikkelingsbeleid.
Het Lambermontakkoord is tot op
vandaag niet uitgevoerd. Vlaanderen
heeft intussen wel bewezen zijn
internationale verantwoordelijkheid op
te nemen. Het totale budget van de
Vlaamse ontwikkelingssamenwerking is
gestegen van net geen 10 miljoen euro
in 1999 over 31,7 miljoen euro in 2006
tot 51,5 miljoen euro in 2012.
Geografische en thematische
concentratie
429 Vlaanderen en Wallonië
krijgen de verantwoordelijkheid
om een volwaardig beleid inzake
ontwikkelingssamenwerking te
voeren, naar eigen inzichten en onder
eigen verantwoordelijkheid.
430 We kiezen voor een maximale
geografische concentratie,
door te blijven focussen op een
beperkt aantal partnerlanden. Meer
partnerlanden betekent namelijk
ook meer administratieve kosten. Zo
vermijden we dat het druppelen is op
een gloeiende plaat. De keuze van de
partnerlanden laten we voorafgaan
door een brede consultatie van het
parlement en het middenveld.
431 We kiezen ook voor een
maximale thematische concentratie.
We moeten specialiseren om ons te
kunnen onderscheiden. Vlaanderen
zal bijvoorbeeld prioritair kunnen
inzetten op sectoren waarin wij
een grote deskundigheid hebben
(zoals onderwijs, biotechnologie, en
gezondheidszorg). Ook de NGO’s
die Vlaanderen bijstaan zullen zich
inschakelen in deze specialisering.
432 Daarbij zal Vlaanderen zich
bewijzen als een betrouwbare
en deskundige partner voor
ontwikkelingssamenwerking. Zowel in
de ogen van de organisaties als van de
partnerlanden.
Principe van eigenaarschap
433 Bij de samenwerking met
partneroverheden stellen we
het principe van eigenaarschap
centraal. Zeker op termijn
moeten de partnerlanden zelf de
verantwoordelijkheid dragen via
geprofessionaliseerde instellingen.
434 We koppelen dan ook
voorwaarden aan de samenwerking.
Overheden waarmee Vlaanderen
samenwerkt, moeten bijvoorbeeld
ondubbelzinnig de mensenrechten
en democratische basiswaarden
respecteren. Indien zij zich niet aan
de afspraken houden, moeten we
optreden en kunnen we de hulp in
laatste instantie gedeeltelijk of volledig
opschorten. Bij het sluiten van de
samenwerkingsakkoorden besteden we
ook aandacht aan de terugname van
uitgeprocedeerde vreemdelingen en de
terugname van gevangenen die geen
verblijfsrecht hebben in België.
Breder en steviger draagvlak
435 Er komt een beleid dat het
draagvlak bij de bevolking vergroot.
Ontwikkelingssamenwerking is niet
louter een zaak van de overheid of
de NGO’s, maar ook en vooral een
zaak van mensen voor mensen.
Daarom willen we ook kleinschalige,
persoonsgebonden projecten maximaal
ondersteunen (de zogenaamde vierde
pijler).
436 Bovenal kiezen we voor zichtbare
projecten waarmee mensen zich
verbonden voelen en voor projecten
die jongeren warm maken voor
ontwikkelingssamenwerking. Het
onderwijs besteedt aandacht aan
kennis van de partnerlanden. Zo
kunnen we scholieren en klassen
aanmoedigen om de partnerlanden
effectief te bezoeken in plaats van geld
in te zamelen voor de klassieke skireis.
Zo kunnen er uitwisselingsprojecten
komen, stages voor afgestudeerden,...
67/ Verandering voor Vooruitgang