Ketenzorgrichtlijn Aspecifieke Lage Rugklachten - Diliguide

5101520d. Voorlichting aan patiëntenDiscussiepunt 9De voorlichting en adviezen die een patiënt van de verschillende zorgverleners ontvangtverschillen onderling vaak, wat verwarring schept.Aanbeveling 9Alle zorgverleners en patiëntenverenigingen maken gebruik van dezelfde voorlichtingsbrochures(een over acute en een over chronische aspecifieke lage rugklachten), waarin inieder geval aan bod komt:- Wat zijn aspecifieke lage rugklachten?- Welk onderzoek is zinvol bij aspecifieke lage rugklachten?Met nadruk wordt hierbij de geringe waarde van beeldvormende diagnostiek belicht.- Wat kan de patiënt er zelf aan doen?De nadruk dient hierbij te liggen op het aangeven van de mogelijkheden om met de lagerugklachten om te gaan (‘zelfmanagement’).- Welke behandelingen zijn mogelijk?- Wat zijn de verwachtingen voor de toekomst?Daar waar de zorgverlener afwijkt van de informatie gegeven in deze brochure –bijvoorbeeld door aan de patiënt aangepaste adviezen te geven - geeft hij dat expliciet aan.Indien er behoefte bestaat aan verduidelijking of een meer uitgebreide voorlichting kan eenpatiënt terecht bij de lokale of regionale rugteamcoordinator (zie eerder).2530Discussiepunt 10Patiënten met aspecifiek lage rug klachten kunnen een afwachtend beleid vaak moeilijkaccepteren en vragen naar aanvullend (beeldvormend) onderzoek ter opsporing van deoorzaak.Aanbeveling 10Alle zorgverleners en patiëntenverenigingen geven eenduidige voorlichting over zin en onzinvan aanvullend onderzoek (conform de voorlichtingsbrochure).35e. AlgemeenDiscussiepunt 11Het ontbreken van eenduidige taakopvattingen bij de zorgverleners en van voldoende kennisvan elkaars taakopvattingen is een risico voor gebrekkige onderlinge afstemming, onjuisteverwijzing/terugverwijzing, en tekortschietende overdracht van gegevens en begeleiding vanen voorlichting aan patiënten.Ketenrichtlijn Aspecifieke Lage rugklachten, 2010 25