Het bedrog van de evolutieleer.pdf - Open Geesten

Wat evolutionisten beweren en de feiten
169
ledenmaten van verschillende dieren. Het patroon van de vijfvingerige ledenmaten
wordt gevonden in de arm van een mens, de vleugel van een vogel en de vin
van een walvis en dit wordt gezien als een aanduiding voor een gemeenschappelijke
oorsprong. Als deze verschillende structuren nu door eenzelfde genencomplex
overgeleverd zouden zijn, en zo nu en dan door mutaties veranderd
zouden zijn en aan de natuurlijke selectie onderhevig, dan zou de theorie nog
aannemelijk zijn. Helaas is dit niet het geval. We weten nu, dat homologe organen
in de verschillende soorten door totaal verschillende genencomplexen worden
geproduceerd. Het concept van homologie in termen van dezelfde genen die
van een gemeenschappelijke voorouder doorgegeven worden, is afgebroken…”
176
Een ander punt is, dat volgens de evolutionistische homologie de embryologische
ontwikkeling (de ontwikkelingsfase in het ei of in de baarmoeder
van de moeder) van soorten met homologe organen parallel aan elkaar moet
lopen. Maar de embryologische ontwikkeling van dit soort organen is in elk
levend soort weer volkomen anders.
Concluderend kunnen we zeggen, dat genetisch en embryologisch onderzoek
bewezen hebben, dat het concept van de homologie die door Darwin als
bewijs voor de evolutie van levende wezens uit een gemeenschappelijke voorouder
werd gezien, in geen geval als een bewijs gezien kan worden. Hierover
kan de wetenschap zeggen, dat het keer op keer bewezen heeft dat de these van
Darwin onjuist is.
De ongeldigheid van de bewering van moleculaire homologie
De beweringen van evolutionisten, dat de homologie een bewijs voor de
evolutie is, is op het niveau van de organen en op het niveau van de moleculen
onjuist. Evolutionisten zeggen dat de DNA-codes of de proteïnestructuren
van verschillende levende soorten overeenkomstig zijn en dat deze overeenkomstigheid
een bewijs is, dat deze levende soorten uit een gemeenschappelijke
voorouder of uit elkaar geëvolueerd zijn.
In werkelijkheid werken de resultaten van de moleculaire vergelijking
helemaal niet in voordeel van de evolutietheorie. Er zijn grote moleculaire verschillen
tussen schepsels die erg op elkaar lijken en verwant aan elkaar lijken
te zijn. Bijvoorbeeld, de structuur van Cytochroom-C, één van de belangrijkste
proteïnen voor de ademhaling, is voor de levende wezens van dezelfde
klasse ongelooflijk verschillend. Volgens onderzoek dat hierover is uitgevoerd,
is het verschil tussen twee verschillende soorten reptielen groter dan het
verschil tussen een vogel en een vis of een vis en een zoogdier. Een andere
studie laat zien, dat de moleculaire verschillen tussen een paar vogels groter is