klankwijzer_editie_06_2014

SHOW MARS PERCUSSIE PORTRET‘Het mooie van ditleven is meteen ookhet zware ervan’Limburger Marcel Falize groeide op als tamboer in een fluit- en trommelkorps. Albijna een kwart eeuw reist hij als slagwerker in het Johann Strauss Orkest aan dezijde van violist André Rieu de wereld rond. Ondanks zijn drukke bestaan bleef hijde tamboerwereld trouw. Portret van een bevlogen slagwerker.TEKST: FRANK VERGOOSSEN • FOTO’S: FRANK STEIJNS/FV MEDIA PRODUCTIESAls hij op zekere dag niet in contact was gekomenmet André Rieu had hij nu vast en zeker ineen symfonieorkest in Nederland of Duitslandgespeeld. Maar Marcel Falize koos ervoor ommet de Maastrichtse Stehgeiger het avontuuraan te gaan. “Natuurlijk trok de klassieke wereldme ook wel. Maar ik moest een keuze maken.Ik ben uiteindelijk gegaan voor wat het bestebij mij paste. In een symfonieorkest zit je somsanderhalf uur te wachten op een bekkenslag. Inhet Johann Strauss Orkest kan ik drie uur mijnding doen.”Het leven als muzieknomade is bij Marcel Falizeaangeboren. Als jongetje van zeven reisde hij vanrepetitielokaal naar repetitielokaal. Zijn vaderJo was in de oostelijke mijnstreek een bekendeinstructeur van fluit- en tamboerkorpsen. Falizejunior reisde met hem mee naar vrijwel alle repetitiesen optredens. “Voor mijn vader hoefde datniet. Maar ik wilde het zelf graag. Overal speeldeik mee. Op sommige zondagen lagen drie of vieruniformen in de kofferbak.” Hij nam deel aan desolistenwedstrijden van de Limburgse Bond vanTamboerkorpsen. Behaalde tal van provincialeen nationale titels. Die periode uit zijn jeugdwas voor hem niet alleen muzikaal een goedeleerschool, hij proefde ook al op jonge leeftijdaan de mooie aspecten van het artiestenvak.“Mijn vader was niet de minste. Hij behaaldevele successen. Na een geslaagd optreden merkteik iedere keer weer hoe de adrenaline door mijnaderen gierde als je van het publiek of de jurywaardering kreeg voor je inzet en energie. Datgevoel heb ik nu na ieder succesvol concert metAndré Rieu nog steeds.”Zijn grote voorbeeld in de muziek was JamesLast. Falize droomde ervan om ooit te spelen inhet showorkest van de Duitse orkestleider. Tochdacht hij er aanvankelijk niet aan om zijn broodte gaan verdienen in de muziek. Hij koos ineerste instantie voor een opleiding als automonteur.“Maar in plaats van aan auto’s of brommerste sleutelen, was ik altijd met muziek bezig. Opeen gegeven moment zei ik tegen mijn vader:‘volgens mij moet ik toch maar voor muziekkiezen’.” Hoewel die keuze voor de hand lag,had dat besluit nogal wat voeten in de aarde. Alsmuzikant van tamboerkorpsen was hij tot dantoe voornamelijk met ritmische slagwerkinstrumentenin aanraking gekomen. Vooral op kleinetrom was hij een natuurtalent. De klassieke opleidingaan het conservatorium omvatte echterhet hele arsenaal aan slagwerkinstrumenten. Hijmoest zijn kennis op het gebied van melodischeinstrumenten flink bijspijkeren. “Bij tamboerkorpsenvormden in die tijd malletinstrumentenhet ondergeschoven kind. Ten opzichte van mijnmedestudenten uit de harmonie- en fanfarewereldbegon ik met een achterstand. Ik heb allezeilen bij moeten zetten om het bespelen vanmelodisch slagwerk onder de knie te krijgen.Door deze studie is echter de klassieke muziekbij mij gaan leven. Bovendien heb ik toen geleerddat als je goed wilt zijn in je vak je altijd gedrevenmoet zijn om je te verbeteren. Die instellingheeft mij gemaakt tot wat ik nu geworden ben.”Nog tijdens zijn conservatoriumstudie ging hijaan de slag bij diverse symfonieorkesten. Hijremplaceerde onder meer bij het toenmaligeLimburgs Symfonie Orkest en SymfonieorkestAken. Bij het Radio Symfonie Orkest sleepte hijzelfs een jaarcontract in de wacht. Een toekomst50