de Groote Klok - februari 2010 - de Groote SociÃ«teit Zwolle

More documents

Recommendations

Info

Amoene van Haersolte ( Utrecht, 23 februari 1890- Dalfsen, 1 augustus 1952 ) Toen Charlotte Mutsaers afgelopen jaar de P.C. Hooftprijs kreeg kwam de naam van Amoene van Haersolte ook weer bij mij boven. Had u eerder van haar gehoord en wist u dat Amoene van Haersolte de eerste winnares was van de P.C. Hooftprijs (samen met Arthur van Schendel) Dat was in 1947. De prijs is toen ingesteld omdat het toen 300 jaar geleden was dat P.C.Hooft stierf. Amoene van Haesolte werd als Emestine Amoene Sophia van Holthe tot Echten op 23 februari 1890 te Utrecht geboren. Op 7 maart 1916 trouwde ze met mr. Johan Frederik baron van Haersolte, die in 1880 te Zwolle was geboren. De jonggehuwden vestigden zich in Zwolle- eerst aan de Badhuiswal nr. 4 en vervolgens aan de Badhuiswal nr. 8. Van Haersolte was CHUwethouder in Zwolle, rechter-plaatsvervanger en dijkgraaf van het Waterschap ‘de Noordervechtdijken’ en in zijn hart meer agrariër dan jurist. Als bestuurslid van de Ned. Heide-Maatschappij heeft hij zich bijzonder ingespannen voor één van de eerste de ruilverkavelingen “de Hooislagen” bij Dalfsen. Hij bekleedde bovendien de erefunctie van kamerheer in buitengewone dienst van H.M. de Koningin Mevrouw van Haersolte voelde zich na haar huwelijk meteen Overijsselse. Amoene van Haersolte is in haar huwelijk nooit geheel gezond geweest. Ze leed aan aangezichtspijnen. De medici waren van oordeel dat buiten wonen wellicht gunstig zou werken op haar kwaal. In de buurtschap Gerner bij Dalfsen bezat de heer van Haersolte wat bos en een paar boerderijen. Daar liet hij in 1930 een huis bouwen dat al snel “Huize Gerner” werd genoemd. Aanvankelijk schreef zij alles met de hand. Haar werkvertrek was de aan de grote salon grenzende bibliotheek aan de voorzijde van het huis. Hoewel volkomen onmuzikaal, doch wel maatgevoelig, zette zij als zij schreef de radio keihard aan; die stimuleerde haar enorm. Later, toen haar gezondheidstoestand steeds slechter werd, maakte zij, veelal in slapeloze nachten, notities en dicteerde de tekst aan haar verzorgster en secretaresse, mevr. Siska B. Kuipers. Zij was een heel goede vriendin van mijn ouders. Siska Kuipers werd later directrice van het Hervormd Bejaardentehuis “Rosengaerde” in Dalfsen. Zij heeft ook de naam bedacht van het genoemde bejaardentehuis. De heer van Haersolte bracht een klein jaar door in het concentratiekamp Buchenwald. In de Hongerwinter werd “ Gerner” door de Duitsers gevorderd en evacueerden de Haersoltes naar huis Ankum. Pas na de oorlog begon de eigenlijke literaire loopbaan van Amoene van Haersolte. In 1946 verscheen de novellenbundel ‘Sophia in de Koestraat’ waarvoor zij de P.C.Hooftprijs kreeg. In haar, in lichamelijk opzicht, ellendigste jaren valt haar letterkundige bloeitijd, want met de dood voor ogen wilde zij zich haasten om nog zoveel mogelijk te volbrengen. In 1949 verscheen de roman ‘De komeet en het Harlekijntje’, waartoe zij geïnspireerd werd door kasteel Rechteren. In 1951 volgde de roman ‘Lucile’ Mevrouw van Haersolte hield veel van de sfeer en het landschap van deze hoek van de provincie. Zij interesseerde zich voor de geschiedenis en de folklore van de omgeving, bezocht de musea en de pachtboeren van haar echtgenoot, luisterde gefascineerd naar hun verhalen over de oude tijd, bekeek de oude klederdrachten en verdiepte zich in lectuur over het oude Overijssel. In de novellenbundels ‘Sophia in de Koestraat’ en ‘De Roerkop’ en in de roman ’De komeet en het Harlekijntje’herkent men deze plattelandswereld, die volkomen de hare werd en waarin haar creativiteit haar stof zocht. Als je nu haar boeken leest merk je hoe snel het Nederlands is veranderd. Veel woorden en zinsconstructies die niet meer in ons vocabulaire voorkomen. Niet alleen haar gezondheid gaf haar veel zorgen. Ook in gezinsverband heeft ze veel meegemaakt. Twee kinderen stierven heel jong. Gedurende de eerste zeven huwelijksjaren werden haar vier kinderen geboren. * De oudste zoon, Sweder Willem Rutger ( 27 september 1917) overleed reeds op 18 juli 1918. * De tweede zoon, Roelof Arent Volkier ( 27 september 1919) overleefde zijn ziekelijke eerste levensjaar. In 1957 trouwde hij met Ans Dijk. Hij overleed 22 december 2002. In 1963 werd hij hoogleraar aan de juridische faculteit in Rotterdam en van 1975 tot 1984 was hij hoogleraar wijsbegeerte, in het bijzonder voor de ethiek, in Leiden. In 1963 verscheen van zijn hand Inleiding tot het Nederlands staatsrecht. Vermaard was zijn verstrooidheid. Ik weet dat wanneer hij op de fiets naar Dalfsen kwam om catechisatie bij mijn vader te volgen hij steevast zijn fiets tegen de pastorie liet staan en lopend naar Gerner terugkeerde. * Haar dochterAnna Maria (25 december 1920) overleed 20 februari 1921. * Haar tweede dochter Marie Louise (21 oktober 1923 ) bleef gezond. Zij trouwde op 11 september 1948 met Ocker Jacob Adriaan Repelaer van Driel . Mevrouw van Haersolte was Nederlands Hervormd. Zij had geen duidelijk theologisch standpunt; zij was zeer godsdienstig, maar niet typisch kerks. Als vurig Oranjeklant was zij fel anti-Duits. Zij ligt begraven in de grafkelder van de van Haersoltes op de begraafplaats Bergklooster te Zwolle. Er werden, volgens haar laatste wil, geen toespraken gehouden. Mijn vader volstond met een kort gebed en citeerde enkele regels van Jacqueline van der Waals: ‘… ga ik met gesloten ogen naar het onbekende land’ Otto Cazemier 16
