Het gemeenschappelijk visserijbeleid – Een handleiding - Europa

© Lionel Flageul
Controle in eigen hand
De RAR’s zijn weliswaar „adviesorganen”,
maar dit betekent zeker niet dat zij zuiver
reactief te werk gaan. Integendeel, zij
bieden belanghebbenden een instrument
om de GVB-agenda samen te stellen. Niet
alleen nemen zij deel aan door de Commissie
gelanceerde raadplegingen en reageren
zij op nationale en Europese beleidsvoorstellen,
maar de RAR’s kunnen ook op
eigen initiatief oplossingen voorstellen
voor problemen die volgens hen moeten
worden aangepakt.
Zo belegde de RAR voor de Oostzee bijvoorbeeld
in maart 2007 in Kopenhagen
een grote conferentie over controle en
rechtshandhaving in de Oostzee. De reden
was een uiterst negatief rapport van de
inspecteurs van de Commissie over nietaangegeven
aanlandingen in de kabeljauwvisserij
in de Oostzee, die de verdenkingen
van de wetenschappers bevestigden dat de
onderrapportage percentages van 45 % bereikte.
Maar de RAR nam de zaak ter hand
door de verschillende partijen rond de tafel
te brengen om tot een gemeenschappelijk
standpunt te komen over hoe dit grote probleem
kon worden opgelost.
De Conferentie concludeerde dat de nietaangegeven
aanlandingen van kabeljauw
uit de Oostzee verscheidene schadelijke
effecten hadden gehad op de Oostzeevisserij
en haar beheer. De aanwezigen waren
het er over eens dat alle partijen zich
zouden moeten inzetten om met specifieke
en concrete maatregelen een einde te maken
aan de niet-aangegeven aanlandingen.
Voorbeelden van dergelijke maatregelen
waren de aanpassing van de vangstcapaciteit
tot een niveau dat beter aansloot bij
de beschikbare hulpbron, transparantere
systemen van het gebruik van de nationale
quota, een meer geharmoniseerde en effectievere
controle (inclusief marktcontroles)
en de effectieve toepassing van de verordeningen
die een traceerbaarheidssysteem
moesten verschaffen.
Ofschoon het debat niet alle meningsverschillen
tussen de vertegenwoordigde
groepen uit de wereld hielp, vormen deze
conclusies in elk geval een krachtig mandaat
van alle bij de toekomst van de Oostzeevisserij
betrokken partijen om reële,
concrete maatregelen te nemen tegen deze
ernstige bedreiging van Oostzee-kabeljauw
als commercieel levensvatbare visserijtak.
Dit is een tastbaar bewijs van het vermogen
van de RAR’s om in plaats van conflicten
en wantrouwen een dialoog te voeren die
tot de identificatie van gemeenschappelijke
belangen leidt. Ook voorspelt het veel
goeds voor de toekomst van de visserij in
een van Europa’s meest kwetsbare ecosystemen.
Hoewel het nog te vroeg is om de
volledige impact van het initiatief te kunnen
meten, wijzen recente gebeurtenissen
toch al op een sterke daling van het aantal
illegale aanlandingen in de Oostzee.
Het voorbeeld van de RAR voor de Oostzee
werd later geëvenaard door de RAR voor de
Noordzee, die de krachten bundelde met
de Schotse regering om in februari 2008
een soortgelijke vergadering over controle
en rechtshandhaving in de Noordzee te
beleggen.
10