Gay&Night-ZiZo Februari 2014

Interview / Jongens
Mischa, waarom wilde je graag
een film maken over liefde
tussen twee jongens?
Mischa: Ik wilde vooral graag een
film maken over liefde tussen twee
jonge mensen. Dan kan je wel weer
een meisje en een jongetje nemen,
maar ik wilde iets maken wat we
nog niet zo vaak hebben gezien.
Dit idee prikkelde me. Ik ben altijd
gefascineerd geweest door de liefde
tussen twee mensen: hoe ze zich dan
gedragen, hoe ze elkaar leren kennen,
hoe ze verliefd worden. Dat zie ik
natuurlijk ook bij mijn homoseksuele
vrienden en ik merk dat het bij hen
vaak net een beetje ingewikkelder
ligt en wat spannender is. Jaap Peter
Enderle en Chris Westendorp hebben
uiteindelijk het scenario van Jongens
geschreven.
Was het lastig om een goede
acteur te vinden voor de rol
van Sieger?
Mischa: Ik werk vaker met jonge
mensen en ben eigenlijk altijd
op zoek naar nieuw talent. Het
aanbod van jonge acteurs is niet
heel erg groot, dus een casting is
heel belangrijk. Gijs heeft gelukkig
wel ervaring, maar ik heb juist ook
mensen zonder ervaring gecast. Er
kwam een hoop bij kijken. Ik wilde
voor de rol van Sieger iemand met
wie je jezelf heel snel identificeert,
of je nu een homojongen bent, een
meisje of een volwassene. Iemand
van wie je denkt: ‘ja ik ben in hem
geïnteresseerd’ en over wie je wilt
weten wat er in hem omgaat, Gijs was
tijdens de casting ontzettend open en
daardoor geloofde ik hem gewoon
heel erg. Ik geloofde oprecht dat hij
geïnteresseerd was in zijn tegenspeler
en daarom is hij het geworden.
Gijs: Ik zat heel lang in de race voor
een televisieserie maar uiteindelijk
werd er toch voor een oudere acteur
gekozen. Net nadat ik was afgevallen
ben ik voor Jongens gevraagd. Ik
las het verhaal en het leek me heel
‘Mijn vrienden
zeiden:
“Moet
je dat nu
wel doen?
Dan sta je
dadelijk
bekend als
die homoseksuele
acteur?”’
interessant en leuk om te doen. Mijn
vrienden zeiden: ‘Moet je dat nu wel
doen? Dan sta je dadelijk bekend als
die homoseksuele acteur’. Toen zei ik:
‘Wat is nu precies je argument, ik snap
niet wat daar mis mee is?’. Ze vroegen
me wat ik zou doen als iedereen
dadelijk zou denken dat ik homo
ben door deze film. Nou, als mensen
dat van mij denken, prima. Maakt
me echt niet uit. Bij de auditie werd
me gezegd dat ik met een jongen
zou moeten zoenen. Of ik daar wel
over had nagedacht. Dat had ik wel,
maar dat was toen ook nog zo ver
weg dat ik geen reden kon bedenken
waarom ik dat erg zou vinden. Ik
vond het eigenlijk pas spannend op
het moment zelf, en dat was op de
allerlaatste draaidag, maar het ging
heel relaxed. Ko [Gijs’ tegenspeler -
red.] was geweldig. Hij deed er totaal
niet moeilijk over, terwijl het voor
hem ook de eerste keer was dat hij
met een jongen zoende.
In de film zie je goed hoe
tieners met elkaar omgaan als
het aankomt op relaties. Veel
ongemakkelijke momenten. Is
daar bewust voor gekozen?
Gijs: Dat maakt het juist leuk om te
zien, denk ik. Het is nu eenmaal vaak
ongemakkelijk als je in de puberteit
zit. Wat deze film wil laten zien is
dat het niet anders is als je homo
bent. Het grappige is dat de auditie
met het meisje [waarmee Sieger in
de film verkering heeft - red.] het
meest ongemakkelijk was. Veel
ongemakkelijker dan de auditie met
de jongens.
Mischa: We wilden het expres
ongemakkelijk maken. En dat met
name het contact tussen Sieger en
de meisjes. Hij moet daar in de film
de hele tijd mee omgaan, omdat zijn
vrienden en zijn broer achter die
meiden aanzitten.
Wat was voor jullie het mooiste
moment uit de film?
Mischa: Het moment van de eerste
kus, bij het water. Maar vooral de
opbouw daarnaartoe. Dat ze eerst
met alle vrienden aan het keten
zijn, Sieger vervolgens met zijn
beste vriend weggaat, maar dan
toch terugfietst voor Marc. Daar zit
ontzettend mooie muziek onder en
de locatie was prachtig. Ik ben ook
heel erg trots op de eindwedstrijd
hardlopen. Een atletiekwedstrijd
op televisie wordt gefilmd met zo’n
vijftig camera’s, maar wij moesten
met twee camera’s proberen een
echte wedstrijd na te bootsen. Dat is
uiteindelijk goed gelukt, vind ik. Maar
de chemie tussen Sieger en Marc blijft
voor mij echter het mooist.
Gijs: Ik vond de wedstrijd mooi om
te zien, maar het was niet te doen,
zo zwaar. Van tevoren heb ik drie
maanden atletiek moeten doen. Ik
dacht: o, dat doe ik wel even, maar
het was vreselijk. Het ergste was vijf
dagen filmen op de atletiekbaan. Alle
figuranten zaten echt op atletiek en
15