Modulair 6 - Open Universiteit Nederland

www.ou.nl/modulair 15 maart 2006
7
Als ze op vakantie naar Frankrijk gaat, ligt op de achterbank,
naast haar racefiets natuurlijk, een forse stapel
boeken. Voor iemand met een enorme leeshonger had Tilly
Minnée het niet beter kunnen treffen. Ze managet de sectie
Acquisitie en catalogiseren van het Koninklijk Instituut voor
de Tropen (KIT) in Amsterdam. Ze is verantwoordelijk voor
de samenstelling van de boeken- en tijdschriftencollectie,
waaronder tegenwoordig ook elektronische documenten
vallen. De bibliotheek groeit met ongeveer tienduizend
wetenschappelijke publicaties per jaar. Het beschrijven van
al dat binnengekomen materiaal is eveneens de taak van
haar sectie. Het bibliotheekwerk heeft Tilly altijd getrokken.
Als vrijwilliger was ze vroeger actief bij de openbare bibliotheek
in haar woonplaats en dat beviel haar zo goed dat ze
een opleiding tot bibliothecaris volgde. Het resultaat was,
drieëntwintig jaar geleden intussen, een baan bij het KIT.
Haar leeshonger heeft ze de afgelopen vier jaar vooral met
haar studie cultuurwetenschappen kunnen stillen. Hoewel
ze sinds haar mulo-diploma regelmatig parttime gestudeerd
heeft – waaronder een pittige opleiding Engels die
ze met een Cambridge-certificaat afsloot – twijfelde ze lang
voor ze de stap naar de Open Universiteit waagde.
‘Eigenaardig eigenlijk’, zegt ze nu terugkijkend op haar
besluitloosheid,‘want ik heb altijd met plezier geleerd.
Maar ik heb me heel lang afgevraagd of ik het op mijn
leeftijd nog zou kunnen opbrengen.’
Tour Féminine
Een ander punt was haar sportcarrière. Op haar dertigste
werd ze lid van een nieuwe wielerclub in Abcoude en al
gauw bleek het fietsen haar heel erg goed af te gaan.
Vooral in het klimmen en tijdrijden behoorde ze tot de
vaderlandse top. Ze ging wedstrijden rijden, ook meerdaagse
koersen in het buitenland, en op haar negenendertigste
eindigde ze bij het Nederlandse kampioenschap klimmen
in Zuid-Limburg tussen de talenten van de nationale selectie.
Ze mocht daarom mee naar de Tour de France voor
vrouwen, de Tour Féminine, maar uiteindelijk kreeg een
jonge meid de voorkeur.‘Jammer natuurlijk, maar ik heb me
altijd getroost met het feit dat ik niet zo’n goede daler ben.
Misschien is me een hoop ellende bespaard gebleven.’
Haar sport weerhield haar er jaren van om met een langdurige
studie te beginnen. Topsport vereist regelmaat en
veel trainingsuren. Reed Tilly ‘s zaterdags een wedstrijd, dan
moesten op vrijdag de boodschappen gedaan worden en
dan waren er natuurlijk de gewone dagelijkse bezigheden.
‘Vergeet niet dat ik daarnaast een volledige baan had en
vrijwilligerswerk deed.’ Pas toen ze haar wielercarrière ging
afbouwen, ging ze weer aan studeren denken.‘Toen was ik
ervan overtuigd dat ik de rust voor een lange studie kon
opbrengen.’
Voorzichtige start
Toch startte ze winter 2001 voorzichtig. Ze volgde eerst het
kennismakingstraject dat de Open Universiteit studenten
cultuurwetenschappen aanbiedt om aan de studie te
ruiken. Toen dat een succes werd, durfde ze. Ze kocht eenpakket
voor een jaar, zes modules. Dat heeft ze de jaren
daarop steeds gedaan. En zoals een specialiste in het tijdrijden
betaamt, heeft ze dat hoge tempo tot nu toe strak en
gedisciplineerd volgehouden.
‘Bij elke module denk ik, wauw, wat een
leuke module.’
Van dat tempo moest ze vorig jaar afwijken, doordat ze
voor haar werk twee keer het buitenland bezocht. Het
behoort namelijk tot de taken van het KIT om projecten in
ontwikkelingslanden te ondersteunen. Zo bezocht Tilly de
afgelopen jaren Zimbabwe en Zanzibar en eind 2005 was
ze op verzoek van de Stichting Surinaams Museum in
Paramaribo. ‘Een ontwikkelingsland als Suriname heeft
geen budget om zijn collectie in stand te houden. Dat is
jammer, want ze hebben in Suriname een prachtige historische
verzameling “Surinamica”. We adviseren het museum
bij de reorganisatie van de bibliotheek en hebben ze advies
gegeven bij de keuze van hun nieuwe sofware. Ik heb ze
ook getraind in het beschrijven van hun collectie.’ Ze was er
twee weken, wat niet betekent dat ze voor haar studie een
tijdje met vakantie was.‘Zeker niet, want de studie zit altijd
in mijn hoofd. In Paramaribo, ik herinner me dat nog goed,
zat ik op een zondagmorgen in een prachtige palmentuin
... met de studieboeken op schoot.’
Plezier
De discipline waarmee Tilly Minnée in hoog tempo door
haar opleiding gaat, is des te bewonderenswaardiger,
omdat ze vooral voor haar plezier studeert.‘Het pakket
voor het hele jaar krijg ik altijd in één keer. Dan ga ik eerst
een tijdje kijken wat erin zit en vraag me af met welk
tentamen ik zal beginnen. Bij elke module denk ik, wauw,
wat een leuke module. Wat niet wil zeggen dat ik graag
tentamen doe. Vooral op die sys-tentamens met vragen
over feitjes heb ik het niet. Ik zak ook wel eens, maar dat
komt dan vooral, doordat ik door het drukke studieprogramma
in tijdnood ben gekomen.’
Ondanks dat minpuntje noemt Tilly haar beslissing om te
gaan studeren ‘een van de beste beslissingen van mijn
leven’.‘Vaak denk ik: wat weet ik toch veel niet.’ Ze vindt dat
de student
ze vroeger ‘een beetje een cultuurbarbaar’ was.‘Ik bezocht
wel eens een museum, best vaak zelfs, maar meer dan een
schilderij mooi of lelijk vinden was er niet bij. Nu weet ik
wat er achter zit en kan veel meer waardering opbrengen.’
Ze verbaast zich dat ze zelfs Wetenschapsleer, een vak waar
ze vroeger huizen hoog tegenop keek, leuk is gaan vinden.
‘Wie had ooit gedacht dat ik een fan van de filosoof Karl
Popper zou worden?’
Paul Troost