Rebound 29-30

Column MeDunkt
TOEN WAS EK… HEEL GEWOON
Me
Dunkt!
Voor de meesten van jullie zal de populaire tv-serie ‘Toen was geluk heel
gewoon’ overkomen als iets oubolligs, iets uit lang vervlogen tijden. Dat
is natuurlijk ook zo. Die serie is bedoeld voor degenen die bewust de jaren
vijftig, zestig en begin zeventig hebben meegemaakt. Ik groeide op in die tijd
en herken veel in die serie.
‘Toen was geluk…’ kun je voor mij doortrekken naar het basketball.
Wat onze sport betreft groeide ik op in een andere tijd, toen landen
als Joegoslavië en de Sovjet Unie nog niet waren opgeborgen in
geschiedenisboeken. En als we dichter bij huis blijven: de tijd dat het EK voor
Nederland ‘nog heel gewoon’ was.
Column
Jan van der Nat werd in 1969
basketballverslaggever van de inmiddels
overleden Leidse Courant, 45 jaar later
is hij hoofdredacteur van Rebound
en heeft tussen die twee ijkpunten in
‘honderdduizend’ wedstrijden verslagen.
Me Dunkt! dat daar voldoende stof uit te
halen is voor een column, die echter ook
vaak zal ingaan op de actualiteit.
Oké, we behoorden niet tot de top van Europa, maar als we een
kwalificatietoernooi moesten spelen, dat toen nog het Europees
B-kampioenschap heette, gingen we fluitend naar Hagen of Stockholm/
Helsinki (remember het openluchtconcert van The Eagles in Stockholm, ik
was er bij…) om ‘even’ een paar wedstrijden te winnen en daarna mee te
doen met de grote jongens.
De oertijd heb ik niet meegemaakt. Zó oud ben ik nou ook weer niet…
Maar het eerste grote toernooi dat ik als journalist mocht bijwonen, was het
Pré Olympisch Toernooi van 1972 in Amsterdam. Dat hoefde toen nog niet
in megahallen. Het speelveld lag dwars achterin de Apollohal en er zullen,
schat ik, 1.500 zitplaatsen zijn geweest, mogelijk minder.
Er was pers uit heel Europa, zoals dat ook het geval was bij EK’s. Ook
Nederlandse kranten stuurden mensen naar een EK basketball en zelfs
naar voorbereidingstoernooien of wat dan ook. Het was heel normaal dat
Mart Smeets (Volkskrant/Trouw), Jack van Gelder/Bram Brakel (Telegraaf),
Jules Spijkers (Brabants Dagblad) en ikzelf (PersUnie, ANP/GPD-Haarlems
Dagblad) door Europa zwierven, van Bremerhaven tot Split en van Turijn
tot Sofia, om onze lange mannen te volgen.
Het verdween allemaal met de neergang van het Nederlandse basketball.
Europese kampioenschappen hoefden niet meer te worden bezocht,
omdat Nederland toch niet meedeed. De perstribunes raakten leger en
leger en worden de laatste tien jaar eigenlijk alleen nog maar bezet door
lokale journalisten, schrijvers voor internetsites en bloggers. Een uitzondering
daargelaten (Charis Sideris namens de Telegraaf, maar dat is ook een beetje
voorbij) hebben de landelijke kranten basketball in de ban gedaan.
De Volkskrant, Trouw en het AD zag en zie je alleen nog in bijzondere
gevallen. Liefst als er stront aan de knikker is. Mede door de tijdsdruk (eerlijk
is eerlijk) gaan de stukken totaal niet meer over de wedstrijd. Misschien gaat
het nu weer een beetje veranderen. Ik hoor dat de meeste kranten iemand
naar Zagreb gaan sturen.
Nee, vroeger wás niet alles beter. Dat is oude-mannen-gelul. Nou ja, behalve
dan de journalistieke interesse in basketball…
97