Veer 1: Welkomstveer (hogere jaren) - VGK

30ste Jaargang (September-Oktober 2012): het « Back-to-school » Veer: OuderejaarseditieSATIRELoonis LoggheWe mogen dankbaar zijnZiedaar. Het moment dat door iedere student geducht wordt is alweer gekomen en gegaan. Het is eenmythe dat de examens als afgetekende rollercoaster opdoemen in het emotionele pretpark van de student.Een splash van het gemoed misschien –eventjes gillen, een snapshot op je zwakste moment, eneventueel half verzopen naar huis–, niets meer. Nee, het was toen je dit Veer buit maakte dat de dijkenvan het geestelijke vervaarlijk kraakten en de existentiële angst voor het niets hoogtij vierde. Maar deuniversitair-universele chaos die even de Blandijnmuren scheen te doordrenken is alweer weggeëbd,en laat ons toe opnieuw gezoogd te worden door de moederlijke zachtheid van innerlijke harmonie enstatus-quo. De eerste dag terug naar school is voorbij.Een diploma Letteren en Wijsbegeerte is geen attest van kennis of vaardigheden. Waarom ook? Deeconomie heeft geen taalkundigen of filosofen nodig (laat staan historici), maar wel ingenieurs en juristen.Dat weten we allemaal. Ontkennen dat ons diploma je voorbereidt op de arbeidsmarkt is echtereen grotere leugen dan het socialisme. We mogen dankbaar zijn voor onze vorming. Elke eerste dagvan het academiejaar wordt de Blandijnstudent emotioneel gekneed, ieder jaar een stap verder van eenschurftige blok klei met een stretch en dichter bij een keramisch radertje dat nuttig is voor onze samenleving.De strategie hiervoor lijkt gebaseerd te zijn op een oeroude wetenschap: de leer van de humores.Welk karakter eerstejaars ook mogen hebben wanneer ze aankomen bij onze Alma Mater, spoedig zijnze niets meer dan luie wezens. Slechts de gestrengheid van onze decaan zet ze aan dociel een woord teonderlijnen in het boek Historische Kritiek, en nadien verbergen ze zich –schreiend om stucu’s- in derokken van hun meter of peter. Schransend op een lethargie die als ‘cool’ omschreven wordt lummelenze zich in het beste geval een weg doorheen het jaar. Maar ze hebben waarde: ze zijn betrouwbaar.Activiteiten van de VGK zouden halfleeg zijn zonder hen. Zou onze kring het dopen niet verketteren,zouden we getuige kunnen zijn van een lyrische schoonheid: FLEGMATISCHE schachten die slijmerigedrankjes naar binnen spelen, kruipende door het open riool dat Overpoort heet.Wanneer de studente haar tweede bachelor bereikt, overheerst de triomf. Ze heeft al bewezen dat ze‘goed genoeg’ is, nu is het tijd om zich te amuseren. Tweedejaars zijn optimistisch en SANGUINISCH. Iedereavond gaan ze uit. Is het niet naar ‘den Deca’, dan is het wel naar ‘den Charla’. Op fuiven zwierenze hun sletterige ledematen baldadig alle kanten uit. Maar ze zijn ook impulsief en arrogant, en vervloekeniedere prof die een reader naar hun hoofd durft te smijten naar de achtste kloof van de achtstekring van de hel (waar kwade raadgevers branden).Derde bachelors zijn niet langer tevreden met ‘goed genoeg’, en vertonen symptomen van een CHOLE-RISCH temperament. Een derdejaars wil anderen overheersen. Niet toevallig is de praeses van de VGKaltijd lid van deze groep. De derde bachelorstudent is te ambitieus op allerlei vlakken: bij sommigen35