Het bedrog van de evolutieleer.pdf - Open Geesten

60
HET BEDROG VAN DE EVOLUTIELEER
Zoals we gezien hebben, duidt het fossielenarchief aan, dat de levende
wezen zich niet ontwikkelden van primitieve naar meer geavanceerde soorten,
maar in plaats daarvan opeens en in een perfecte staat verschenen.
Samengevat: levende wezens ontstaat niet door de evolutie, zij zijn geschapen.
De moleculaire vergelijking verdiept
de evolutionistische impasse van het Cambrium
Een ander feit, dat de evolutionisten in een zeer moeilijke situatie brengt
met betrekking tot de explosie in het Cambrium, is de vergelijking tusen de
verschillende levende taxonomische groepen. Het resultaat van deze vergelijkingen
onthult, dat de dierlijke taxonomische groepen tot voor kort door de
exolutionisten als ‘nauw verwant’ beschouwd werden, maar dat zij genetisch
zeer verschillend zijn, dit brengt de hypothese van de ‘tussenvormen’ die
alleen in theorie bestaat, in nog grotere problemen. Een artikel dat uitgekomen
is in de ‘Proceedings of the National Academy of Science’ in 2000 geeft aan
dat de DNA-analyse taxanomische groepen die in het verleden als ‘tussenvorm’
gezien werden, een heel andere plaats gegeven heeft:
“De analyse van de volgorde van het DNA dicteert een nieuwe interpretatie van
de phylogenetische bomen. Taxanomische groepen waarvan eens gedacht werd,
dat zij de oplopende graad van ontwikkeling vormen van de basis van de metazoatische
boom, moeten nu een veel hogere positie binnen de boom krijgen.
Hierdoor blijven er geen evolutionistische ‘tussenvormen’ over en dit dwingt ons
over het ontstaan van de bilaterale complexiteit na te denken. 46
In hetzelfde artikel merkten evolutionistische schrijvers op, dat sommige
taxanomische groepen die als ‘tussenvormen’ beschouwd werden, tussengroepen
zoals sponzen, cnidarianen, ribkwallen, door nieuwe genetische vondsten
niet langer als zodanig beschouwd werden en dat zij de ‘hoop verloren hebben’
om nog zo’n evolutionistische familieboom te kunnen bouwen:
“De nieuwe op moleculen gebaseerde phylogenie heeft een aantal belangrijke
gevolgen. De belangrijkste daarvan is de verdwijning van de taxonomische ‘tussenvormen’
tussen sponzen, cnidarianen en ribkwallen en de laatste gemeenschappelijke
voorvader van de bilateralen of de ‘Urbilateralen’… Een gevolg is
dat we een groot gat hebben in de stam die naar de urbilateralen leidt. We hebben
de hoop verloren, de hoop die zo gewoon was bij de vroegere evolutionistische
redenatie, van de reconstructie van de morfologie van de ‘coelamatische
voorouder’ door een scenario dat geleidelijke gradering naar complexiteit
inhoudt, gebaseerd op de anatomie van de bestaande ‘primitieve’ afstammingen.
47