de Groote Klok - februari 2010 - de Groote Sociëteit Zwolle

Roy's Column
Praten kunnen we als de beste
“Zwolle kunnen we beter naar achteren
schuiven. Daar doen ze altijd zo moeilijk.”
Aan het woord is een expansiemanager
van een Amerikaanse winkelketen die in
Nederland op zoek is naar locaties. De
organisatie gaat een innovatief concept
in de markt zetten, waarin (draadloze)
netwerkverbindingen en vernieuwend
betaalverkeer een grote rol gaan spelen.
Reden om in een vroeg stadium de beoogd
netwerkleverancier mee te laten
denken over de Nederlandse versie van
het winkelconcept. Dat bracht mij aan
tafel en eenmaal geconfronteerd met de
zeer exotische plannen, stelde ik voor om
de eerste vestiging in Zwolle te openen.
Daarmee zitten ze dicht bij ons hoofdkantoor,
waardoor de ondersteuning op
de innovatieve betaaldiensten maximaal
is. Zwolle voldeed ook aan de uitgangspunten
van de organisatie en was als
potentiële vestigingsplaats opgenomen
op de shortlist. Kat in het bakkie, dacht ik.
Kon niet anders. Poeh, kwam ik daar even
van een koude kermis thuis. Zwolle werd
het niet, omwille van halsstarrige besluitvorming.
Ik citeer nog maar eens de manager:
“Als je een dergelijke winkel in
Zwolle wil openen, dan ben je ruim tien
jaar verder en ga je 2012-2014 niet
halen.”
Enigszins beteuterd en licht gestoken
besprak ik via e-mail en twitter de situatie
met een aantal Zwolse raadsleden. Hun
reactie was betrokken, doch politiek
correct: ergens was het herkenbaar, maar
ergens ook niet. Om incidentenpolitiek
te voorkomen besloot ik te bellen met de
verantwoordelijken van die bijna 100
winkelketens die we bedienen: Hoe
moeilijk is Zwolle nu echt
Zo. Nou. Poeh. Van diverse ketens ontving
ik negatieve reacties, waarvan zeven
zeer negatief. De communicatie die gedeeld
werd, loog er niet om. Persoonlijke
18
voorkeuren van bewindslieden, cirkelredenaties
en vage bestemmingsplannen
houden sommige winkelketens al ruim
15 jaar weg uit Zwolle. Zeer vreemd.
Zeker wanneer je die informatie legt
naast de reactie van politiek en bestuur
naar aanleiding van het besluit van Wärtsilä
om in Zwolle 120 banen te schrappen.
In een persbericht betreuren Burgemeester
en Wethouders het gemis van
die arbeidsplaatsen. Hoeveel boter heb
je als bestuurder dan op je hoofd als je
met hetzelfde gemak honderden banen
al jaren tegenhoudt Praten lijkt belangrijker
te zijn geworden dan handelen.
Eenzelfde gevoel hield ik over aan het
gebeuren rond Haïti. Een grote ramp trof
het land op 12 januari en Nederland was
er snel bij. Met de mond dan. Er was geld
nodig. Er werd gesproken over teams
met honden en chirurgen. Giro 555
moest media breed de lucht in, zodat
politiek, bekende Nederlanders en bedrijfsleven
zich over de lijken van 150.000
slachtoffers van hun beste kant konden
laten zien. Ook het Koningshuis werkte
mee aan de inzameling. Tijdens die landelijke
uitzending op 21 januari bereikte
het praten over Haiti haar hoogtepunt.
De omroepen toonden de meest verschrikkelijke
beelden van hulpverleners
die zich een weg groeven door de puinhopen,
maar de waarheid vertelden ze
niet: bij zo’n ramp telt iedere seconde.
Hoe langer hulp uitblijft, des te kleiner
kans op overleven is. Negen dagen na de
ramp, waren we in Nederland nog altijd
aan het praten.
Maar die hulpverleners dan die daar aan
het graven waren Nou, die kwamen -
ondanks suggestie - niet uit Nederland.
Ook niet uit de directe regio van Haïti
trouwens. Ze kwamen uit een land dat
begrijpt hoe kritisch tijd op zo’n moment
is en waar de regering na het bekend
worden van de ramp daarom snel opdracht
gaf tot onorthodoxe en onbureaucratische
hulpverlening. De eerste
zestien bergers en reddingsdeskundigen
kwamen daarom dezelfde dag al aan, rap
gevolgd door ingenieurs, artsen en vijftig
soldaten met honden. Waar Nederland
aan het discussiëren sloeg over landingsrechten
en onkosten, stuurde dat land
zonder geneuzel twee Boeing 747’s met
hulpgoederen, 220 hulpverleners en een
compleet veldhospitaal inclusief kinderafdeling,
apotheek, radiologie, operatiekamers
en een verloskamer. Op 15 januari
arriveerden onze eerste hulpverleners
‘al’ ter plaatse, hetgeen bijna live werd
uitgezonden. Nederland als redder van
de wereld. Terwijl onze hulpverleners
zich gingen oriënteren, was het andere
kleine landje al twee dagen aan het
puinruimen en opereren. Ze richtten
bovendien hun satellietnetwerk anders
in, waardoor gespecialiseerde artsen
thuis de in het rampgebied gemaakte
foto’s konden beoordelen. Dat ad hoc
gestuurde hospitaal hielp duizenden
mensen, verrichte 383 operaties, waarvan
140 levensreddend. Zeven babies
werden in de mobiele verloskamer te
wereld gebracht. Terwijl Nederland druk
deed over de ‘maar liefst’ 41 miljoen euro
die werd opgehaald, eerde een jonge
moeder haar ingevlogen redders. Haar
kind noemde ze ‘Israël’.
Roy van Veen
Vervolg van bladzijde 15
Na deze avond tuimelden de echtparen
Cremer en Smit uit de kop van het klassement
weg en bleek het weer een
STORM in een glas water, om met de
wedstrijdleider te spreken.
Wilfred Smit
Menu Laatstevrijdag-van-demaand-maaltijd
Leden die graag weten wat de pot
schaft op de laatste vrijdag van de
maand kunnen vanaf woensdag
voorafgaand aan de bewuste vrijdag
bellen met de kasteleins over
de samenstelling van het menu.