Jaarverslag • 2008 - Stichting Humanitas

Zoveel mensen zoveel wensen: u kent ze
wel die Oudhollandse gezegdes waar in
de kern tot vandaag de dag een waarheid
in zit als een koe. Dat geldt zeker
waar het de woonwensen van mensen
betreft. Goed beschouwd is de diversiteit
daarin enorm! Helaas is het voor
weinig mensen weggelegd om een huis
te bemachtigen waarin ze echt naar hun
zin wonen en dus vaak alleen maar van
kunnen dromen. Net als in de zorg in
het algemeen nog steeds het geval is,
geldt ook voor de bouw dat het aanbod
de vraag bepaalt.
Humanitas-Bergweg
De eerste ervaringen die Humanitas opdeed
met een woongroep — een woonwens
in beperkte omvang — stammen
alweer uit de tijd van de voorbereidingen
voor het ‘Bergwegcomplex’. Een groep
Hindoestaans-Surinaamse ouderen was al
de nodige tijd op zoek naar een mogelijkheid
om ergens op de rechter Maasoever
voor tien tot vijftien huishoudens gezamenlijke
huisvesting te organiseren.
Toenmalig staatssecretaris Erica Terpstra overhandigde
in november 1995 de eerste sleutel van de Hindoestaanse
woongroep
Vleugje sentiment uit de jaren zeventig?
Toenemende belangstelling
voor woongroepen
Hoewel niet hun eerste voorkeur, sloot de
locatie aan de Bergweg voldoende aan
bij hun wensen. Met begeleiding door de
Woongroepenwinkel namen vertegenwoordigers
van de woongroep gedurende
het jarenlange ontwikkelingsproces deel
aan de projectgroep. De toenmalige
staatssecretaris van Volksgezondheid, Erica
Terpstra, vond het uiteindelijke resultaat
interessant genoeg om bij de oplevering
van de woongroep de eerste sleutel aan
de oudste bewoonster te komen overhandigen.
Ook de huidige bewoners vinden
het nog steeds een geslaagd initiatief en
maken steeds meer gebruik van de overige
voorzieningen in het gebouw.
Schaap over de dam
Met deze ook voor Humanitas positieve
ervaring is er bij de ontwikkeling
van volgende levensloopbestendige
complexen samenwerking
ontstaan met andere woongroepen
die gelijksoortige vragen
hadden. In de Schiebroekse
Parkflat en de Gerard Goosenflat
zijn woongroepen gehuisvest
die uit circa twintig huishoudens
bestaan. De achtergronden en
ideeën — en dus wensen —
waarom mensen in een woongroep
willen wonen, blijken zeer
verschillend te zijn. Er is ook één
gemeenschappelijke en frustrerende
ervaring bij het overgrote
merendeel van initiatiefnemers
van woongroepen: jarenlange
voorbereidingen — vijf jaar en
meer is geen uitzondering — die
uiteindelijk op niets uitlopen.
Het in 2008 begonnen overleg over een woongroep voor Chinezen resulteerde in mei 2009 in de
ondertekening van een intentieverklaring
Planontwikkeling
Wat de boer niet kent...
Uit evaluaties en onderzoek blijken hier
twee hoofdoorzaken voor aan te wijzen.
Lokale bestuurders en ambtenaren hebben
weinig tot geen ervaring met woongroepen
en weten niet goed wat ze er
beleidsmatig en qua uitvoering mee aan
moeten. Bovendien blijkt dat mislukkingen
elders dan de reden zijn om er ook maar
geen aandacht, respectievelijk tijd aan te
besteden. Opdrachtgevers van woongebouwen
hebben er eveneens nauwelijks
mee te maken gehad en weten wel — vaak
alleen van horen zeggen — dat er aan een
woongroep als samenwerkingspartner
veel extra werk vastzit en dat het de nodige
onzekerheid met zich mee kan brengen. In
een overspannen woningmarkt, waar zelfs
een tijdelijke recessie niets aan verandert,
blijkt bouwend Nederland toch vooral voor
de grootste zekerheid van afzet te gaan.
De aanhouder wint
Dan moeten ze bij de Stadsregio Rotterdam
gedacht hebben: de aanhouder wint.
Naar hun inschatting is er op middellange
termijn onder
de inwoners
binnen de regio
behoefte aan
ongeveer vijftig
woongroepen.
Al met al gaat
het dan toch
om rond de duizendhuishoudens.
Om de
initiatiefnemers
hiervan een extra
steuntje in
de rug te ge-
Rien Platteschorre
ven heeft de Stadsregio intermediairs ter
beschikking gesteld om zowel hen als
gemeenten en opdrachtgevers te ondersteunen
en hiermee meer en vooral ook
sneller resultaat te boeken. Reeds enige
tijd voert een van deze intermediairs overleg
met Humanitas over een initiatief voor
een groep christelijke Chinese ouderen.
Dromen komen uit?
Naast de ervaring bij Humanitas met het
integreren van woongroepen in levensloopbestendige
gebouwen zijn dergelijke
groepen — die natuurlijk niet uitsluitend
uit ouderen hoeven te bestaan — ook
interessant om naar hedendaagse en
toekomstgerichte vormen van dienstverlening
in de wijk te kijken. Helpen bij het
ondersteunen van de eigen regie, individueel
en als (woon)groep, op de terreinen
van wonen zorg en welzijn: daar gaat het
uiteindelijk toch allemaal om!
Rien Platteschorre,
Hoofd Planontwikkeling
25