Bodemverbeterende eigenschappen van sloot - Stowa

STOWA 2003-06 ONKRUIDKUNDIGE EFFECTEN
enkele mensen met ervaring) van hun relatieve frequentie op akkers. Kweek heeft als enige
drie plussen gekregen, omdat de soort zeer algemeen is op akkers. Soorten met 2 plussen
kunnen lokaal of in specifieke situaties in hoge frequenties voorkomen. Soorten met 1 plus
komen bijna nooit in hoge aantallen en meestal onder extreme omstandigheden voor.
Bitterzoet komt van nature niet voor op akkers. De soort is opgenomen, omdat via plantendelen
de bodem besmet zou kunnen worden met de bruinrotbacterie (Ralstonia solanacearum).
Fluitenkruid en Jacobskruiskruid waren ons niet bekend als akkeronkruid, maar zijn
toegevoegd omdat zij zijn gesignaleerd in praktijksituaties (mogelijk alleen in grasland).
In de tekst van bijlage 1 zijn per soort oecologische kenmerken en de status als onkruid
opgesomd die bepalend zijn voor zowel hun voorkomen in sloot- en oevervegetaties als hun
optreden als akkeronkruid.
Tenzij anders aangegeven zijn de oecologische kenmerken ontleend aan: Weeda et al. (1985
- 1994) en Website 'Wilde planten in Nederland en België (Internetsite 2002). Voor hun status
als onkruid zijn diverse andere bronnen geraadpleegd.
2.3 ONKRUIDBESTRIJDING IN ENKELE CULTUURGEWASSEN
Als een onkruid via slootmaaisel wordt geïntroduceerd op een akkerbouwperceel, bepalen
teeltsysteem (biologisch of geïntegreerd) en gewaskeuze in hoeverre dit onkruid met de
regulier toegepaste bestrijdingsmiddelen en -methoden wordt bestreden. In tabel 2 zijn voor
4 gewassen in een geïntegreerd systeem de opties aangegeven voor chemische onkruidbestrijding
afhankelijk van de onkruidsamenstelling. Bij de onkruidbestrijding worden inzichten
gebruikt om het middelengebruik zoveel mogelijk te beperken (MLHD 2002). MLHD staat
voor de minimale dosering van een middel of mengsel die nog net dodelijk is voor het
onkruid. De onkruidtabel op de website bevat 56 soorten die vrij algemeen voorkomen en
waarvan er 7 tevens voorkomen in slootoevers (tabel 1). In de tabel betekent één + een matige
werking door de MLHD-dosering, maar dat een hogere dosering (de MLHD-dosering is
meestal veel lager dan de wettelijk toegestane dosering) het onkruid voldoende kan onderdrukken
om schade aan het gewas te voorkomen. Twee en drie maal + betekent dat bestrijding
meestal afdoende zal zijn. Een - betekent, dat in de meeste gevallen geen werkzame
middelen beschikbaar zijn voor die teelt of dat het middel niet is getoetst op het betreffende
onkruid.
Van de twee éénjarigen is Waterpeper in alle 4 gewassen goed te bestrijden zonder extra
inspanning. Voor Veerdelig tandzaad geldt dat alleen in het gewas Biet. Omdat de werkzaamheid
van herbiciden tegen deze soort vooral in Biet (op dalgrond) is getoetst, is het
mogelijk dat de werkzaamheid van bestrijdingsmiddelen in andere gewassen niet eenduidig
is vastgesteld. Van de overblijvende soorten is Kweekgras goed te bestrijden in Maïs met
enkele herbicide-combinaties. Haagwinde is ook goed te bestrijden in Maïs, maar tegen
kosten van een extra herbicide. De soorten Akkerdistel, Heermoes en Veenwortel zijn in alle
4 gewassen volgens MLHD niet goed te bestrijden (hier en daar een enkele +). Voor de overblijvende
soorten zijn kiemplanten (uit gekiemd zaad) mogelijk wel gevoelig voor de toegepaste
lage doseringen. Kiemplanten die echter ontsnappen aan de bestrijding, kunnen uitgroeien
tot planten die zich vegetatief vermeerderen en in het daaropvolgende jaar weinig
gevoelig zijn voor de herbiciden. Voorgaand onderzoek aan slootmaaisel heeft dit aangetoond
voor Ridderzuring en Grote brandnetel (Figuur 1; Van der Zweerde e.a. 2001).
18