WH-Contactteam - Inspectie Leefomgeving en Transport

18
het allemaal wel wat praktischer
mocht, ‘liever een paar A4tjes en
dan regelen we het wel’. Zo eenvoudig
is het helaas niet: ik zie het
meer als een kookboek met recepten
waarin je het recept opzoekt
dat je nodig hebt.” Clement: “We
zullen naar aanleiding van het
Veldbezoek handhaving
Zeeuws reisje
Daniël Clement (l) en Tjeerd de Jong
Het loopt tegen tweeën als we op de parkeerplaats diverse wagens met het
Rijkswaterstaatlogo voorbijlopen om in een neutraal blauw busje te stappen.
“Het is soms gewenst dat je zichtbaar aanwezig bent”, zegt Rien Mastenbroek,
handhaver bij RWS Zeeland, “maar vanmiddag hoeft dat niet.”
Mastenbroek is regio handhaver en -
“al ben je achtervang voor elkaar” -
thuis in Noord- en Midden Zeeland.
Een ronde zoals hij vandaag maakt,
doet hij minimaal een dagdeel per
week. Buiten Middelburg zet Mastenbroek
koers richting Industriegebied
Vlissingen-Oost. De grote
windmolens draaien er op volle toeren.
“Het waait altijd in Zeeland”
zegt Mastenbroek, ”vandaar dat
zo’n scheepswerf als je daar ziet
absoluut afschermende voorzieningen
nodig heeft. Zo moet voorkomen
worden dat de stoffen die vrijkomen
bij het slijpen, branden en
spuiten in het water terechtkomen.
En bij het leegpompen van de dokken
mag er natuurlijk geen olievlek
opduiken, daar controleren we vaak
op tijdens de milieuvluchten die we
uitvoeren, want vanuit de lucht is
zo’n verontreiniging goed te zien.”
En als Mastenbroek hier, zoals bij het
vorige bezoek, erg veel zwerfvuil
aantreft zegt hij er ook wat van.
“Met een beetje wind ligt het
immers zo in het water.” En die dichte
hal? De ultieme milieumaatregel?
“Dat zou ideaal zijn, maar die staat
er om een andere reden: de bouw
van marineschepen.”
Vergeten
We rijden langs een opgespoten terrein
waar nieuwe auto’s worden
neergezet voor de export. “Onlangs
is hier een riolering voor hemelwater
aangelegd”, weet Mastenbroek.
Tijdens de aanleg vond bronbemaling
plaats. “Dat hadden ze allemaal
keurig geregeld: toestemming voor
het oppompen van grondwater van
de provincie, zelfs gedacht aan de
verplichtingen voor de Verontreinigingsheffing
Rijkswateren. Alleen:
vergeten dat de lozing van het water
op de haven ook vanuit de Wvo
gedekt moest zijn. Een vergunningaanvraag
voor een eenvoudige
lozing had volstaan. Uit de monsters
die het bedrijf zelf had laten nemen
bleek dat deze lozing verder geen
vergunning nodig had. Dit werd
bevestigd door de monsters die ik ter
plekke nam. Ze zaten zelf erg met
deze misser in hun maag. Een collega
van vergunningverlening heeft zo
veel mogelijk vaart gezet achter de
procedure om het alsnog formeel te
regelen. Het bedrijf krijgt nog wel
een waarschuwingsbrief maar geen
PV, we zijn geen bonnenfabriek.”
Het inmiddels aangelegde riool loost
z’n inhoud overigens keurig mét
commentaar wel een verkorte
handleiding maken, al zullen de
onderliggende stukken noodzakelijkerwijs
wat academisch blijven.
We kregen nu al het commentaar
van onze collega’s in de projectgroep
dat het te los was gekomen
van de wetenschappelijke onderbouwing.
Het wordt dus een
kwestie van balans. En een beetje
ingewikkeld mag misschien ook
wel als je daarmee een reëler beeld
kunt krijgen van de naleving. Dat
is tenslotte waar het ons allemaal
om gaat.”
Meer informatie:
Tjeerd de Jong
Corporate Dienst RWS,
Tel. 070-3518267
t.djong@cod.RWS.minvenw.nl
Daniël Clement,
Inspectie Verkeer en Waterstaat
Tel.0320-299512
daniel.clement@ivw.nl
Wvo-vergunning. “Overigens geen
water waarmee je problemen hoeft
te verwachten”, zegt Mastenbroek.
