Boek WO1

“Dju”, zei hij, “ça c'est bien tiré.”
De volgende opdracht was een schietschijf in de verte. Er
stond daar ook een oud blik carbure. Ik schoot naar dat
blik en het viel om.
“Gij schiet goed”, zei de commandant.
Ik was een filou daarin...
In Pollinkhove was er eveneens een ‘tir’ (schietstand).
Daar leerden we ook hoe we onze wapens moesten
onderhouden.
Er was een schietschijf op de dijk van de vaart geplaatst.
Een eind daarvandaan moest men schieten naar die
schijf.
Bij de schijf stonden wachters die, als er iemand
geschoten had na een bepaald aantal kogels, keken wat
er precies getroffen was.
Ze plakten daarna de gemaakte gaten terug dicht met
een soort klevertjes.
Bovenaan de schietschijf was er een klein zwart plekje.
Ik was een filou en dacht: “Godverdikke, ze moeten zij
niet weten hoe goed ik kan schieten.”
Ik schoot niet naar de schijf zelf, maar naar dat zwart
plekje.
Mijn kogels sloegen dus in heel dichtbij dat zwarte vlekje.
De wachters gingen kijken, controleerden alles en
tekenden dat op.
Ieder soldaat kreeg zijn score.
“Zie je ‘t nu?” zei ik tegen de adjudant.
“Wat?” vroeg hij.
- 28 -