Bouwen aan vertrouwen ROC Midden Nederland - MBO Raad

Zadkine, Rotterdam
Welzijn (WZ)
Achterbanberaad werkt blikverruimend
25
Kennisdelingsconferenties, werkconferenties, ledenvergaderingen,
clusterbijeenkomsten, platforms, kerngroepen,
commissievergaderingen, achterbanberaden.....de werknemers
in het mbo kunnen vele bijeenkomsten bezoeken
om hun inzichten en ervaringen bij de tijd te houden. Wat
betekenen dit soort bijeenkomsten voor het echte werk
binnen de school?
Twee deelnemers aan het achterbanberaad van de sector
Welzijn, beiden gepokt en gemazeld in het vergadercircuit,
brengen de betekenis van dit beraad voor het
voetlicht. Hannette Tiemersma, domeinleider Welzijn van
het Da Vinci-college in Dordrecht, neemt er inmiddels
dertien jaar aan deel. “Sinds 1997 vervul ik een managementfunctie.
Ik mis de achterbanbijeenkomsten niet
graag, en ik kan wel zeggen dat ik er een deel van het vak
heb geleerd. Het halen en brengen van kennis verloopt in
een heel open sfeer. Er heerst geen benepen koopmanschap;
tips, visies en ervaringen komen zonder terughoudendheid
op tafel. Een belangrijk aspect ervan is het
doorspreken van nieuwe kwalificatiedossiers. Dat levert
mij de nodige inzichten op over hoe ik die binnen ons
eigen roc moet lezen en toepassen.”
Specifiek karakter
“Uitwisselen van kennis is sinds jaren een cultuurkenmerk
van de sector Welzijn. Dat gebeurde al in 1999 bij de
toenmalige kwalificatiestructuur welzijn. Ook toen had ik
daar baat bij, want het leverde mij met mijn achtergrond
(de inservice-opleidingen uit de gezondheidszorg) een
behoorlijke versnelling van mijn kennisproces op.
Doordat jarenlang dezelfde mensen bij elkaar komen
bouw je een hecht netwerk op, dat speciaal gericht is op
middenmanagers. Dat specifieke karakter maakt ook dat
je de kennisdelingsconferenties die de bedrijfstakgroep
GDW, Calibris en MBO 2010 organiseerden voortaan niet
via een achterbanberaad kunt laten lopen. Het gaat daar
om andere onderwerpen en andere doelgroepen. Ook
die kennisdelingsconferenties hebben hun waarde
inmiddels bewezen en ik ga er dan ook van uit dat ze
langs andere weg behouden kunnen blijven.”
Janny van den Oever is van origine verpleegkundige,
werd in 1970 docent en vervolgens teamleider en manager.
Momenteel ondersteunt zij als senior-adviseur de
directie Welzijn en Onderwijs van het Rotterdamse
Albeda College. “Juist omdat het achterbanberaad rocoverstijgend
is, werkt het op mij erg inspirerend”, geeft zij
aan. “Er is nooit naijver; je zit er niet aan elkaars boterham.
Bedenk wel dat het voor managers vaak heel lastig is om
in hun eigen organisatie buiten de geijkte kaders te
treden. Dat kan gevolgen hebben voor je eigen afdeling
en je eigen mensen. Een achterbanberaad verruimt je
referentiekader. Dat is nodig, want ik zie in het onderwijs
weer de neiging om lijnen hiërarchisch van boven naar
beneden te laten lopen. Die ontwikkeling is niet goed
voor het denken in een breder perspectief en het delen
van elkaars zorgen.”
Het papier regeert
“Iets soortgelijks zie je bij docenten. Steeds meer is het
onderwijs gaan denken in modules, eindtermen en
kwalificatiedossiers. Systematiek en ordening maken een
docent ondergeschikt aan documenten, waardoor zijn