Ketenzorgrichtlijn Aspecifieke Lage Rugklachten - Diliguide

HOOFDSTUK 4. SAMENWERKING EN COMMUNICATIE51015202530354045Vraaggerichte zorgDe werkgroep nam bij de ontwikkeling van deze richtlijn als uitgangspunt dat dezorgverleners betrokken bij de zorg voor patiënten met aspecifieke lage rugpijn vraaggerichtwerken. Vraaggericht werken uit zich in de manier van communiceren en wordt omschrevenals een gezamenlijke inspanning van patiënt en zorgverlener die erin resulteert dat depatiënt de zorg ontvangt die tegemoetkomt aan zijn wensen en verwachtingen en die tevensvoldoet aan de professionele standaarden (Van der Kraan, 2001). Bij vraaggerichte zorggeeft de patiënt input aan het besluitvormingsproces en worden beslissingen in onderlingesamenspraak tussen patiënt en zorgverlener genomen (Farlandeau, 2002).Voor de betrokkenheid van de patiënt is het vereist dat deze voortdurend en volledig wordtgeinformeerd.Ook de samenwerking in de zorg voor patiënten met aspecifieke lage rugpijn werkt het bestebij een vraaggerichte benadering, vooral bij chronische klachten. Daarbij is het van belangdat iedere zorgverlener niet alleen zijn eigen rol met de patiënt bespreekt maar ook deervaringen van de patiënt met het samenwerkingsverband als geheel. Zonodig geeft dezorgverlener informatie uit deze contacten door aan andere zorgverleners (KNMG et al,2010)WerkwijzeEen belangrijk focus van dit richtlijnproject was om aanbevelingen te formuleren terverbetering van de samenwerking en communicatie bij de zorg voor patiënten metaspecifieke lage rugklachten.De werkwijze die de werkgroep volgde bij de formulering van aanbevelingen oversamenwerking en communicatie was vrijwel dezelfde als de werkwijze bij de totstandkomingvan deze richtlijn als geheel (zie Algemene inleiding). Als bij de overige aanbevelingen gingde kerngroep bij het formuleren van deze aanbevelingen uit van de knelpunten die patiëntenen zorgverleners bij de zorg ondervinden (zie bijlage Knelpunten).Een substantieel deel van de knelpunten betrof de samenwerking en de communicatie zoweltussen patiënten en zorgverleners als tussen zorgverleners onderling.Bij de analyse van de knelpunten bleek dat de meeste hiervan konden wordenonderverdeeld naar een van de volgende communicatiemomenten in de (keten)zorg:• verwijzen en terugverwijzen• overdracht van gegevens• begeleiding van patiënten• voorlichting aan patiëntenOp basis van de knelpunten formuleerde de kerngroep uitgangsvragen en aansluitend – alsantwoorden daarop – aanbevelingen, waarbij voornoemde onderverdeling werdgehandhaafd. De gehele werkgroep kwam vervolgens een aantal keren samen terbediscussiering van uitgangsvragen en aanbevelingen. Voorafgaand aan de eerstebijeenkomst beschreven alle werkgroepleden voor elkaar de taken die naar hun mening huneigen discipline en die van de anderen hebben in de zorg voor patiënten met aspecifiekeKetenrichtlijn Aspecifieke Lage rugklachten, 2010 21