“Nieuwe auto’s zullen niet snel olie
lekken.”
Lekkende olie
Anders is het gesteld met het
wagenpark dat op inscheping staat
te wachten bij een op- en overslagbedrijf,
onze volgende stop deze
middag. Een apart terreintje vormt
het tussenstation voor een bonte
verzameling zwaar materieel, zoals
bejaarde vrachtwagens, graafmachines,
oogstcombines en cementwagens.
De oude motoren en hydraulische
systemen lekken olie, zo merkte
Mastenbroek bij eerdere bezoeken.
De verbindingsweg naar het ponton
waar deze voertuigen aan boord
worden gezet was besmeurd met
olie. Ook zonder regenval dreigde er
al waterverontreiniging op te treden.
Een grote hoeveelheid olie had zich
verzameld in de laagst gelegen hoek
van het wegdek, hooguit nog anderhalve
meter van het water verwijderd.
“Heel link, ook voor het bedrijf
zelf”, volgens Mastenbroek. “Ze
hebben geen Wvo-vergunning, dus
bij de eerste druppel die in het water
belandt is het meteen foute boel.”
Als Mastenbroek me de plek in
kwestie aanwijst geeft deze weinig
ondersteuning meer aan zijn verhaal:
er ligt nu een keurig dammetje van
cement aan de rand van deze weg-
helft en het wegdek is brandschoon.
“De veegwagens waarover we met
het bedrijf hebben gesproken komen
hier nu duidelijk met regelmaat
langs.” Mastenbroek maakt foto’s en
aantekeningen en vat zijn bevindingen
samen: “Dit ziet er nu prima
uit!”.
Erts, zand, auto’s en kolen
In de auto doceert Mastenbroek en
passant over een ponton voor het
lossen van fosfaaterts dat aan de
overkant van het water zichtbaar is.
Boven een bepaalde windsnelheid
mag daar niet meer gelost worden
en ertsresten van het pontondek
afspoelen is uit den boze. Aan de
overkant ligt ook een overslagbedrijf
dat de laatste tijd steeds meer
scheepsreparaties lijkt uit te voeren
en daardoor zijn aandacht heeft.
“De huidige vergunning staat enig
reparatiewerk toe, maar er kan een
punt worden bereikt dat een nieuwe
Wvo-vergunning nodig is.” Op de
kade aan onze zijde doemt nu een
obstakel op in de vorm van een tijdelijke
zandberg. Deze staat bij
Mastenbroek ‘op de kaart’: “We
hebben er een melding van gekregen
en kennen de kwaliteit, wat
natuurlijk van belang is voor wat hier
eventueel van de kade afspoelt.”
Wat groter was de hoeveelheid zand
die tijdelijk in depot zou gaan voor
de aanleg van een spoorlijn in het
havengebied, vertelt Mastenbroek.
Dat was zonder twijfel een geval
voor een lozingsvergunning, want
het plan was om hier per schip direct
vanuit de winplaatsen drijfnat zand
in depot te brengen. Uiteindelijk
hebben ze er vanaf gezien en is
droog zand aangevoerd.”
Nog meer auto’s, op de volgende
plek waar Mastenbroek de wagen
stilzet. Maar met deze auto’s heeft
hij “in principe niets” De oude personenauto’s
op dit geïmproviseerde
parkeerterrein zullen als retourzending
meegaan met schepen die
lading uit ontwikkelingslanden aanvoeren.
“Geen idee of de olie eerst is
afgetapt, maar als ze zo op een
onverhard terrein staan is dat mogelijk
relevant voor de bodemkwaliteit
en zo interessant om te melden aan
de provincie. Er staan er soms ook
veel op de kade, zoiets geef ik dan
door aan het havenbedrijf vanwege
mogelijke belasting van het hemelwaterriool.
Zij hebben al een serieus
probleem met ons omdat ze de eisen
van hun WVO-vergunning voor het
nabijgelegen lozingspunt van hemelwater
niet halen.”
Nog even naar een kolenoverslag.
