Verblijfsrecreatie in het Landelijk Gebied - Vng

Vanuit de Stankwet wordt voor de omschrijving van kleinschalig kamperen verwezen naar de WOR. Na intrekking
van de WOR moeten gemeenten een standpunt innemen hoe deze activiteiten uit oogpunt van stank worden
beoordeeld. Door opname van deze activiteiten in een Verordening Kleinschalige Nevenactiviteiten o.b.v. de
Stankwet, kan men de gewenste beschermingscategorie vastleggen.
Op regionale schaal (Agrarische Kerngroep van Regio Twente) is een modelverordening ontwikkeld die ingaat op
de richtlijnen voor kleinschalige nevenactiviteiten (waaronder kleinschalig kamperen). Hierbij is aangegeven
wanneer een activiteit als nevenactiviteit kan worden beschouwd en derhalve ondergeschikt aan de hoofdfunctie
is. Kleinschalig kamperen valt in principe binnen de richtlijnen zoals opgesteld in de modelverordening (mits de
agrariër kan aantonen dat hij op 19 maart 2000 nog een milieuvergunning had en met uitzondering v.w.b. de
gehanteerde oppervlaktemaat van 1000m 2 ). Dit geldt ook voor plattelandskamers (zie 3.10), in het geval dat de
agrariër op 19 maart 2000 nog een milieuvergunning had. Plattelandskamers worden in dat geval beschouwd als
ondergeschikt aan de hoofdfunctie. Iedere gemeente dient afzonderlijk een verordening kleinschalige nevenactiviteiten
vast te stellen. Indien de bepalingen ten aanzien van plattelandskamers worden overgenomen, dan
blijft de activiteit ondergeschikt aan de hoofdfunctie. Hiervoor is geen bestemmingsplanwijziging noodzakelijk.
In het bestemmingsplan dient dit te worden opgenomen (middels vrijstellingsbevoegdheid of bij recht toestaan).
Indien plattelandskamers gestart worden bij bedrijven die voor 19 maart 2000 gestopt zijn met hun agrarisch
bedrijf, dan valt de activiteit in categorie 1 (verblijfsrecreatie) o.b.v. de Stankwet. Hiervoor gelden andere regels
met betrekking tot afstanden tot omwonenden en agrarische bedrijven. Indien hieraan wordt voldaan worden
plattelandskamer en kleinschalig kamperen ook op dergelijke bedrijven toegestaan. Plattelandsappartementen
(3.11) vallen buiten de verordening kleinschalige nevenactiviteiten.
3.2.2 Alternatieven
3.2.2.1 Koppeling met de agrarische sector
De Wet op de Openluchtrecreatie biedt momenteel de mogelijkheid voor een college van burgemeester en
wethouders ontheffing te verlenen voor het houden van een kampeerterrein voor tien kampeermiddelen, voor
korte perioden te verhogen tot 15. Sinds 2004 heeft een college de bevoegdheid het aantal van 15 voor het
gehele seizoen toe te staan. Alleen op grond van ruimtelijke argumenten kan kleinschalig kamperen op bepaalde
plaatsen worden uitgesloten. In principe is het ook mogelijk bij bijv. burgerwoningen.
Bij de inwerkingtreding van de WOR in 1995 heeft eveneens een regionale Werkgroep een beleidsaanbeveling
aan Twentse gemeenten gedaan. Aanbevolen werd om de koppeling met het agrarische bedrijf en het agrarisch
bouwperceel in stand te houden. In de praktijk hebben gemeenten de relatie met de boerderij steeds willen
behouden. Echter, sommige gemeenten lieten het alleen toe bij functionerende agrarische bedrijven, andere
gemeenten vonden de aanwezigheid van een agrarische bestemming op het betreffende perceel voldoende om
een ontheffing te verlenen.
In de notitie “Recreatie bij de boer” van december 2000 adviseert de Provincie Overijssel gemeenten kleinschalig
kamperen te beperken tot agrarische bedrijven en in bepaalde gevallen een quotum in te stellen voor het aantal
ontheffingen. Hierbij wil de Provincie voorkomen dat reguliere recreatiebedrijven in hun belangen geschaad worden
en het landschap versnipperd en aangetast wordt door de vele kampeerterreinen. In principe wordt dit standpunt
ondersteund. De huidige situatie is echter dat kleinschalig kamperen voorkomt bij agrarische of inmiddels voormalige
agrarische bedrijven. Het oorspronkelijke argument om aanvullende inkomsten te genereren voor boeren is hiermee
enigszins achterhaald. Aan de andere kant is het zo dat meer groeperingen in de samenleving een bijverdienste
goed kunnen gebruiken en daarnaast zijn lang niet alle boeren noodlijdend.
Het product kleinschalig kamperen heeft zijn bestaansrecht voldoende aangetoond, waarbij wel de beleving van
het platteland leidend dient te zijn. Een karakteristieke boerderij in het landelijk gebied kan voldoende agrarische
uitstraling hebben om het kleinschalig kamperen als onderscheidend toeristisch produkt aan te bieden.
23