Ondernemers in crisistijd Naam: Marnix Bootsma Beroep: DGA O. de Leeuw holding bv (Toeleveranciers voor bouw en industrie) Lid Sociëteit: Sinds 2007 Je moet het dak repareren als de zon schijnt… Marnix Bootsma (1952) zat ooit samen met de schrijver van dit artikel op de Nutsschool in Zwolle. Na z’n studie Bedrijfskunde werkte hij een aantal jaren voor Shell/Billiton, o.a. in New York. ‘Een geweldige tijd in een fantastische stad en in een functie die mee veerde met de dynamiek van Wall Street.’ Toen hij weer terugkwam op het hoofdkantoor in Den Haag viel dat tegen. De anonimiteit van een grote onderneming had toch wel wat minder charmes. In 1984 trad Marnix toe tot het familiebedrijf in Zwolle, hofleverancier O. de Leeuw bv, tegenwoordig een holding met 7 technische groothandels. Het bedrijf is een van de oudste bedrijven van Zwolle en de oudste (nog bestaande) hofleverancier in Overijssel, en daar is men trots op. De onderneming houdt zich vooral bezig met de handel en levering van staal, gereedschappen en ijzerwaren voor de bouw, hydrauliek én groentechnische apparatuur. De belangrijkste afzetmarkten zijn de industrie en de bouw. Leeuwbouw, dynamische toeleverancier Het bedrijf telt ca. 150 medewerkers en doorstaat deze crisistijd redelijk. ‘De afzetvermindering is beperkt gebleven tot zo’n 15%, er is niemand ontslagen en wij schrijven nog steeds zwarte cijfers.’ De industriële markt lijkt zich nu langzaam te herstellen maar de bouwsector zit er nog middenin. ‘Dat zal nog wel tot ijzerleeuw, . stevige marktpositie tot zeker 2011 gaan duren…’ Marnix is nog steeds verbaasd over hoe snel de effecten van de bankencrisis zichtbaar werden in de echte economie in het laatste kwartaal van 2008. Hij greep direct – maar achteraf naar zijn mening – toch nog te langzaam in. ‘Ik heb in eerste instantie vooral de diepte van de crisis onderschat.’ De voorraden werden aangepast aan de geringere afzet, maar niet teveel omdat juist in deze tijd klanten vertrouwen op de voorraad van hun toeleveranciers. ‘Wij moeten dagelijks uit voorraad kunnen leveren.’ Ook werden arbeidsplaatsen die vrij kwamen door natuurlijk verloop niet opgevuld. Daarnaast werd de debiteurenbewaking verscherpt. Kortom, de tering naar de nering… Transportkosten zijn hoog Het bedrijf bestaat bijna 200 jaar en heeft wel meerdere stormen doorstaan. ‘De voorbereiding op slechte tijden begint in goede tijden. Je moet het dak repareren als de zon schijnt. Een goede organisatie met een duidelijk toegevoegde waarde (verdienmodel) hebben. In goede tijden moet je ook niet de kosten laten oplopen, omdat je denkt dat de bomen tot de hemel groeien.’ Marnix staat een duidelijk conservatief financieel beleid voor. ‘De banken hebben bij ons weinig in de melk te brokkelen en dat is een goede positie, juist in deze tijd heb je een geweldige inkooppositie als je snel betaalt. Het bedrijf heeft een stevige markpositie in het noorden en oosten van het land. De toegevoegde waarde zit ’m ondermeer in het feit dat de onderneming een fijnmazig distributienetwerk heeft. ‘Met meer dan 25 vrachtwagens en bestelbussen kunnen wij elke dag overal leveren. Een concurrentievoordeel is dan ook dat dankzij deze uitgekiende logistiek de onderneming ook kleinere hoeveelheden efficiënt kan afleveren en dat telt in deze tijd.’ Over de sociëteit: ‘Ik kom er niet zo vaak want vrijdag is vaak een drukke dag. De gemiddelde leeftijd op de sociëteit is vrij hoog en ik mis de dynamiek die werkende mensen met zich meebrengen.’ Hij doet wel elk jaar mee aan de sociëteitsrally met z’n klassieke Rover. Hij juicht het ingezette beleid voor verjonging toe. ‘En ook zou de sociëteit wel eens een wat vernieuwender programma mogen bieden.’ Jan Kam Jan Kam 17
Page 1 and 2: De groote klok Periodiek van De gro
Page 3 and 4: Ronald Conradi, de nieuwe directeur
Page 5: Column van de President-directeur D
Page 8 and 9: • doorzetter • eigenzinnig •
Page 11: Papa fume une pipe De minister zwic
Page 14 and 15: KOKEN MET DE CULINAIRE CORNUYTEN VO
Page 18 and 19: Roy's Column Praten kunnen we als d
Page 20: 20 Indien onbestelbaar retour: Koes

de Groote Klok - februari 2010 - de Groote SociÃ«teit Zwolle

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?