Nog altijd staat er een stevige bries
die je zonder meer doet geloven in
het nut van stuifbestrijding. Overtollig
water van de ‘zwarte bergen’
loopt na passage van een zandfilter
via een lozingspunt de haven in.
“Daar is in het verleden eens een
probleem mee geweest. Een incident,
zo blijkt uit herbemonsteringen.
Ze zijn er zorgvuldig mee
omgegaan.”
Rien Mastenbroek
Bagger
We eindigen in de oude veerhaven
van Hoedekenskerke aan de Westerschelde.
Hier, in de luwte kabbelt het
water gemoedelijk tegen de oever.
Alsof het toch niet nodig zou zijn om
de kade van deze oude veerhaven te
gaan verheffen tot zeedijk van
moderne sterkte. Voor de constructie
moest eerst de teen van de dijk worden
vrij gegraven. Baggerwerk dus.
Het vrijkomend materiaal, in hoofdzaak
klei, wordt op de oever gezet
als bijdrage aan het nieuwe dijklichaam.
Daarvoor is de oever wel
eerst tot op het zandlichaam van zijn
oude toplaag ontdaan. Mastenbroek:
“Ook al is het opgebaggerde materiaal
hier relatief schoon en direct als
bouwstof inzetbaar; het Bouwstoffenbesluit
schrijft voor dat het in verband
met de terugneembaarheid
in de toepassing herkenbaar moet
blijven. Neergelegd op een zandlaag
ontstaat verticaal een hele duidelijke
begrenzing.” Voorts wijst Mastenbroek
op andere bouwstoffen op de
locatie, zoals het aangevoerde verhardingsmateriaal.
“Daarvoor moeten
wel de benodigde certificaten in
het dossier zitten”. En het baggerwerk
zelf, heeft hij daar ook toezicht
op gehouden? Klopt, maar niet
intensief. “Deze haven ligt in het
getijdengebied en dan gaat de aannemer
natuurlijk bij eb aan het werk,
als de teen van de dijk is drooggevallen.
Onnodige vertroebeling van het
water door slordig werk speelt hier
dus nauwelijks.” Mastenbroek maakt
zoals elders, weer aantekeningen van
de stand van zaken voordat we
wegrijden.
Moe?
Ik had niet kunnen raden dat ik vandaag
op pad ben geweest met
iemand die nog niet zo lang geleden
iets totaal anders deed: de besteksadministratie
bij een buitendienst,
zoals hij me vertelt. “Mijn hart ligt
ook eigenlijk bij milieu”, zegt hij. “Ik
deed ooit de opleiding PBNA
Milieukunde. Bij afronding van die
studie bleek echter dat de markt al
oververzadigd was. Toen zich anderhalf
jaar geleden de kans voordeed
hier bij handhaving aan de slag te
gaan, heb ik die met beide handen
aangegrepen om mijn wens om op
milieugebied werkzaam te zijn te
realiseren.” Mastenbroek volgde de
cursus Hamil en werd ook als BOA
beëdigd. “En nog altijd niet uitgeleerd.
Gisteren ben ik naar één van
de cursusdagen over monstername
geweest om nog eens de puntjes op
de ‘i’ te zetten over zaken als verzegeling,
transport en opslag. Ik vergezel
ook collega’s die langer in het vak
zitten bij hun bezoeken aan bedrijven
waarmee ik nog minder bekend
ben.” Hij blijft dit dus nog wel even
doen? “In mijn vorige functie had ik
vrij snel zo’n beetje alles gedaan wat
er te doen viel. Hier komt echter heel
veel langs. Vandaag rijd ik hier rond,
morgen overleg ik misschien met een
gemeente over acties in het kader
van het Lozingenbesluit Wvo huishoudelijk
afvalwater. En er komt nog
heel veel op ons af: wijzigingen in
het Bouwstoffenbesluit, bijvoorbeeld,
of veranderingen onder invloed van
de Kaderrichtlijn Water. Ik denk dat
ik sneller moe zou worden bij de
gedachte dat ik alles gezien heb en
dat er niets meer verandert.”
Meer informatie:
Rien Mastenbroek
RWS Zeeland
0118-622613
m.a.mastenbroek@dzl.rws.minvenw.nl
19