Medium / Jaargang 29 / #03 / MEI 2016

COLUMN
NET ALS IN DE FILM
Als het gehele studietraject in de communicatiewetenschap een clichématige
actiefilm zou zijn, dan is de stage de allerlaatste confrontatie met de eindbaas.
Zo eentje waarin vuurwapens geen optie zijn en de held al zijn reeds opgedane
kennis tegen het criminele meesterbrein moet gebruiken, voordat hij op een
omslachtige manier de aarde verwoest. Dan gaat de held eerst neer, om
vervolgens uit zijn benarde positie te ontsnappen en op iconische wijze een
genadeklap uit te delen. “Bravo!”, zegt de kijker, volgend op deze bloedstollende
afsluiting van het epos. “Wat een karakterontwikkeling en wat een bevredigend
gebruik van vaardigheden in de praktijk.”
De aftiteling rolt en iedereen is zo blij als de gemiddelde student op een feest in
de Gashouder, op vrijdag of zaterdag.
Er zijn echter een paar kleine variabelen waarop studentnummer 1010-nogwat
en held à la Batman uit de vorige gezellige vergelijking van elkaar verschillen. De
belangrijkste hiervan is het gegeven dat de UvA-stagiair niet handelt op basis
van een innerlijk anti-kwaadaardigheidsmotief. Nee, de UvA-stagiair handelt op
basis van essentieel eigenbelang en is daarbij niet bang om concessies te doen
naar integriteit. Dat is nou eenmaal bittere noodzaak.
Stage lopen, dat is een vereiste. Ook al wil je niet, het zal moeten gebeuren.
Hierdoor steken verschillende complexe zaken de kop op. Leerdoelen,
bijvoorbeeld. Die zijn natuurlijk erg belangrijk. Om nummer vijf uit de studiegids
maar even te quoten: ”Het opbouwen van een communicatiewetenschappelijk
netwerk, dat bij de start van je loopbaan handig kan zijn.” Ja, helemaal waar.
Zou super handig zijn. En daar zit je dan, op de stageplaats, de relevantie
van interessant doen tegen potentiële toekomstcollega’s te bespreken, met
iemand in leidinggevende functie met een baard. Megagênant. Leugens uit
verschillende mondjes vloeien rijkelijk.
Leerdoel één is overigens ook erg fijn: “Het toetsen van
communicatiewetenschappelijke kennis in de praktijk.” Ik elaboreer jullie
likelyhood allemaal de moeder. Maar eerst eventjes koffie halen voor de
marketingafdeling. Niet wegdromen nu, een latte macchiato is niet hetzelfde
als een cappuccino.
Ik heb stress, ik heb huur, ik heb een zorgverzekering. Ik wil mijn prestatiebeurs
helemaal niet terugbetalen. De som van 250 knaken per maand komt neer
op 1,20 per uur. Dus elke keer als ik het woord ‘leerdoel’ uitspreek, gaat dat
gepaard met lariekoek en manipulatie. Ik wil helemaal niet leren, jongens. Geef
me mijn diploma.
Maar ja, juist die worsteling maakt de vergelijking uit de intro dan weer wat
sterker. De actieheld bestaat bij gratie van de uitdaging. Als Batman nooit
door een capabel kwaadaardig genie zou worden geraakt in de torso, zou
hij een triest sukkeltje zijn. Batman worstelt met schiet- en steekwapens, de
stagiair vecht met gebakken lucht-leerdoelen, die toch serieus moeten worden
benaderd.
Of het nastreven van leerdoelen je een gelukkig mens maakt is discutabel,
maar het zorgt wel voor ‘werkervaring’. En, belangrijker nog, je persoonlijkheid
krijgt vorm door de uitdaging en de noodzakelijkheid van discipline. Eigenlijk
net als bij een net niet doodgestoken Batman, dus. Maar dan met een minder
spraakmakend filmscript en een kortere aftiteling. “Bravo!”, zegt het imaginaire
publiek, terwijl je die koffie inschenkt als een breed geschouderde baas.
DAAN BÖRGER
Daan Börger zei in vorige edities van Medium
dat hij momenteel klaar zou zijn met zijn studie
Communicatiewetenschap. Dit is echter toch weer
niet gelukt. Geef ‘m een knuffel als je hem voor de
laatste puntjes ziet strijden op het Roeterseiland.
“Ik elaboreer jullie
likelihood allemaal
de moeder
Medium Magazine | #3 2015-2016 | 9