Boek WO1

Er was wel een gat in dat bootje, maar we stopten het
dicht met wat we daar ter plaatse vonden, wat precies
weet ik niet meer.
We roeiden naar de overkant en ‘t was tijd dat we over ‘t
water waren, want ‘t bootje zat snel weer met zijn gat in ‘t
water.
We klauterden over een sluisdeur en kwamen uit aan het
kasteeltje van Ingelmunster. Als je over de vaart bent is
er daar een kasteeltje aan de rechterkant.
Er was een poortje in de muur rond het kasteel en er
kwamen daar twee jonge gasten uit. Heel deftig gekleed.
Wellicht bewoners van dat kasteeltje.
Het kasteeltje zelf brandde nog binnenin. Het was niet
aan het uitbranden, maar we zagen vuur.
Wellicht hadden de Duitsers hun materiaal, documenten
en zo, in brand gestoken.
Ik zei tegen hen: “De Duitsers schieten wat verder in de
straat van aan de molen naar Ingelmunster.”
“Inderdaad”, zeiden ze, “maar je kan langs hier door.”
We konden door de tuin van het kasteeltje en we
kwamen uit aan de muur voor de kerk. Er was daar ook
een deur, wellicht om van het kasteel naar de kerk te
gaan.
Voor de kerk was er een vierkant plein.
Wij stonden aan de deur van de kasteeltuin en de
burgers aan de overkant van het plein.
Iedere keer als de Duitsers iets gewaar werden, schoten
- 58 -