Gay&Night-ZiZo Februari 2014

DATE IN TEHERAN
Sensueel glijdt Parisa even
met haar tong langs haar
volle gestifte lippen. Het is
niet te geloven, mijn Iraans-
Nederlandse vriendin en ik
zijn nog geen dag in Iran of
we stuiten al op de eerste
transgender vrouw. In de
lokale Etos nog wel: een
krappe cosmeticazaak met
eindeloos veel glimmende
spiegeltjes en spotlichtjes
in een foeilelijke semi-luxe
shopping mall. Ze blijkt niet
de enige. Bij de juwelier
werkt een prachtige jongen
in pak die in haar vorige
leven duidelijk een vrouw
was en in de fastfoodcorner
is het de brede kaaklijn van
een wat lange dame die op
een gendertransitie wijst.
Maar Parisa spant de kroon. Mijn blik
verdrinkt in haar grote blauwe ogen
– al dan niet echt, want in Iran zijn
ze een stuk bedrevener met plastisch
chirurgie, haarverf en kleurlenzen
dan in het ‘wilde westen’. Haar
antwoord? Een gulle lach en dikke
knipoog. Mijn vriendin meent Parisa
te herkennen uit een documentaire
over sekse-operaties in Teheran.
Het is dodelijk gevaarlijk haar
verder uit te horen over haar sekseoperaties
en een overduidelijke
lesbische voorkeur. In Iran is
homoseksualiteit strafbaar met
honderd zweepslagen of effectiever
nog: ophanging. Geslachtsoperaties
zijn echter niet alleen getolereerd,
ze worden door de staat zelfs
aangemoedigd en in sommige
gevallen vergoed. Ze zijn de pijnlijke
oplossing voor jongens en meiden
die anders hun leven niet zeker zijn.
Mijn nieuwsgierigheid wint het van
de angst. Bij ons tweede treffen
legt ze haar hand herhaaldelijk op
mijn arm en fluistert ze met wat
suggestieve dingen in het Perzisch
toe. De derde keer lichten haar
ogen op. Rihanna’s ‘Diamonds’
dreunt gevaarlijk hard door de
speakers terwijl ik voorzichtig wat
strengverboden danspasjes maak.
‘Kom mee naar boven’, zegt haar
al even ondeugende vrouwelijke
collega. ‘Betaal haar maar in natura.’
Ze maakt er een kusmondje bij.
Verlegen draai ik m’n hoofd af, maar
Parisa blijft me met haar blauwe
kijkers ongegeneerd aankijken. Ze
is duidelijk de angst voorbij. ‘You
love to be my girlfriend?’ komt er in
‘IN IRAN IS
HOMOSEK-
SUALITEIT
STRAFBAAR
MET HONDERD
ZWEEPSLAGEN
OF NOG
EFFECTIEVER:
OPHANGING’
Monique Samuel
(1989) is
politicoloog
en auteur.
Volg haar blog op
moniquesamuel.nl.
gebroken Engels uit. Op mijn reactie
dat ik inderdaad van de vrouwen ben
knikt ze slechts.
Zulke dingen zijn een groot probleem
in Iran. Vrouwen ontmoeten elkaar
op het zwaar gefilterde internet of in
de sportschool. ‘Kom mee sporten!’
Dat gaat niet want ik moet reizen,
maar haar telefoonnummer krijg ik
wel. En een nachtelijke koffiedate. In
het oerconservatieve Iran, waar niets
mag maar stiekem alles kan.
Foto: Johan van Walsem