Sociale structuurschets en sociale wijkvisie Hoensbroek - Forum ...

Op straat
Bewoners zien een taak voor zichzelf bij het oplossen van de problemen. De eerste
stelling luidt: ‘Hoensbroek is mooi, maar kan mooier!’. Zowel de gemeente als
de bewoners kunnen bijdragen aan de oplossing door bijvoorbeeld de stoep te
vegen en meer verlichting aan te brengen. Ook de achterompaadjes bij de huizen
zijn donker en zouden verdeeld kunnen worden over aangrenzende tuinen.
De tweede stelling gaat over het rondzwerven van vuil en troep op straat: ‘de
troep moet opgeruimd worden’. Dit is een taak voor zowel bewoners als de gemeente.
De derde stelling is ‘de verkeersveiligheid moet vergroot worden voor
met name kwetsbare groepen.’
Opgroeien en ouder worden
De eerste stelling gaat over onveilige verkeerssituaties. Het verkeer is op sommige
plekken gevaarlijk voor zowel kinderen als ouderen die slecht ter been zijn. Bij
scholen zijn onveilige verkeerssituaties, of de verkeersregels wijzigen vaak zonder
dit goed te communiceren. Ook is het gedrag van weggebruikers en omwonenden
ongedisciplineerd. Als oplossing voor dit probleem worden genoemd: het
aanspreken van mensen op hun verantwoordelijkheid, meer duidelijkheid over de
verkeerssituatie en een betere communicatie bij veranderingen. De tweede stelling
gaat over de bemensing van het toezicht in de speeltuinen: ‘ouders willen
graag de lusten, maar niet de lasten’. Ouders gebruiken de speeltuin regelmatig
als ‘dumpplek’ voor hun kinderen, maar willen niet als vrijwilliger bijdragen aan
de speeltuin. Dit is een mentaliteitskwestie waarvoor de bewoners niet zo snel
een oplossing weten. De derde stelling gaat over het gebrek aan wederzijds respect:
‘hoe communiceer je over verschil in opvattingen’ De bewoners zoeken de
oplossing in het opstarten van een dialoog. Buurtteams en buurtbemiddelaars
zouden daarbij moeten assisteren. De vierde stelling gaat over het gebrek aan
informatie over activiteiten voor de leeftijdsgroep tussen de 18 en 55 jaar. De
oplossing zou gevonden kunnen worden in het verbeteren van de communicatie
via bijvoorbeeld het buurtblad. De sessie is afgesloten met een positief punt. Men
vindt dat het verenigingsleven in Hoensbroek goed georganiseerd is. Jongeren
worden opgevangen en er is voldoende aanbod.
Leven tussen verschillende levenswijzen
De eerste stelling is: ‘er is een kloof tussen jongeren en de generatie van toen’.
Jong en oud spreken elkaar niet meer aan, de drempel is te hoog en mensen zijn
bang voor elkaar. Oplossingen die aangedragen worden zijn: ouders moeten hun
kinderen aanspreken, als dat niet lukt officiële instanties inschakelen en heel duidelijk
zijn over wat wel en niet mag. De tweede stelling is: ‘jongeren verdienen
meer kansen’. Steeds meer jongeren zijn werkloos en hebben weinig perspectief.
Ook zijn er steeds minder subsidies om dit probleem aan te pakken. Als oplossingen
worden het creëren van banen genoemd, meer voorlichting aan jongeren
over hun kansen en mogelijkheden en meer subsidies. De derde stelling luidt: ‘de
samenleving moet leren elkaar aan te spreken.’ De communicatie tussen verschillende
groepen gaat moeizaam. Men ziet de ‘eigen wereld’ versus die van onbekenden.
Als mogelijke oplossingen worden genoemd: het (leren) elkaars taal te
spreken, en het organiseren van meer groepsgesprekken en activiteiten. De vierde
stelling is: ‘de ‘allochtoon’ en de ‘Hoensbroekenaar’ begrijpen elkaar nog
steeds niet.’ Bewoners denken dat dit komt door de mentaliteit in Hoensbroek.
Deze kan wel veranderen want ’waar een wil is is een weg’. Dit zou bijvoorbeeld
al kunnen door soms te accepteren dat mensen niet over alles hetzelfde denken.
Onderzoeksinstituut OTB 89