klankwijzer_editie_06_2014

en uitvoering van de workshops was in handenvan de kunstvakdocenten, de cultuurcoördinatorenvan de scholen en de combinatiefunctionariscultuur. Maar ook de verenigingen zelf droegeneen belangrijk steentje bij aan de realisatie vanhet project. Een mooi staaltje van burgerinitiatief.Zo ziet de overheid het graag.Het is niet de eerste keer dat de muziekverenigingenvan Brummen hun meerwaarde voor de gemeenschaptonen. Enkele jaren geleden kregen zeechter de deksel op hun neus. Net als veel anderegemeenten zag ook Brummen zich genoodzaaktom het huishoudboekje kritisch tegen het lichthouden. Er moest bezuinigd worden en niet zo’nklein beetje ook. De gemeente zette het mes inde subsidies. Ook de cultuursector ontsprongde dans niet. Stapsgewijs zou de gemeentelijkebijdrage voor de amateurmuziek tot nul wordengereduceerd. De lokale muziekverenigingenkregen daarmee dezelfde status als de konijnenfokvereniging,de postzegelclub of de verenigingvan duivenmelkers. De gemeente Brummen isdaarmee geen uitzondering. In de vorige uitgavevan Klankwijzer uitte KNMO-voorzitter Bart vanMeijl zijn zorgen over de afnemende waarderingvoor de amateurkunst bij gemeentelijke overheden.Landen in Zuid-Amerika en Afrika zettenmuziekeducatie in om kinderen uit het criminelecircuit te halen. In Nederland lijken gemeentelijkeoverheden amateurkunst juist steeds minder tebenutten als beleidsinstrument voor zaken diebuiten het culturele vlak liggen. Ook het positieveeffect van muziekbeoefening op de cognitieve ensociale ontwikkeling van de jeugd wordt lang nietaltijd onderkend.Voor de Brummense muziekverenigingenvoelde het besluit als een klap in het gezicht. Zehadden zich de afgelopen jaren juist extra ingespannenom inhoud te geven aan hun socialefunctie. “Ondanks dat we al behoorlijk haddeningeleverd, zetten we ons steeds meer in voor degemeenschap. Met name op het gebied van muziekonderwijshebben we allerlei initiatieven genomen.Het voelde alsof we gestraft werden voorhet vele extra werk dat we deden”, omschrijftvoorzitter Wim Wensink van muziekverenigingEendracht Eerbeek de gevoelens bij de verenigingen.De verenigingen lieten het er echter nietbij zitten. Als gezamenlijke bondgenoten gingenze met de wethouder van cultuur en de ambtenarenom de tafel zitten. Naar aanleiding vandit gesprek hebben de verenigingen een notitiegemaakt voor de gemeenteraad en kregen ze dekans om de raad toe te spreken bij de begrotingsbehandeling.Wensink: “We hebben laten zienwat we als verenigingen allemaal doen, vooralop het gebied van muziekeducatie. Alle orkestenhebben op dat terrein op vrijwillige basis allerleiinitiatieven ontplooid. Educatieve projecten diede gemeenschap geen geld kosten. Die draaienop bijdragen van de verenigingen en sponsoren.We hebben duidelijk gemaakt dat we hierin allevier enorm veel energie steken.”De verenigingen wisten de gemeenteraad teovertuigen. De raad besloot uiteindelijk om demuziekverenigingen in de bezuinigingsoperatiete ontzien. Heel opmerkelijk, want het officiëlebesluit om te snijden in de subsidies was algenomen. Wensink: “Ons verhaal is succesvolgebleken. Het besluit om te bezuinigen was kennelijktoch minder doordacht dan verwacht zoumogen worden. De raad erkende daarmee detoegevoegde waarde van de muziekverenigingenvoor de gemeenschap.”Frans Bruning was ten tijde van de kwestiewethouder van cultuur in Brummen. Hij complimenteertde muziekverenigingen voor de wijzewaarop ze de problematiek onder de aandachthebben gebracht. “De verenigingen hebben mijervan kunnen overtuigen dat de bezuiniging onredelijkekanten had. Het zou meer kapot makendan dat ermee in stand gehouden zou worden.Het vele vrijwilligerswerk van de verenigingenop het gebied van muziekonderwijs zou ermeeonderuit gehaald worden. Ik was erg onder deindruk van de argumentatie van de muziekverenigingen.Ze hebben me ervan overtuigd datde rek eruit was. Daar was ik gevoelig voor.” Ookde manier waarop de verenigingen hun betoogpresenteerden, heeft volgens de oud-wethouderindruk gemaakt. Vooral Wim Wensink, in de rolvan woordvoerder namens de vier verenigingen,krijgt daarbij veel lof. Bruning: “Hij pakte hetmarketing-technisch op een prachtige manieraan. Onder meer door een foto te tonen van eenTurks jongetje met een instrument in zijn hand,lachend naast koningin Máxima. ‘Kijk, dit iswat we met onze kinderen doen’, sprak hij. Zo’nplaatje stemt ook een gemeenteraad mild.”De vraag is waarom de gemeenteraad zich pasachteraf realiseerde dat het besluit om te snijdenin de gemeentelijke bijdrage voor de muziekverenigingengeen goede zet was. Bruning: “Vaakgaat het bij dit soort beslissingen om een optelsomvan percentages. Op het gehele gemeentelijkeapparaat moest gekort worden. Dat werd15