uwen weg op den HEERE - Koninklijke Bibliotheek

Z 4XXXIV. L E E R R E D E *•is , om mij mijnen vijanden bedriegelijk overte*leveren, daar toch geen wrevel in mijne handeni ;_ de God onzer vaderen zie hei , en Jlraffehet! Met reden doet dit vraagen: Van waar,waar toe , zulk eene bejegening ? — Waarfchijnelijkhad David aanleiding om te vreezen, dat onder die veelen die tot hem kwamen, ook verfpieders en verraaders waren.Waarfchijnelijk , dat zij die thands kwamen,lieden waren, welken hij meende niet te kunnenvertrouwen; het zij, dat hij hen niet genoegzaamkende ; het zij , dat hij hen zoodacht te kennen , dat hij reden had hen tefchroomen; het zij , dat hunne hoofden zooaanzienlijk waren, en hun getal zoo grootwas , dat hij vreesde, eerder door hen overheerscht,dan geholpen te zullen worden —wel weetende , dat magtige helpers , al dikwijls, meer te duchten zijn , dan het kwaad,waar tegen zij zeggen te willen helpen. Danfchoon Davids voorzichtigheid te prijzen is,deed de uitkoomst hem zien, dat de zaakenbeter ftonden, dan hij vermoedde. AM AS IA,de Overfte deezer manfehap , door liefde totDavid, en door heldenmoed , krachtig aangedrecven, riep dien Vorst toe: Wij zijn uwe,o David! en met u zijn wij, gij zoon van IfailOp zoo rondborstig een taal, laat David zijnebekommering ten eenemaal vaaren „ ontvangthen met blij genoegen, en ftelt hen tot hoofdender benden.ZIET