klankwijzer_editie_06_2014

BRASS RECENSIEold Frans Violet liet horen hoe deze muziekgespeeld diende te worden. Maestro Violetbracht nieuwe details naar boven met uitstekendesolo’s. Een prachtige uitvoering die bij tijd enwijle swingde waar we dat de gehele avond nogniet hadden gehoord. Het was qua afwerking hetneusje van de zalm en er was dan ook niets opaan te merken. Opvallend bij de Belgen was deaanwezigheid van Roger Webster op de derdesolocornet-stoel. Deze sectie was dan ook werkelijkfabuleus maar dat was het ook al zonderde sterspeler. De Belgen brachten ons in een‘wauwstemming’.Supporters tijdens de EBK in Perth.De verplichte sessieMuckle Flugga was het verplichte werk op de vrijdagavond;moderne muziek en dus niet geschiktvoor iedereen. Je had er iets mee of je had er nietsmee. Datzelfde gold ook voor de dirigenten, wantook zij konden zich in dit werk van de Schot RoryBoyle onderscheiden. Opvallend was dat de Britsetopdirigenten Philip Harper en Nick Childshier niet mee uit de voeten konden. Ze sloegen demaat, maar ze konden er om het zo maar te zeggengeen chocola van maken, en dat gebeurde dus ookniet getuige het juryoordeel.Cory met Harper op de bok had de pech omtwee maal als eerste te loten. Hoeveel pech kunje hebben? In het geval van de vrije werken is alseerste loten nog niet zo verschrikkelijk, maar bijde sessie met het verplichte werk is zo’n eerstekennismaking vaak geen voordeel. Ik heb eralthans nog nooit iemand over gehoord die datprettig vond. De uitvoering kwam zelfbewustover, maar de partituur volgende ging er bestnog wel veel mis. De band had het zekere voorhet onzekere genomen en een derde euphoniumlaten invliegen in de persoon van Glennvan Looy. Aan hem lag het ook zeker niet, maarde band was niet in haar beste doen. Solistischwaren er nogal wat vlekjes en de sopraan hadduidelijk zijn dag niet.Black Dyke zocht het in een opeenvolging vaneffecten in zijn uitvoering van Muckle Flugga,maar schoot tekort in de afwerking van de velemuzikale details. Het was veel spierballenwerkin een compositie die daar niet om vraagt. 35 (!)man op het podium bevorderen de rust ook niet.Wel kreeg de band de ‘publieksprijs’, het applaushield niet meer op. De naam van de band isen blijft magisch, de klank natuurlijk ook. Debugeliste speelde bijvoorbeeld op een ongekendhoog niveau en nam en passant ook enkele soloalt passages mee, iets wat bij een dergelijke bandoverigens niet nodig zou moeten zijn.Waar ging het dan wel goed? Nou, bij BrassbandWillebroek bijvoorbeeld. Deze voormaligeEuropese kampioen (1993, 2006 én 2007) hadal haar geld gezet op het verplichte werk en metsucces. De jonge band onder leiding van goodOok Brassband Luzern liet horen dat deze muziekmin of meer gesneden koek was. Het gemakwaarmee de Zwitserse kampioen door de partituurrolde oogstte veel lof en waardering. Ook hier eendirigent die net even wat meer doet en kan. Endat de Zwitsers over een arsenaal aan uitstekendgeschoolde koperblazers beschikken, dat hebbenwe al vaak mogen horen. Een zeer hoogwaardigeuitvoering van een band uit een land dat gewend isom kwaliteitsproducten aan te bieden.Brassband Schoonhoven had mijns inziens eennerveuze en ietwat wisselvallige eerste dag. Hetwerk liep wel mooi door, er waren zeker eenaantal momenten met fraaie effecten, zoals hetspectaculaire eerste driedubbele forte, maarde echte overtuiging ontbrak. Het kwam watonzeker over, liep hier en daar net niet lekkeronder elkaar en er waren wat kleine vlekjes bijde solo’s. Het was net niet top waar dat hier vooreen topdrienotering wel had gemoeten.Op dit niveau is het uiteraard niet gemakkelijk omJan de Haan bedankt Erik Janssen voor de vertolking van zijn Metamorphosis.87