klankwijzer_editie_06_2014

Beerens uit, “als je overgaat tot invoering van hetOne World System moet alles op de schop.”De reglementering binnen de slagwerkwereldstaat al enige tijd ter discussie. De huidige regelswerken vaak verlammend. Bieden te weinigruimte voor creativiteit. Dat moet veranderen,stelt de doelgroep. Het One World System wordtgezien als de toverformule om meer leven in debrouwerij te brengen. Bij deze beoordelingssystematiekstaan drie kernvragen centraal: ‘wathoor ik’ (muziek), ‘wat zie ik’ (visueel) en ‘watdoet het met me’ (totaal effect)? De methodeis enkele jaren geleden ontstaan om show- enmarchingbands van twee organisaties metverschillende reglementen (WAMSB en WMC)met elkaar onder dezelfde normen te kunnen beoordelen.De huidige jurysystemen zijn er vooralop gericht om foutjes te bestraffen en deelnemersmet elkaar te vergelijken. Bij het OneWorld System worden veel meer de uitgevoerdeelementen gewaardeerd en concourskandidatenop basis van hun eigen prestatie beoordeeld.Beerens: “Bij het One World System is de directeinvloed van de vereniging of dirigent groter.Het brengt een concoursoptreden dichter bijde eigen perceptie. Het is niet gebaseerd op hetafstraffen van fouten, maar op het waarderen vanwat je laat zien. Het speelt meer in op emotie enbeleving. Deze aanpak past beter bij de belevingswereldvan muzikanten en publiek.” Debenaderingswijze van het One World Systemmaakt het mogelijk om muziekgezelschappenuit verschillende disciplines en met verschillendebezettingen op basis van dezelfde criteriaieder op hun eigen merites te beoordelen. Jekunt er bij wijze van spreken een doedelzak eneen viool onder dezelfde maatstaven mee tegenhet licht houden. Dat betekent dus ook dat desectie-indeling kan verdwijnen. Beerens: “Eengoed jurylid moet alle disciplines op hun waardekunnen beoordelen. De vraag ‘wat doet het mij?’is daarbij een belangrijk criterium.”Marswedstrijden terug naar de straat: toekomstmuziek?Gelijktijdig met de invoering van het One WordSystem wil de doelgroep SMP zich ook buigenover de vraag of het nog langer zinvol is om eenrepertorium van verplichte werken in stand tehouden. Eveneens al jaren een heet hangijzer inde slagwerkwereld. Wat Beerens betreft mag delijst grotendeels geschrapt worden. “Een repertoirekan interessant zijn voor korpsen die graaghouvast zoeken bij gekeurde stukken. Maar eenlijst met verplichte werken beperkt dirigenten enorkesten in hun vrijheid. Ik ben ervan overtuigddat dirigenten capabel genoeg zijn om de repertoirekeuzezelf te maken. Hij kent de identiteitvan een korps of ensemble en is in staat een werkte kiezen of te componeren dat op het lijf vande vereniging geschreven is.” Het inzenden vancomposities ter goedkeuring zou in dat geval‘Als je overgaat totinvoering van hetOne World Systemmoet alles opde schop’eveneens achterwege kunnen blijven. Korpsenzijn er zelf verantwoordelijk voor om muziekte kiezen die past bij hun niveau. Beerens: “Alsbond zijn we medeverantwoordelijk voor dekwaliteitsbewaking. Het moet natuurlijk niet zozijn dat door het loslaten van het repertoriumalleen nog maar voor populaire muziek wordtgekozen. Maar dat is ter beoordeling van de jury.Die zal uiteindelijk bepalen of het gespeeldewerk voldoet aan het niveau van de divisie waarinhet korps uitkomt. De dirigentof de vereniging draagtdaar de verantwoordelijkheidvoor. Voor korpsen die diekennis niet in huis hebben,zou je wellicht een beperktrepertorium met voldoendeuitdagende stukken kunnenhandhaven.”Beerens vindt het vooralbelangrijk dat een dirigentnog tot op het laatste momenteen concourswerk naar eigeninzicht kan aanpassen. “In dehuidige situatie wordt eenkorps beoordeeld op hoe heteen bestaand werk speelt. Maar je kunt niet latenhoren wat er in je orkest zit. Ook op kwalitatieveontwikkelingen binnen het korps in de aanloopnaar een concours kun je als dirigent niet meerinspelen. Door de keuze van het programma9