Verblijfsrecreatie in het Landelijk Gebied - Vng

4. Conclusies
4.1 Verordening of wijziging bestemmingsplan
De intrekking van de WOR betekent voor gemeenten dat de grondslag van het kampeerbeleid komt te vervallen,
voor zover dit kampeerbeleid op de WOR is gebaseerd. Dit vergt van gemeenten dat zij hun kampeerbeleid
moeten aanpassen.
Gemeenten die de inhoud van hun kampeerbeleid willen wijzigen zullen hier over het algemeen langer de tijd voor
nodig hebben dan gemeenten die dat niet doen. Het ligt voor de hand dat gemeenten na intrekking van de WOR
het kampeerbeleid ruimtelijk vormgeven via het bestemmingsplan en bijbehorende bestemmingsplanvoorschriften.
Gemeenten hebben evenwel de mogelijkheid niet-ruimtelijke voorschriften van het kampeerbeleid na intrekking
van de WOR gestalte te geven via een autonome verordening op grond van artikel 149 van de Gemeentewet.
Bestemmingsplannen:
Voorwaarde is wel dat het bestemmingsplan, de voorschriften bij het bestemmingsplan en de plankaarten een
werkbaar detailniveau kennen. Enerzijds zullen zij voldoende duidelijkheid en zekerheid moeten verschaffen,
maar anderzijds moet voldoende flexibiliteit ingebouwd worden. Wanneer kampeerhouders een verandering willen
aanbrengen op hun terrein moet dit tot de mogelijkheden kunnen behoren, zonder dat meteen een bestemmingsplanwijziging
noodzakelijk is.
Gemeentelijke Verordening:
Gemeenten die beleid hebben ontwikkeld ten aanzien van kamperen buiten kampeerterreinen beschikken al over
een verordening die het kampeerbeleid vastlegt. Wijzigingen zijn vrij eenvoudig aan te brengen.
Algemene Plaatselijke Verordening (APV):
Beleid kan ook omschreven worden in de Algemene Plaatselijke Verordening of een specifieke kampeerverordening.
Aanbeveling
Verblijfsrecreatie in het landelijk gebied moet op basis van de voorliggende aanbeveling per gemeente worden
ontwikkeld en vastgelegd in een beleidsnota en een speciale verordening, die wordt vastgesteld door de
gemeenteraad. Een vergunning of ontheffingstelsel is hiervoor niet noodzakelijk.
Wij zijn van mening dat er vervolgens een koppeling tot stand moet worden gebracht met de betreffende
bestemmingplannen. Hoofdzakelijk is het bestemmingsplan “Buitengebied” van toepassing.
De bestuurscommissie R&T pleit voor één verblijfsrecreatiebeleid per gemeente, dat wordt vastgelegd in een nota
en verordening en waar alle bestemmingplannen op kunnen terugvallen. Wellicht kan in de voorschriften van ieder
bestemmingsplan bepalingen worden opgenomen, die verwijzen naar het geformuleerde verblijfsrecreatiebeleid
van de gemeente.
Via een verordening kan veel sneller worden ingeschoten op nieuwe ontwikkelingen op het gebied van het
kampeerbeleid, zodat geen lange procedures van bestemmingsplanwijzigingen nodig zijn.
Aanbeveling
Aanbevolen wordt aan allen gemeenten om hun verblijfsrecreatiebeleid te toetsen aan de aanbeveling van de
bestuurscommissie R&T en dit eventueel te herzien ten behoeve van de samenhang en eenduidigheid in het
Twentse toeristische verblijfsrecreatieve aanbod.
Ten tweede beveelt de bestuurscommissie R&T aan voor het kampeerbeleid een verordening op te stellen ter
vervanging van de WOR per 1 januari 2008.
43