Rondom bestand van 1996 13-2 dd 17-2-09 - Atlantis

Na Bruninks slagerij staan we stil bij de smederij van Schuurman. Ome Lee, zoalsSchuurman altijd werd genoemd, staat bij het aambeeld te smeden. Dan komthij naar buiten met een vuurrood gloeiend hoefijzer in een tang geklemd. Hierstaat Gait Kremer, de knecht en neef van Ome Lee, bij het paard. Hij houdt devoorpoot van het dier stevig tussen de knieën en omklemt die met beide handen.Ome Lee legt het gloeiende ijzer op de hoef van het paard. Het past precies(!) Dedamp slaat eraf en een zurige penetrante lucht van schroeiend paardehoef verspreidtzich in de buitenlucht. Nadat het hoefijzer in de waterbak sissend is afgekoeldwordt het met hoefnagels vastgeslagen. De uitstekende punten worden afgeknipten met een vijl wordt alles glad gemaakt. Als zo alle hoeven een beurthebben gehad worden ze door Gait netjes zwart gemaakt. De boer, die de heletijd het paard bij het bit heeft vastgehouden, gaat weer naar zijn boerderij.Ome Lee was een voortreffelijk vakman. Iemand uit het westen had zich buitenHardenberg gevestigd en vroeg aan Schuurman, of hij voor zijn huis bepaaldsmeedwerk wilde maken. Ome Lee kwam kijken, hield zijn duimstok er een paarkeer bij, schreef niets op en bromde (zoals hij dat gewoonlijk deed): 'Now week 'twel.' De klant had absoluut geen vertrouwen in de goede afloop en zat dagenlangin de piepzak, maar toen het werk klaar was en tot op de millimeter bleek te passenwilde hij nooit meer een andere smid.Vanuit de smederij kom je zo in de woonkamer, waar zijn vrouw Trui het voor hetzeggen heeft. Ze hebben geen kinderen, maar die uit de buurt kunnen wel eenpotje bij Ome Lee breken: als we de roef weer eens van onze klomp hebben afgeschoptzet Ome Lee er gratis een bandje om.Achter hun huis woont postbode Harm Meesters met zijn zuster Geertje. Hetstraatje loopt ook hier, net als bij de Doelendwarsstraat, naar beneden en komtuit op de Hoge Doelen.Recht tegenover Harm en Geertje staat de oude slagerij van Blein. Daarvoor iseen klein pleintje, aan de andere kant waarvan het huis van Steunenberg staat.Hendrik Steunenberg is veehandelaar en Miene is zijn vrouw. Miny, Anny, Gerry,Hendrik Jan, Gerrit en Henny zijn hun kinderen.Rechts van hun huis gaat ook weer een steegje naar beneden, naar de Eiermarkt(het Oude Bosch). Aan de andere kant van dit steegje woont de weduwe VanLaar, die drie zoons heeft: Freek, Gerrit en Harm.Tenslotte komen we bij het laatste huis, achter het postkantoor. Hier wonen debejaarde Van de Bosch en zijn vrouw, Zwollenaren van afkomst, hetgeen duidelijkaan hun tongval is te horen. Ze staan bij de jeugd van de Wilhelminastraat bekendals mopperaars.Het einde van de wandeling bij de Hardenberger toren kent geen beter besluitdan de laatste drie regels uit het gedicht 'De toren die men hier kan horen slaan'van Guillaume van der Graft:'Verrassend als de wind waait zonder ergeen cantus firmus boven het bestaan datmij zal heugen in Stad Hardenberg.'8